“Allemachtig, wat een snert weer,” klonk het op donderdagochtend door de Ingooi waar zich ondanks het vroege tijdstip al een aantal leden van de harde bezoekerskern had verzameld om even bij te praten over al die gebeurtenissen die ze bijna dagelijks in een onafgebroken stroom over zich heen krijgen.

Ook goeie morgen, kreeg Gajus te horen, want hij was degene die zich schuldig maakte aan de ongeschreven wet om eerst te groeten en pas daarna je genoegen of ongenoegen te uiten over datgene wat je bezig houdt.
“Ja, nee, sorry Frits, goeie morgen. Goeie morgen Bram, Hansie, Nico, mooie vakantie gehad, Gijssie, Frans, Mehmet, meneer Piet. Nogmaals goeie morgen, blij jullie te zien, brrrw, hè, nog koud ook, regen, nergens heb ik zo’n hekel aan als aan regen, bwaoh, doe me een Cappuccino, Frits, goeie morgen, mannen, moeten jullie niet kijken naar het verslag op de TV?”
Zo maar een vraag, zou je geneigd zijn te denken maar de vaste lezer weet dat dat bij Gajus maar zelden het geval is en het was Bram die als eerste reageerde.
Het ‘goeie morgen oudste’ klonk daarbij nog vriendelijk maar het vervolg na deze begroeting klonk al een stuk minder aardig.
Wat ze met deze vraag aan moesten, dat PSV al de avond daarvoor had gespeeld en dat de rest van dat ‘luisevoetbal’ wat hem betreft niet uitgezonden behoefde te worden. Het instemmend gemompel van de anderen bewees dat het hier om een juiste inschatting van hun mening ging en nieuwsgierig gingen alle blikken in de richting van Gajus die met z’n handen om de mok koffie die Frits net had gebracht, voorzichtig slurpend probeerde of er voldoende suiker aan de dampende inhoud was toegevoegd.
“Mmm, lekker Frits, goeie koffie, ik neem aan nog tegen de oude prijs, ik heb niets

gehoord over Btw-verhogingen voor dit genotmiddel. Sinds wanneer wordt er ’s ochtends gevoetbald, Bram, ik heb het over de debatten, mannen, de regering versus de tweede kamer, waarom staat de TV niet aan. Het gaat over jullie, jullie toekomst, en die van HWN in het bijzonder.”
Er viel even een stilte en het was wederom Bram die het spit afbeet.
“HWN? Wie of wat is HWN? Weer een bank die opgekocht wordt, een nieuw omroep, verklaar je nader man.”
Zuchtend door zoveel onwetendheid gaf Gajus aan Frits een teken dat deze eerst maar iets moest inschenken voor het gezelschap en pas nadat iedereen van een glas naar keuze was voorzien deed hij een poging om het gesprek op gang te brengen.
“Kijk, de meeste mensen denken dat de democratie het best gediend is met de gouden koets en de jaarlijkse voorleesbeurt van Beatrix maar dat is alleen maar de buitenkant van ons parlementaire stelsel. Opleukerij voor alle niet-HWNners maar het echte spel komt pas daarna op de wagen.
En ik geef toe, je moet over een engelengeduld bezitten om je door al die taaie verklaringen van de fractieleiders heen te worstelen maar als de dames en heren daarna in de clinch gaan wordt het pas interessant.’
Het was weer ome Bram die als woordvoerder van de groep optrad.
“Effe, Gajus, sorry dat ik je onderbreek maar nou heb je het al weer over HWN. Ik ken helemaal geen HWN. Rutte, Bos, dat zijn namen die me bekend voorkomen. Leg dat nou eerst effe uit, dan hoor je mij niet meer.”
De aangesprokene had er echter geen moeite mee, met de onderbreking en terwijl z’n blik met iets vaderlijks over het groepje streek maakte hij van de gelegenheid gebruik om z’n koffie uit te drinken alvorens verder te gaan.
“Haa Wee En, beste Bram zijn hardwerkende Nederlanders en als er een groep was die tijdens de debatten in de aandacht stond, waren zij het wel. De hardwerkende Nederlanders schijnen namelijk te moeten inleveren als we meneer Rutte moeten geloven alleen is de minister president het daar niet mee eens. En dat levert door de bijdragen en interrupties van alle andere spelers in dit spel veel dynamiek op, flitsende aanvallen over de vleugel, mooie voorzetten die zo nu en dan alleen maar met een overtreding kunnen worden gestopt.”
“Ik heb daar inderdaad een uurtje naar gekeken, en geluisterd,” nam Hansie het woord over van Gajus, die tevreden achterover leunde om te zien wat hij had aangericht. “Wat mij opviel was dat die Rutte het goed deed. Adrem, spits, eindelijk verlost van Ria die tot verleden week als een molensteen om z’n nek hing. Volgens mij introduceerde hij die hardwerkende Nederlanders. Mooie vondst, niet ik dat ze ken, maar als ik een HWN was, zou Rutte mijn man zijn.
“Dan heeft Rutte hier weinig te zoeken,” was de onverwachte reactie van Mehmet die de legen glazen van hun tafel verwijderde. “Volgens mij zitten hier alleen maar GN en PN. Nee, voor mij is Jan M. de man. Die Tichelaar is mij te glad. Willen jullie nog wat drinken?”
Dat wilden ze wel en terwijl het gesprek verder kabbelde passeerden de verlenging van de aanwezigheid in Afghanistan, de kinderbijslag, de verhoging van de AOW-leeftijd en de extra belasting voor de rijkeren de revue.
Bij de laatste groep wilde Fransie weten of die nou ook tot de HWN moesten worden gerekend, een vraag die moeilijk te beantwoorden bleek omdat niemand wist bij welk bedrag iemand tot die groep wordt gerekend. De oplossing van meneer Piet dat je vanaf het salaris van minister president rijk mag worden genoemd, veroorzaakte wel veel plezier maar werd afgewezen omdat je volgens Nico, oud president van een internationaal opererend installatiebureau, tegenwoordig voor een dergelijk flutbedrag nog geeneens een beginnend manager van een stedelijke locatie kan vinden. En bovendien waren die kabinetsplannen om de rijkeren extra te laten bijdragen een lachertje omdat de geschatte opbrengst nauwelijks 15 miljoen bedroeg, net genoeg om de kosten van die rijtoer door Den Haag te dekken.
De opmerking van Fransie over de stem van Tichelaar gaf het gesprek een wending in de richting van de persoonlijke prestaties van de verschillende spelers. “Toen ik gistermiddag op de bank lag te luisteren sufte ik na een uur een beetje weg en dacht op een gegeven ogenblik dat ‘de wereld draait door’ bezig was. Je weet wel, met Matthijs van Nieuwkerk. Nou, in dat programma heeft ie soms die kleine krullenbol, hoe heet ie ook alweer, MarcMarie als sidekick en die Tichelaar heeft net zo’n stemmetje.”
“Persoonlijk hoor ik die MarcMarie anders liever,” bracht Frits daarop in, “Maar nou we het toch over de buitenkant hebben, volgens mij heeft die Rutte altijd een pruim achter z’n kiezen. Let maar eens op z’n linkerwang, net of ie een scheve kop heeft. En heb je wel eens opgemerkt dat die Femke de gewoonte heeft om na elke zinnetje hoorbaar een hap lucht te nemen?” Het bleek niet aan de aandacht van de anderen ontsnapt te zijn. “Maar wel een gis wijffie,” zoals de onverwacht binnengekomen haagse Karel opmerkte. En of we nou van een links of van een rechts kabinet moesten spreken?”
“Links,” was de mening van Nico en ook Fransie en Frits hadden wat dat betreft geen twijfel. Ome Joop – den Uyl voor de jongere lezers – was terug.
De meningen van ome Bram, Mehmet en Gijssie stonden daar lijnrecht tegenover, dit was een rechts kabinet met een links schaamlapje voor het bloeden.
Maar ze werden het er uiteindelijk wel over eens dat het, los van het feit of je het met ze eens was of niet, toch allemaal jongens en meisjes waren die goed op de hoogte waren van de behandelde materie.
Beter dan de trainer van Ajax kon Fransie daarna niet nalaten om toch nog even een voetbalonderwerp ter tafel te brengen. Want dan doe je een nu bij PSV uitblinkende Perez toch niet weg. En je serveert ook een verdediger als Escude, die nu bij het Franse nationale elftal speelt, niet af. Of een Passanen die bij Bremen speelt, voegde Gijssie er aan toe. En bijna altijd slaagden de technische mensen bij de roodwitten er in om bij andere clubs uitblinkende spelers in korte tijd tot zogenaamde meevoetballende spelers te transformeren die daarna vooral opvielen door hun vermogen om elke bal die ze ontvingen zo snel mogelijk naar een medespeler te transporteren onder het motto: als ik er maar vanaf ben.
Speelde de ronddwalende geest van Jopie C nog steeds een rol in de Arena?
“Meneer JC vindt Ruud van N., onze nationale spits, ook geen goeie voetballer,” zei meneer Piet maar die opmerking verbaasde niemand meer omdat zoals Gajus het uitdrukte ‘de man uit Betondorp steeds meer op een karikatuur begon te lijken van de speler die hij ooit was.’
Het werd niet laat omdat Gajus nog een paar dingen te doen had. En handenschuddend, een van de rituelen van de harde kern, verlieten ze de Ingooi. De een linksaf, de ander naar rechts hoewel hun wegen uiteindelijk allemaal dezelfde kant opleidden. Zo’n beetje naar het midden, de kant van de HWN, denk ik.

20-9-2007

Gajus