Het was alweer een tijd geleden dat Gajus junior Amsterdams bekendste supporterscafé, de Ingooi voor zover dat nog niet duidelijk mag zijn, had bezocht. Daar waren een aantal redenen voor op te noemen. Avond- of nachtdienst was er een, een eigen stamcafé waar hij z’n vrienden en bekenden ontmoette een andere. Maar er was meer. Waar het in vroeger jaren soms moeite kostte om een plaatsje in de Ingooi te vinden was de loop er daar een beetje uitgeraakt. Het eens zo bruisende bruine café was voorbij gestreefd door gladde koffie-, sapjes- en bagel/luxebroodjesetablissementen.

Iets anders was dat de oude garde met vaste bezoekers als Bram, Nico, Gijssie, op leeftijd begon te raken. Het huisje in Frankrijk, overwinteren in Spanje, verre reizen, kleinkinderen die een dagje kwamen, de adviezen van de huisarts waren er de oorzaak van dat hun loopje naar de Ingooi er steeds vaker bij inschoot. Van z’n vader had junior gehoord dat er zelfs een groepje studenten was dat interesse had getoond om de Ingooi over te nemen. Omdat ze het bruine café als typisch stukje Vaderlandse cultuur wilden behouden.
Omdat hij op de druilerige dinsdagmiddag toch in de buurt van de Ingooi was besloot hij in een opwelling om even langs te gaan. Voor een espresso en om te kijken of er bekenden waren waarmee hij het beleid van Bassie bij de rood-witten tegen het licht kon houden. Z’n binnenkomst in het café werd nauwelijks opgemerkt. Het was druk, niet in het minst omdat de volledige club van oude jongens aanwezig was.
“Niet zomaar” fluisterde z’n vader, die hem naar zich toe had gewenkt, hem in. “Kom naast me zitten, dan praat ik je effe bij.”
In een paar woorden schetste senior daarna de situatie. Hoe er plannen waren om de Ingooi bij La Remise te trekken en op te heffen als café, dat in een stroomversnelling kwam omdat er een buurtcafé ter vervanging in de aanbieding stond, een projektontwikkelaar vervolgens roet in het eten dreigde te gooien. Door de kredietcrisis waren alle plannen een paar weken geleden in het slop geraakt. De bank was plotseling dwars gaan liggen, bovendien had de deelraad bezwaren op grond van het bestemmingsplan. De overname van café de Brug was op losse schroeven komen te staan omdat uitbater Willem bij nader inzien z’n bedoening niet kon missen en de heren Nelis en Bertus zich als compagnons hadden ingekocht.
Het positieve nieuws was dat het hart van Frits bij een second en een third opniononderzoek minder afwijkingen bleek te vertonen dan hem in eerste instantie was meegedeeld. Een operatie was niet noodzakelijk en met wat medicijnen en twintig kilo minder op de weegschaal kon hij er weer jaren tegen zoals hij het zelf samenvatte.
En dan waren er ook nog problemen met de wet BIBOB en de halvering van het buitenterras.
Het bericht van ome Bram dat hij bij nader inzien afzag van een carrière als kastelein had de doorslag gegeven. Bram was namelijk met de verrassende mededeling gekomen dat de gemeente hem een nieuwe standplaats voor z’n stal had aangeboden. Een aanbieding die hij niet kon weigeren maar omdat hij de waarschuwingen van z’n familie om nou eens wat rustiger aan te doen niet wilde negeren, had hij deze ter overname aangeboden aan z’n dochter Caroline. Die bleek daar wel oren naar te hebben en onder voorwaarde dat Bram het eerste jaar nog enige dagen per week zou assisteren waren ze het eens geworden.
Dit verhaal was een paar minuten voor junior binnen was gekomen, door Nico uiteengezet op een manier die verried dat zoiets gefundenes fressen was voor een gepensioneerd directeur. Natuurlijk hadden een conclusie en een voorstel hoe verder te gaan niet ontbroken in zijn verhaal, vertelde senior aan z’n zoon die zich net verdienstelijk maakte met het doorgeven van een vol dienblad. Iedereen had een half uur gekregen om na te denken en daarna zouden ze een keuze moeten doen uit de volgende mogelijkheden: a. Sluiten van de Ingooi b. Alles laten zoals nu en de Ingooi als bruin café laten voortbestaan c. Verkoop van de Ingooi aan een studentenvereniging.
Het mooie was dat het na een aanvankelijk zwijgen langzaam tot iedereen begon door te dringen voor welke keuze ze gesteld werden. Daarna waren de opmerkingen voor of tegen niet van de lucht. Argumenten flitsten heen en weer en het was bijna onmogelijk om uit te maken welke kant het verkiezingsballetje zou oprollen. Tot ome Bram terwijl Nico al bezig was om de stempapiertjes uit te delen met een luidruchtig keelgeschraap vroeg of iedereen toch vooral het volgende in z’n keuze wilde meenemen.
De gespannen afwachting die daardoor ontstond was het best te vergelijken met de sfeer vlak voor de binnenkomst van Obama in een zaal vol Democraten. Alle ogen draaiden zich door de onverwachte ingreep in het verkiezingsgebeuren in de richting van de oude bloemenkoopman. Die nam de tijd om van z’n moment te genieten. Sloot nog even de ogen voor hij met feilloze precisie z’n opmerking plaatste: “Dat biertje in onze Ingooi was toch zo slecht nog niet.”
De uitslag van de stemming zorgde daarna voor de nodige opluchting. Met een stemverhouding van 8 tegen 2 werd voor voorstel b gekozen.
Meneer Piet was zo blij dat hij er gelijk Champagne tegenaan gooide. Het Ingooibier smaakte vervolgens als nooit tevoren en tante Jans zorgde voor een stevige bodem van saté, vlammetjes, kroketten en haar nergens geëvenaarde gehaktballen.
Er volgde een prachtige avond met veel verhalen en veel gelach. Werd het laat? Het werd zeer laat. “De Ingooi forever” klonk het ettelijke malen en er was een rijtje taxi’s nodig om de vaste kern van bezoekers naar huis te brengen.
Je had toch niet anders gewild, zei tante Jans tegen Frits toen ze de laatste gast ver in de kleine uurtjes met een ‘De Ingooi forever’ hadden uitgezwaaid.
“Zo is het, meissie,”gaf deze haar zachtjes terug terwijl hij de deur van de Ingooi afsloot.
“De Ingooi forever maar sooner or later ……..”
Gajus junior

20-8-2008