Vrijdag 9 december. Vroeg in de ochtend gaan we op weg. Onderweg stoppen we voor de lunch aan het Langanomeer. Via Mojo rijden we daarna naar Nazareth waar we inchecken voor de safari Lodge. De safari Lodge is een van de beste lodges in het land, met zwembad, en een ideale plaats om te relaxen.

Of ze aan sport doen in Ethiopië? In ieder geval aan hardlopen en in sommige dorpen zag ik de jeugd bezig met tafelvoetbal en tafeltennis maar daar bleef het bij. Van andere sporten heb ik, afgezien van een volleybalnet bij een school en een basketballveld, niets gezien in de dorpen en steden die we tijdens onze reis passeerden. Toch neem ik aan dat er in bijvoorbeeld Addis wel wordt getennist en gevoetbald om maar eens een paar activiteiten te noemen.
Iets anders is dat er veel naar voetbal wordt gekeken op de televisie, die wekelijks wedstrijden uit de Europese competitie uitzendt. Toen ik daar met onze vorige gids Asnake een gesprek over had kon hij me zonder nadenken van wel tien Nederlandse spelers de namen opnoemen en onze chauffeur blijkt ook een deskundige te zijn.
Ik zit vanochtend voorin en we voeren een gesprekje zoals supporters dat onder elkaar plegen te doen. Over de kwaliteiten van de verschillende spelers en de resultaten van de teams in de Champions League. Hij houdt wel van de Nederlandse stijl van spelen deelt hij me bereidwillig mee. Het spel van landen als Italië en Duitsland vindt hij echter maar niks omdat het te verdedigend is ingesteld. Als we nog wat doorpraten over de naderende wereldkampioenschappen overvalt hij me een beetje met de vraag wat ‘Van’ voor de naam van vele Nederlandse spelers betekent. Van Basten, van der Sar, van Nistelrooy, van der Vaart. Of het iets met hun plaats in het elftal te maken heeft, of dat het te maken heeft met het aantal wedstrijden dat ze hebben gespeeld.
Ik vind het wel grappig dat hij een dergelijk verband legt maar ik vertel hem toch maar wat de ware betekenis is. Om wat terug te doen vraag ik hem of hij weet wat een Schwalbe is. Hij kent de uitdrukking niet, ook niet als ik het vertaal als Swallow. Ik probeer het daarna met de volgende uitleg. Dat jaren geleden in het voetbal de vervelende gewoonte is ingeslopen dat spelers na een op zich lichte overtreding van een tegenstander, met veel misbaar over het veld rollen; alsof hun laatste uur geslagen heeft. Dat het in de ogen van Nederlandse supporters door de Duitsers is uitgevonden. Dat de Duitsers er zelf de naam Schwalbe aan hebben gegeven en dan in het bijzonder aan de dramatische noodlanding van een speler (als een zwaluw in z’n vlucht) die bedoeld is om de scheidsrechter te beïnvloeden en zodoende een penalty af te dwingen.
Heeft hij het begrepen? Alsof het zo moet zijn rolt er een meter of twintig voor ons plotseling een hond over de weg. “Must be a german dog,” zeggen we bijna gelijktijdig tegen elkaar en lachend rijden we verder.
Kofi, onze gids, zit ook bij ons in de auto. Achterin, naast de koffers, is er een plaats voor hem gecreëerd. Eigenlijk is het de bedoeling dat hij in een van de andere auto’s meerijdt. Die kan namelijk zes personen vervoeren omdat er voorin drie zitplaatsen aanwezig zijn tegen twee bij de overige auto’s. Een paar dagen is dat goed gegaan tot de generaal amok maakte. Die wilde namelijk alleen voorin zitten. Een moeilijke man, maar ook andere leden van de groep hebben hun speciale wensen. Twee inzittenden van een van de auto’s lieten ’s ochtends alle bagage weer uitladen omdat hun koffers in een van de andere auto’s waren geladen. Ze stonden erop dat hun bagage in hun eigen wagen meeging.

Hoeveel kilometer we vandaag voor de boeg hebben weet ik niet. We waren vanochtend in ieder geval vroeg opgestaan. De weg is inderdaad iets beter dan de vorige dagen. We rijden op het moment over een traject dat is geasfalteerd waardoor het rijden een stuk comfortabeler is.

Het landschap ziet er ook wat boeiender uit dan de twee voorgaande dagen. De streek waar we vanochtend doorheen rijden is ondermeer bekend door de wijze waarop de bewoners hun huizen beschilderen.
Bij een van de kleine dorpjes stoppen we om wat rond te kijken en foto’s te maken. Als we uitstappen, glijdt Jaap uit op de stenige helling en maakt een gemene smak op z’n rug. Hij blijft even liggen en in een flits zie ik weer het ongeluk voor me tijdens een vorige reis dat uiteindelijk wel goed afliep maar er in eerste instantie heel ernstig uitzag. Gelukkig staat hij alweer op en met wat koud water over z’n hoofd komt hij langzaam weer bij z’n positieven. Duizelig? Nee, hij is niet duizelig, heeft alleen pijn in het bovenste deel van z’n rug. Die ziet er ook beschadigd uit vol kleine bloeduitstortinkjes. Die pijn zal nog wel even doorzeuren maar hij voelt zich voldoende hersteld om mee te gaan.

Bij de huizen staan ze ons al op te wachten en we worden bijna bestormd door een grote groep vrouwen en kinderen. Vier of vijf kinderen beginnen aan me te plukken en bestoken me met de kreet: “Abba, Birr, Abba, Birr!!”

Jongens, even opzij, we komen om wat foto’s te maken en dan krijgen jullie daarna je Birrs.
“Birr, birr, abba birr, abba birr!”
Eerst foto’s, dan Birr, schiet op jongen, als je nou even uit m’n beeld gaat dan kan ik …. “Abba birr, abba birr!”
Hallo, vind ik dit nog leuk? Nee dus maar als ze hun aandacht naar de rest van onze groep verleggen slaag ik er toch in om een vrouw te fotograferen. Uiteraard wil die ook haar twee Birr ontvangen en ik probeer onopvallend een bundeltje geld uit m’n zak te pakken om haar te betalen. Dat mislukt dus en tien handen proberen om het geld uit m’n handen te grissen. “Abba birr, abba birr!”
Niks te abba birr, weg wezen en ondanks het gedrang slaag ik er in met enige moeite in om de vrouw te betalen.
Wat een toestand.
Maar ze bezitten hier wel mooi beschilderde hutten. Twee Birr per foto voor de liefhebbers.
Ze houden er in deze streek toch van om de boel een beetje op te leuken. Niet alleen de woonhuizen worden versierd maar ook de laatste rustplaats van de bewoners ziet er kleurig uit.

Daarna rijden we weer verder, met links en rechts een landschap dat me op een gegeven moment niet meer in vervoering kan brengen.

Het wordt dus weer een dag met veel muziek luisteren, onderbroken door een paar keer stoppen voor koffie en thee.
De lunch gebruiken we in een hotel dat er vrij nieuw uitziet. Goed verzorgd met een prachtige tuin aan de achterzijde. Mooie plek voor een overnachting maar wij moeten verder.

Half zeven arriveren we in Nazareth. In een prachtige lodge met prachtige kamers. Na een snelle douche zitten we wat later op het balkon van het hoofdgebouw met uitzicht over het fraai verlichte zwembad. Natuurlijk is er koele Rosé en in gedachten zie ik ons een rustig dagje doorbrengen in deze lodge. Staat er in het programma niet iets over heerlijk relaxen bij het zwembad?
Dat staat er ook in alleen niet voor ons, morgen is het weer vroeg opstaan want we rijden door naar Harar.

Wat abba betekent? Dat heb ik even nagevraagd bij de deskundige in onze groep en die vertelde me dat abba gewoon vader betekent. Abba Birr, vader geld.
Zo gaat dat in al die arme landen die wij dank zij onze ongelooflijke rijkdom kunnen bezoeken. Daar verwacht men dat je ze een beetje mee laat delen. Abba Birr.
De wijze waarop ze hun wens uiten gaat niet altijd even prettig maar dat is nu eenmaal niet anders.