Ben jij ook zo’n reiziger die de dag voor vertrek fluitend wat kleding in een koffer gooit en alles verder maar over zich laat komen? Komt tijd komt raad is zijn credo en anders is er altijd wel een behulpzame hand in de buurt.
Zelf ben ik meer van de goeie voorbereiding en mijn reis begint meestal al een paar weken voor ik daadwerkelijk in het vliegtuig stap. Bij deze reis droomde ik een week voor we vertrokken dat we al onderweg waren. Alles ging heerlijk vlot, we vertrokken mooi op tijd en kwamen ’s ochtends vroeg aan in Hanoi. Ik had zelfs geslapen in het vliegtuig en toen gebeurde er iets waar ik niet mee gerekend had. M’n bagage was niet meegekomen. Onze bagage beter gezegd. Getverdegetver.Wat doe je dan, je gaat voor de zekerheid op andere bagagebanden kijken. Maar geen bagage en ik liep weer terug naar onze band die op een gegeven ogenblik leeg z’n rondjes draaide.
‘No, er kwam niks meer,’ zei een mannetje en hij wees ons met een van medeleven gespeende blik op het kantoortje waar we ons moesten vervoegen.
“Maybe tomorrow,” antwoordde de man die traag onze gegevens opschreef. En in welk hotel we verbleven.
Buiten stond de chauffeur van ons busje gelukkig trouw op ons te wachten. D’r kan gebeuren wat gebeure, als Vietnamjourney dat voor je geregeld heeft staat je bus klaar. Al kom je door vertraging of wat dan ook een dag te laat, de bus of taxi die voor je is besteld staat te wachten.
“No luggage,” zei ik toen ik de zoekende blik van onze man ontwaarde. “Maybe tomorrow.”
“Yes, no, yes,” was zijn antwoord. “No luggage” en nadat we ons in het busje hadden geïnstalleerd reden we richting Hanoi.
Het liep inmiddels tegen achten, Vietnam was al lang op en onderweg naar wat dan ook. Om ons heen werd het landschap door de net opgekomen ochtendzon in een gouden gloed gezet.
“Very nice,” zei ik tegen de chauffeur om de stilte die na het vertrek was gevallen, te breken.
“Yes,” antwoordde deze ernstig. “No luggage” en ik liet het maar zo.
Werd trouwens wakker en realiseerde me dat we pas over een week weggingen. Met bagage uiteraard, maar het bericht dat ik in de krant had gelezen over vermiste bagage bij Air France, KLM en al die andere maatschappijen zweefde daarna nog lang door m’n hoofd.
In ieder geval m’n pillen maar in m’n handbagage stoppen besloot ik. Je weet maar nooit.