“Laat ik jullie één ding vertellen,” gaf Frits te kennen terwijl hij met geroutineerde hand een aantal pilsen gereed maakte voor consumptie. “Als ze in dit land zo doorgaan halen we met z’n allen de volgende eeuw niet.”

De vaste kring van Ajax supporters gaf mompelend te kennen dat ze zich in deze stelling van de uitbater van de Ingooi kon vinden alleen Fransie sputterde wat tegen.
“Halen we de volgende eeuw niet? Overdrijf je niet een beetje Frits. Je hebt met de Koninginnedag toch maar mooi een topomzet gemaakt. Nee, ik heb er wel vertrouwen in. Als straks die paarse coalitie het voor het zeggen krijgt …….”
Jammer genoeg kwam hij niet aan een verdere toekomstvoorspelling toe omdat Nico van Installatiebureau de Kromme Volt hem snuivend onderbrak.
“Paarse coalitie, waar zit je verstand man? Frits heeft gelijk. We rennen hier regelrecht op de afgrond af. Neem mij nou, hard werkende middenstander, 30 jaar buffelen in het installatievak maar nooit een klacht gehad. Krijg ik gisteren een brief van die lui van de PEN of ik maar even wil aangeven hoe ik restafval denk op te ruimen en of ik maar een milieuheffing van 5 % op geïnstalleerd materiaal wil overmaken. Vijf procent, m’n klanten zien me aankomen. Vijf procent verhoging, Nico. Kom nog maar eens terug met je offerte als je 5 % lager zit.”
Zwijgend nipten de aanwezigen aan het rondje pils dat de stilletjes binnengekomen Gajus ze had laten voorzetten.
“Zeg jij nou eens wat je er van denkt, Gajus,” bracht haagse Karel het gesprek weer op gang. “Overdrijven die twee gasten nou of gaan we werkelijk naar de gallemiese?”
Peinzend keek de aangesprokene in z’n konjak of hij daar wat wijsheid kon vinden maar hij kwam geeneens aan een antwoord toe omdat Frits met een gebiedend gebaar het woord nam.
“Ik heb eh nog een vervelende mededeling voor de heren. Over de Weekaa. Jullie zullen een ander onderkomen moeten zoeken in die tijd want ik sluit de tent.”
Even kon je de verbazing van de gezichten afscheppen.
“Sluiten, met de Weeka? Ben jij wel bij je gezond, oudste? Dat kan helemaal niet, dat eh …”
Maar Frits bleek onvermurwbaar. “Zes weken gaat de tent op slot. Jullie denken toch niet dat ik drie meier per avond gaan betalen om de Teevee voor voetbal aan te doen. Elke dag die meneer Kok van Fransie over de vloer om te vangen en dan dat stelletje luizenbossen van de KNVB om de restjes van een hardwerkende kroegbaas mee te pikken. Ik doe de tent dicht en ga trekken met de caravan door Frankrijk met tante Jans.”
Bedremmeld keek het gezelschap voor zich uit. De Ingooi dicht. Frits begon met een stuurs gezicht wat glazen droog te wrijven en zelfs haagse Karel verviel in een somber zwijgen.
“Zeg jij d’r nou eens wat van Gajus,” deed ome Bram een vergeefse poging maar die mompelde iets over het ook niet precies weten en de vut. Tot Nico weer het woord nam.
“Hij heeft groot gelijk. Straks zit de helft van z’n vaste klanten op Bakkum en hoe vaak gebeurt het tegenwoordig nog dat er iemand effe een rug komt stukslaan? Ik bedoel maar. Maar ik moet zeggen, dat idee van lekker trekken door Frankrijk trekt mij ook wel aan. Waarom doen we dat niet allemaal? Toevallig weet ik nog een leuk kempinkie in de Dordogne. Lekker eten daar, een gezellig barretje met teevee. Wie doet je wat?”
En of het door de overtuiging kwam waarmee hij z’n boodschap had gebracht weet ik niet maar je zag de gezichten opklaren en eerst aarzelend maar daarna met meer enthousiasme kwamen de betuigingen van instemming.
“Hé, Nico, da’s een goeie van je”
“Lekker naar Frankrijk”
“Die Dordonje ben ik ook wel eens geweest”
En nadat Nico op rekening van z’n zaak er nog een rondje tegenaan gooide kon het natuurlijk niet meer kapot.
Later op de avond werd er zelfs gezongen over “wij gaan naar de dordonje, ontsnappen aan de bonje”.
Ik denk niet dat het wat wordt met die paarse coalitie.
Die missen dat gevoel van samenhorigheid.