Ja, de golven gingen hoog tijdens de discussie in de Ingooi over het verplicht dragen van een valhelm door wielrenners.
En Gijssie en Frans waren elkaar zelfs bijna in de haren gevlogen tot een nuchtere opmerking van ome Bram iedereen weer bij z’n positieven bracht.

“Jullie dragen toch ook geen scheenbeschermers,” had ie tegen de actieve voetballers in het gezelschap gezegd.
“Daar kan je niet mee voetballen,” had Fransie in een reflex, zonder nadenken, uitgeroepen waarna hij onmiddellijk door Gijssie werd neergesabeld. “Maar je wilt ons wel laten rije in de hitte met zo’n stoofpot op ons kop, sukkel,” had die hem lik op stuk gegeven.
Gelukkig waren ze het er allemaal over eens dat het een schande was dat de tourdirectie na afloop van de noodlottige etappe gewoon de huldiging had laten plaatsvinden. Zwijgend hadden ze daarna bij een pilsje de onfortuinlijke Italiaan herdacht.
Achteraf heb ik voor mezelf nog eens de bescherming bij een rijtje sporten de revue laten passeren.
Je moet daarbij natuurlijk wel onderscheid maken tussen sporten waarbij het de bedoeling is om door fysiek geweld de tegenstander te overwinnen en sporten waarbij er een kans bestaat op lichamelijk letsel door ongelukken, botsingen, vallen, etc.
Bij schermen bijvoorbeeld is het de bedoeling om zoveel gaten in de tegenstander te prikken dat ie de strijd moet staken. Die kijken dus wel uit om zonder masker en schermvest hun sport te beoefenen.
Neem je daarentegen boksen, ook wel vuistschermen genoemd, dan wordt er hoogstens hier en daar aarzelend bij de amateurs van hoofdbeschermers gebruik gemaakt. Maar de profs beperken zich tot een tandbeschermer, en misschien heeft deze nog wel tot doel om te voorkomen dat ze de tegenstander bijten.
Verder staat het de heren vrij om zich lekker suf en in heel wat gevallen bewusteloos (en ook dood) te laten slaan. Wonderlijk eigenlijk als je het goed bekijkt. Noemden de Engelsen het vroeger niet the noble art of selfdefence?
American football is een beetje een grensgeval denk ik. Als ik het goed begrepen heb heeft drie kwart van de spelers van een team alleen maar als opdracht om de directe tegenstander onder de grond te werken. Omdat dat meestal nogal hardhandig gebeurt, zijn de heren degelijk ingepakt. Een verstandige maatregel mijns inziens.
Rugbyers die elkaar ook lang niet altijd even aardig bejegenen beoefenen hun sport echter puur. Net als de voetballers, handballers en wat er al nog meer aan ballers rondloopt.
Sinds oom Rinus ons geliefde voetbalsport echter tot een moderne vorm van oorlog heeft uitgeroepen is enige bescherming toch wel op zijn plaats. Zo zie ik toch wel wat in tandbeschermers tegen het beruchte elleboogje, bescherming van de edele delen tegen ongewenste intimiteiten. scheenbeschermers (reeds genoemd) en misschien moeten we straks nog wel verder gaan.
Of het dan nog leuk is zie ik er eentje denken.
Leuk? Waar heb je het over, lummel.
Het gaat al lang niet meer om het leuke, het gaat om de punten, de overwinning.
Je moet toch ook wel boter (als bescherming?) op je hoofd hebben om dat niet door te hebben.

Gajus