We brengen de nacht door in Yongding waar we na een dag sightseeing in het donker arriveren.

Yongding dankt z’n bekendheid vooral aan de grote ronde huizen die er staan. Volgens het reisprogramma is het de bedoeling dat we de nacht in een van die huizen zullen doorbrengen maar dat gaat om een of andere reden niet door. Wij zullen in een groot vierkant huis slapen.

De rit van vandaag is nogal uitgelopen waardoor we pas tegen zeven op onze plaats van bestemming arriveren. Geen hotel dat is ondanks de ingevallen duisternis wel te zien. Na een korte wandeling arriveren we bij een groot gebouw dat nog het meeste weg heeft van een uit z’n krachten gegroeid landhuis. Maar dan in Chinese stijl met allerlei aanbouwen en binnenplaatsjes.
Tijdens de culturele revolutie schijnen de rode brigades hier flink tekeer zijn gegaan. De oorspronkelijke bewoners werden weggejaagd of voor heropvoeding naar kampen gestuurd en de gebouwen verpauperden in snel tempo. Maar na het einde van het Maotijdperk waren de meesten weer teruggekeerd om de draad van hun bestaan weer op te pakken.
Dit huis heeft een soortgelijke opzet als de ronde variant en bood ooit onderdak aan een aantal aan elkaar verwante gezinnen. Maar het is zoals ik al schreef niet rond maar vierkant, beter gezegd rechthoekig van vorm.

Waarschijnlijk als gevolg van het wegtrekken van familieleden kwam de afgelopen jaren een groot deel van het woongedeelte leeg te staan. De eigenaren hebben daar slim op ingespeeld door tien of twintig kamers in te richten als gastenkamer
Als na een kwartiertje wachten in een naargeestig ogende zaal de kamerindeling bekend wordt gemaakt gaan we verder het gebouw in. Langs een binnenplaats en een halfduistere gang twee trappen op; we eindigen onze tocht in een halletje. De deuren van de kamers staan open. Kamertjes beter gezegd want ze zijn maar klein. Wel schoon en voorzien van twee bedden en een kast om je spullen op te bergen. Een Tl-buis als verlichting maar jammer genoeg geen water. Ook geen toilet.
Bij het betreden van onze ‘suite’ is mijn eerste waarneming dat op de bedden geen matrassen liggen. Ze zijn alleen maar voorzien van wat ruwhouten planken om op te liggen. Dat is me te Spartaans en in overleg met Gerard verkassen we daarom maar naar een andere kamer die een verdieping hoger ligt.
Daar zien de bedden er prima uit, type boxspringmatras zoals je vaak in hotels ziet. Even proberen is m’n eerste reactie en ik laat me met een voorzichtig plofje vallen op het bed. shit, die matras is zo hard als een plank. Lijkt uiterlijk wel op een matras met binnenvering alleen ontbreekt de vering. Nou ja, d’r liggen nog twee stellen reserve dekens, dan gebruiken we die maar als onderlegger. En nadat ik de gevulde toiletemmer van een vorige gast heb omgeruild voor een lege ga ik maar even op verkenning. De trap af, een gang door en ik passeer weer de grote binnenplaats waar grote tafels en gekleurde lampjes in een boom voor wat stemming moeten zorgen. Er zit wat Chinese jeugd te eten, eigenlijk heeft het hier wel wat weg van een commune.

Toiletten zijn een uitbouw verder te vinden, hoor ik van Gerard, die bezig was om een kijkje in de keuken te nemen. De deur uit naar links en dan om de hoek.
Ik ontdek in een zijvleugel van het gebouw een rijtje van zes of zeven WC’s, waarvan er echter maar twee open zijn. Volgens het bordje boven de deur zijn die bestemd voor westerse gasten, weliswaar in hurkuitvoering maar schoon. Voor twee douches met warm water moet je weer op de binnenplaats zijn; die worden ook gebruikt door de bewoners van het huis en het jeugdige personeel waarvan ik er in de gauwigheid toch zeker zeven of acht tel.
Sober van inrichting dus allemaal maar voldoende voor een nacht. Twee nachten vertelt Lia me dan als ik verslag over m’n korte verkenning uitbreng. Twee nachten want we gaan hier morgen de omtrek verkennen.
Om halfnegen eten we beneden. In een piepklein keukentje zijn wel vier vrouwen aan het werk. Er wordt gesneden, gehakt en gewokt en ze slagen er in om een maaltijd op tafel te brengen die prima smaakt. Met een biertje erbij doet het me allemaal wat aan het kamperen van lang geleden denken. Toen ook geen douche of WC bij je tent en sliep ik niet op een matrasje van twee centimeter dik schuim?

Klopt helemaal maar als ik na een snelle douche uiteindelijk om half elf in bed lig is dat bed toch wel erg hard. Sterker nog, in m’n verbeelding verschafte dat matrasje van twee centimeter veel meer comfort, te vergelijken met het bed in een vijfsterrenhotel.
En toch slaap ik in en droom over dat wonderlijke land waarin we ons bevinden.