Is de dinsdag eigenlijk wel eens bezongen in de popmuziek? De maandag wel. En de zaterdag, de zondag. Daar kan je een avondvullend programma mee samenstellen maar de dinsdag? Ik zou zo gauw niets weten te bedenken. Daar kwam in het kort de alleenspraak van meneer erJeetje in de bijna uitgestorven Ingooi op neer.

Nou moet gezegd worden dat het weer op de betreffende dinsdag niet meewerkte. Het regende, afwisselend hard en minder hard. Echt van dat miezerige, grauwe, sombere weer en laten we eerlijk zijn, Amsterdam ziet er dan niet op z’n best uit. Welke stad wel trouwens? Wat zich op straat waagde bestond voor 90 procent uit toeristen die gehuld in kleurige regenjacks door de stad schuifelden. Op hun gezichten de kwellende vraag wat ze eigenlijk op de plaats waar ze zich bevonden, te zoeken hadden.
De gevolgen van deze ‘zomerdag’ waren ook in de Ingooi te merken. Afgezien van reeds gemelde heer erJeetje en een ouder Engels echtpaar waarvan de hij bezig was met de consumptie van een tabloid en de zij een leuke bestemming voor de rest van de dag probeerde te vinden in een Lonely Planetuitgave van ons land, was er niemand aanwezig.
Nou ja, uitbater Frits was er natuurlijk maar die keek ook niet echt vrolijk. Zo’n starre blik alsof ie een paar uur in de diepvries had doorgebracht.
Maar omdat ie als vakman wist dat praten dorstig maakt begon ie toch maar over de wedstrijd van afgelopen zondag. Van de roodwitte engelen tegen Barcelona. Of erJeetje nog in de Arena geweest was.
Diens antwoord was ontkennend maar hij had de wedstijd wel gezien. Op de televisie.
Wel aardig als kijkspel maar de achterhoede van Ajax leek hem toch nog wel een zorgenkind. Het was dat de scheidsrechter zo aardig was geweest om de zuivere 4-1 van Barcelona af te keuren anders ….. maar ja, misschien dachten anderen daar wel anders over. Een mooie voorzet in zo’n gesprek dat nog op gang moet komen.
Peinzend kauwde Frits enige tijd op een antwoord terwijl hij ondertussen onverdroten probeerde om een kristalhelder glas nog helderder te krijgen. Z’n repliek had daardoor echter alle eigenschappen van een kwaliteitsvervolg.
“Ach, weet je wat het is, erJeetje? Zo’n uitslag zegt zo weinig. Best leuk hoor, die tweede helft, en dat doelpunt van Witsche gunde ik die jongen ook van harte maar als leerproces was het waarschijnlijk beter geweest als Ajax verloren had.”
Vooral de uitdrukking ‘leerproces’ van de oude barman toverde wat lichtjes van verrassing in de ogen van z’n gesprekspartner.
Maar hij moest z’n nieuwsgierige vraag naar de bron van deze verrassing even uitstellen omdat de mannelijke helft van het echtpaar nog wel een glaasje lager beliefde. En koffie for his wife. Pas nadat deze bestelling naar wederzijds genoegen geregeld was kon erJeetje z’n tegenvraag kwijt.
“Hoorde ik het goed? Had jij het over leerproces?’
Een beetje verontschuldigend haalde Frits z’n schouders op. Ja, in de kringen van kenners was dat nou eenmaal een heel gebruikelijke term en toevallig was hij lid van zo’n kring. En zelfs meer dan dat. En onder voorwaarde dat erJeetje er niet met de andere leden van de vaste supportersgroep over zou praten vertelde hij over z’n carrière als profvoetballer die er niet om loog. Had na afloop daarvan wat trainerscursussen gedaan, clubs getraind en als beginnend trainer van een jeugdteam zelfs de jonge Louis de eerste beginselen van het spelletje bijgebracht.
“Maar je houdt je mond daarover tegen de anderen. Anders kom je er hier niet meer in,” voegde hij dreigend aan z’n verhaal toe.
Het was jammer dat op dat moment Fransie binnenkwam waardoor eventuele verdere verrassende verhalen onmogelijk werden.
Bovendien was die nog zo vol van de overwinning dat de twee oudere mannen moeite hadden om zich staande te houden in de storm van optimistische verwachtingen die over ze heenjoeg. En wat Louis in drie weken bij Barcelona voor elkaar had gebracht was toch ook van bijna niet te evenaren klasse. Als het aan hem (Fransie) had gelegen had ie die Kraay met z’n stomme vragen na afloop op de TV gelijk een oplawaai verkocht.
En en en .. en d’r was nog een nieuwtje ook. Net gehoord van iemand die het weten kon.
Met een ‘Als je nou eens eerst lekker rustig die koffie opdrinkt’ probeerde Frits hem wat te kalmeren maar vergeefs. Frans moest z’n verhaal kwijt, had ook maar even tijd want moest weer aan het werk. Het nieuws had betrekking op Haagse Karel die volgens eigen zeggen al een paar maanden optrad als assistent wetenschappelijk medewerker van een nieuwbakken kamerlid. Uit die functie scheen hij eergisteren op staande voet ontslagen te zijn omdat, en hierbij ging Frans fluisterend verder, omdat hij met de gegevens over z’n opleiding in z’n CV had geknoeid.
Dat mogen we gerust een verrassende ontwikkeling noemen, gaf meneer erJeetje te kennen hoewel, zo verrassend was dat nou ook weer niet in die partij.
Waren er wellicht nog details over de aard van de vergissing van meneer Karel? Jammer genoeg wist Fransie dat niet te vertellen omdat hij Karel niet zelf gesproken had maar volgens zijn zegsman had het iets te maken gehad met een cijferlijst waarin een getal naar boven was afgerond. Iets met een duizendste punt maar het fijne van de zaak wist ie ook niet. En hij moest er ook weer vandoor, naar z’n werk. Afspraak met een wethouder van een stadsdeelraad. Er stonden grote dingen te gebeuren. En met een brede armzwaai naar de achterblijvers spoedde hij zich weer naar buiten waar het nog steeds regende.
Pffff. De lange zucht van Frits zei meer dan duizend woorden. Pffff, de stadsdeelraad. Daar kunnen we nog een hoop plezier van beleven.
En meneer erJeetje mompelde iets over tien zwaluwen in de lucht die beter waren dan een lege dop maar het kan ook een half ei zijn geweest dat nog geen lente maakte.
Kortom, het was zo’n typische dinsdag.
erJeetje