Het was een warme zondagavond en de vaste supporterskern van roodwit had een plaatsje gezocht op het terras van Mokums oudste voetbalcafé. De stemming was wat gelaten. En hoewel Gijssie al een paar pogingen had gedaan om de boel wat leven in te blazen wilde de gesprekken niet echt flitsend worden. Maar daar waren ook andere oorzaken debet aan. Trams die langs kwamen, verkeersherrie en ook Schiphol droeg meer dan een steentje bij.

“Wat een kelere herrie maken die krengen toch,” gromde ome Bram terwijl hij een dreigende vuist omhoog hief in de richting van een Boeiing die met veel geweld dwars over de stad koerste. “Ik dacht dat dat met die nieuwe baan afgelopen zou zijn?”
“Afgelopen?” gaf Frits, die een rondje pils van Nico kwam brengen met zalvende stem te kennen. “Zei jij afgelopen, Bram? Dit is nog maar pas het begin, man. Let op mijn woorden, het komt nog zo ver dat jij terug verlangt naar de rust van nu. En die sigaar in je mond kan je tegen die tijd ook wel vergeten.”
“Sinds wanneer misgun jij een hardwerkende bloemenkoopman z’n rokertje,” antwoordde deze terwijl hij het hem aangeboden glas nauwkeurig op een Amstelviltje schikte. “Ik dacht trouwens dat jij er ook niet vies van bent, een sigaartje op z’n tijd?”
Zwijgend verdeelde de uitbater eerst de glazen over de aanwezigen voor hij, na een strakke blik in diens richting, het woord tot ome Bram richtte.
“Nou moet jij eens goed kijken wat ik hier heb, oudste,” waren z’n eerste woorden en terwijl hij dat zei trok hij langzaam een opgevouwen papier uit z’n borstzak. “Dit is een brief, gericht aan de eigenaar van dit bedrijf. Een officiële brief, van de gemeente. Een club die zoals jullie van mij weten kosten noch moeite spaart om hardwerkende middenstanders op de kast te jagen.”
Even was er een korte pauze nodig omdat de vijftigste Boeiing van die dag alle andere geluiden overstemde waarna hij zuchtend verder ging. “Ik zal jullie de volledige tekst besparen maar wat er aan het einde staat spreekt voor zich. Het komt er op neer dat er vanaf einde volgend jaar niet meer in de Ingooi gerookt mag worden. En dat geldt ook voor het terras.”
Verbaasd keek de hele groep hem aan. “Niet meer roken? In een bruine kroeg?” vertolkte het nieuwe lid Maikel ten slotte de mening. “Niet meer roken? Is dat soms iets van die Balkenende? Waar bemoeit die gast zich mee. Volgens mij …..”
Wat hij verder wilde zeggen werd hem daarna onmogelijk gemaakt door Fransie die peinzend opmerkte dat dit rookverbod nog van het laatste kabinet Kok afkomstig was. En niet alleen voor de bezoekers van de horeca bestemd was maar vooral voor het personeel dat tot nogtoe gedwongen tot meeroken veroordeeld was.
“Personeel,” was daarop de bozige reactie van Frits. “Personeel. Wat een geleuter man, ik ben het personeel. Waar bemoeien die nitwitten zich mee.”
De discussie over het voor en tegen van roken bracht in ieder geval leven in de brouwerij waarbij ome Bram bijval verwierf met z’n opmerking dat die Kok in ieder geval wel geen commissaris zou worden van Philip Morris. Maar wel van KLM merkte Nico op na het passeren van 51e Boeiing en omdat de kelen nodig gesmeerd moesten worden zetten Frits zich aan het werk om daar in te voorzien.
Er werd daarna nog heel wat afgepraat. Over de bezuinigingsplannen, over de vakantieplannen en natuurlijk over voetbal. Dat de scheidsrechters wel erg op de hand van PSV waren geweest, dat ADO nog een zware dobber zou krijgen nu ze gepromoveerd waren en dat ze blij waren niet in Rotterdam te wonen. Trainer straks weg, beste speler weg, net naast de championsleague voor volgend seizoen gegrepen en nu ook nog afgedroogd in de bekerfinale. Hoewel over dat laatste de meningen verdeeld waren. En ome Bram was er waarschijnlijk het dichtst bij toen hij stelde dat Feijenoord die beker helemaal niet wilde winnen. Want dan hadden ze een ereronde moeten lopen met een beker die nota bene genoemd was naar hun grootste opponent. De Amstelcup. En dat is wel het laatste dat je van een echte Feijenoorder mag verlangen.

We zullen het de komende maanden even zonder the king of sports moeten doen. Met Wimbledon en de Tour als vervangers maar reken er maar op dat er heel wat gaat gebeuren eind Augustus. Iets dat we overigens elk seizoen verwachten. De eerste verrassing is er al. Don Leo stopt ermee.
Ik neem er nog maar een glaasje Amstel gold op. Proost.
erJeetje