Waarom ie al twee weken niet in de Ingooi was geweest, had de jonge Gajus aan z’n vader gevraagd en deze had iets gemompeld over druk, druk, druk en geen tijd.
Of ie dan misschien wist waar Nico was want die had beloofd iets te regelen met de burgemeester voor het straatvoetbaltoernooi en de tijd begon nu toch echt te dringen.
Een beetje mopperend had de oude Gajus de telefoon gepakt en na een aantal gesprekken had hij hoofdschuddend z’n pogingen gestaakt.

Er bleek van alles misgegaan te zijn. Nico was een dag of tien geleden onverwacht naar het buitenland vertrokken in verband met onderhandelingen over een belangrijke order voor het concern waarin hij een topfunctie bekleedde en zou pas de vijftiende terugkeren.
Een mailtje aan Fransie waarin hij deze vroeg dit aan de leden van de vaste supporterskern te vertellen was door een storing in diens breedbandverbinding nooit aangekomen.
Als we nou eens even met z’n tweeën naar de Ingooi gaan had de jonge Gajus voorgesteld en omdat z’n vader ook wel begreep dat er iets gedaan moest worden aan de impasse die dreigde te ontstaan hadden ze dat dus gedaan.
Ze vielen met hun neus in de boter. Mehmet had een proeflevering Portugese hapjes ontvangen en ontkurkte net een paar flessen Vinho verde om deze te begeleiden. En met uitzondering van Nico waren alle leden van de vaste supporterskern aanwezig om hun bijdrage aan de beoordeling van deze lekkernijen te geven.
Toch dreigde de sfeer na de binnenkomst van de familie Gajus door de miscommunicatie over de afwezigheid van Nico even geprikkeld te worden. Maar na wat heen en weer gepraat en de vaststelling van de kenners in de groep dat de Portugese wijn naar meer smaakte werd de eenheid in de groep hersteld. Bovendien bleek dat Frits en Mehmet niet hadden stilgezeten. De tribune achter in de zaak was dank zij de broer van Mehmet bijna gereed en kon de vergelijking met een luxe skybox in de Arena gemakkelijk doorstaan. Een kleine demonstratie van het gehuurde grootbeeldscherm zag er om de woorden van Gijssie te gebruiken: “gelikt” uit.
Met uitzondering van het straatvoetbal stond niets een paar mooie voetbalweken in de weg en omdat je nu eenmaal geen ijzer met de handen kunt breken spraken ze af om het geplande toernooi te schrappen.
Mehmet verraste daarna iedereen met een aantal fraaie raamposters waarin de opening op zaterdagmiddag van het Ingooistadion werd aangekondigd. De stemming steeg naar grote hoogte evenals de verwachtingen over Dickie en z’n jongens. Overigens was de invloed van de Vinho verde daar mede debet aan.
Toen na z’n vijfde glas ome Bram zelfs in gezang uitbarstte keken de jonge en de oude Gajus elkaar tevreden aan. Goed dat we even gegaan zijn zeiden hun woordeloze blikken en zo was het.
Gajus