11. Barchem. Brand en honger
Iedereen heeft wel eens over de hongerwinter gehoord, de laatste fase van de oorlog waarbij er bijna niets meer te eten was. Geen elektriciteit, geen gas, nauwelijks brandstof, in een winter die al vroeg inviel en wekenlang vorst en ijs bracht.
Die situatie was langzaam zo gegroeid. In het eerste oorlogsjaar was er nog betrekkelijk weinig aan de hand maar doordat de Duitsers op grote schaal voedsel en kleding vorderden voor hun eigen land ontstond er geleidelijk schaarste aan allerlei zaken.
Om de beschikbare hoeveelheden zo eerlijk mogelijk te verdelen werd daarom al vrij snel de distributie ingevoerd. Dat betekende dat allerlei artikelen alleen nog maar “op de bon” verkrijgbaar waren. Behalve voor voedsel en kleding gold het voor sigaretten, surrogaatkoffie, brandstof en nog veel meer.
Boek bestellen – Voordat ik het vergeet
Voordat ik het vergeet
De tweede wereldoorlog? Over het leven in de jaren die er aan voorafgingen, het onverwachte begin, de drie jaren dat we ondergedoken waren, de afloop?
Prijs €19,95
Exclusief bezorgkosten
Boek bestellen – Heb ik iets gemist?
Heb ik iets gemist?
Verhalen schrijven. Ik doe het al jaren. Verhalen over vandaag, over gisteren, over morgen.
Over m’n jeugd in Amsterdam Zuid, over de oorlog 1940-1945, over de Ingooi, voetbal, de schilderijen die ik maak, museumbezoek
Prijs €19,95
Exclusief bezorgkosten
C’est la vie
C’est la vie is de verzamelnaam waaronder ik de circa tweeduizend columnachtige bijdragen rangschik die ik de afgelopen dertig jaar heb geschreven onder de namen Gajus, Erjee en Erjeetje.
Een deel daarvan is opgenomen in dit hoofdstuk van de website en natuurlijk wordt deze regelmatig aangevuld met nieuwe afleveringen.
151. HET NIEUWE GELUID
“Daar doe je je vaste klanten geen plezier mee,” had ome Bram opgemerkt maar Fritsie was onvermurwbaar geweest.
Geen voetbal tijdens de EK in de Ingooi. En ook geen kroegtoernooi in de straat, geen voetbalpoel, geen tribune en als het aan hem lag ook geen TV.
“Dat kan je niet maken,” hadden Nico en Hansie daarop gezegd maar de uitbater van het eertijds zo vermaarde supporterscafé was doof voor hun argumenten. (meer…)
150. GVD in de Ingooi
“Weet je nog dat vroeger elke vereniging voor de Paas een grote klaverjasdrive organiseerde,” zei ome Bram dromerig. “Met eieren en paasbroden als prijzen voor de winnaars?”
Het was de middag van Goeie vrijdag en doordat de Ingooi tegenwoordig in een paar toeristengidsjes wordt genoemd, zat de zaak vol met hongerige en dorstige bezoekers van de stad. De leden van Amsterdams oudste supportersvereniging hadden zich daarom teruggetrokken in hun eigen hoekje; aan een tafel die met het bordje ‘gereserveerd voor stamgasten’ aangaf dat buitenstaanders op die plek niet welkom waren.
(meer…)
149. De witte reus
De lente was zo plotseling gearriveerd dat we ’s ochtends besloten om een bezoekje aan de stad te brengen. Beetje rondlopen, bezoekje aan de reisboekenwinkel brengen om te kijken of ze daar een grote wereldkaart hadden, van die dingen. En om alvast wat kilometers in de benen te krijgen voor de geplande reisjes naar een paar Europese hoofdsteden waren we bij het Concertgebouw uit de tram gestapt om vanaf die plaats onze tocht richting centrum te vervolgen.
Het grootste plein van de hoofdstad lag er wat armoedig bij. Gras dat er vaalgroen uitzag als gevolg van de sneeuw en de recente vorstperiode, kale bomen die nog verzonken waren in hun winterslaap en een handvol toeristen die zich bij gebrek aan iets beters vermaakte met de grote letters van I Amsterdam.
En bijna besloten we om toch maar via de P.C Hooft verder te wandelen toen onze blik getrokken werd door de nieuwe aanbouw van het Stedelijk. De badkuip dus, de naam die het al kreeg toen men nog bezig was met de fondsenwerving. Hij heeft daar inderdaad wel iets van weg maar ik vond het toch wat te gemakzuchtig bedacht.
(meer…)
148. Intuïtief
Tsja, wat doe je op een winterse zaterdag waarop je eigenlijk van plan was om je laten meeslepen door beelden van de Elfstedentocht? Je kijkt even op de teletekst of er misschien toch niet een alternatieve tocht is gestart en stelt je daarna tevreden met het normale zaterdagse ritueel. Je begint met de krant en je lost de dubbele sudoku op.
Na de tweede koffie is het tijd voor de boodschappen. Je mag helemaal zelf beslissen, zegt je echtgenote, wat je te eten meeneemt voor morgen en dat is nog lastig genoeg.
Omdat er geen andere afspraken zijn gemaakt besluit je ’s middags om een bezoekje aan de Ingooi te brengen waar je tegen vieren arriveert.
(meer…)