‘Hoe was dat nou, 4 weken vakantie in Frankrijk’?
‘Heerlijk, we hebben een actieve vakantie gehad dat wil zeggen veel gedaan. De eerste 2 weken kunstschilderend in de Dordogne met een stel bekenden.
De laatste twee weken een huisje gehuurd bij Jean­Claude Gibier in St.Vincent; dat is een piepklein gehucht in het Tarn Garonne gebied.’
Omdat we tegenwoordig nogal op ons gemak gesteld zijn hadden we in onze tijdelijke woning de beschikking over alle comfort waaronder twee badkamers.

Voor de gezelligheid hadden we bovendien m’n schoon­zuster en d’r vriendje uit Duitsland uitgenodigd. Niet dat mevrouw Gajus en ik niet meer met elkaar overweg kunnen, hoor maar je weet hoe dat gaat, na ruim dertig jaar huwelijk zijn alle leuke dingen al zoveel malen uitgewisseld dat je het allemaal zo langzamerhand wel weet.
JeanClaude bleek een 42‑jarige Fransman, die samen met z’n vrouw een groot boerenbedrijf runde. Groot wil zeggen dat het bedrijf groot is in oppervlak. Jean Claude bezat zo’n 30 zogenaamde vleeskoeien en een stier, nog wat schapen en een paard.
Verder verhuurde ie een drietal soortgelijke huisjes zoals wij er één betrokken hadden. En een paar honderd meter verder had ie een oude boerderij met een flink stuk grond erbij tot een zogenaamde camping à la ferme ingericht. Maar daar ben ik allemaal pas later achtergekomen.
Toen we op een zaterdagmiddag arriveerden werden we voor de kennismaking met een glaasje rosé van de streek (Cahors) ontvangen in het grote huis, dat ie zelf bewoonde. Tijdens dit gesprek vertelde ie ons dat hij en z’n vrouw eigen­lijk niet veel deden. Ze hielden zich min of meer voor hun plezier met hun huidige activiteiten bezig.
‘Werken? Ah, non, zo nu en dan even maar dat mocht nauwelijks naam hebben.’ ‘Maar hun drie kleine kinderen dan’, vroeg ik. ‘Dat waren toch aardige handenbinders.’
‘Ah, les enfants. Maar die waren niet van hun. Daar zorgden ze een half jaar voor omdat de Pa van de schapen er vandoor was en de moeder in overspan­nen toestand in een ziekenhuis lag.’
Ja, dat deden ze gewoon, in het kader van onderlinge hulp en bijstand in geval van noodsituaties.
Ze hadden zelf ook een zoon, van zestien, maar die zat op een landbouwschool met internaat op 150km afstand en kwam maar eenmaal per twee weken in het weekend thuis.
Aangezien ons huisje niet ver van hun huis af stond hadden we ruimschoots gelegenheid om kennis te nemen van de bezigheden van de Gibiers. Wat de altijd lachende JeanClaude onder ‘niet werken’ verstond werd ons al gauw duidelijk.
Niet werken? De man werkte de godganse dag, van zo’n uur of zeven ’s ochtends tot soms acht of negen uur ’s avonds. Het vee bijvoeren, maaien, gemaaid gras keren, vee overbrengen naar een andere plaats, z’n winterschuur verbouwen, de kleine camping runnen, en nog tal van andere zaken.
Z’n vrouw deed trouwens niet voor hem onder en verzorgde tussen neus en lippen door ook nog die drie kinderen.
Ik kon niet nalaten om hem een keer te vragen of ie ook wel eens vakantie had.  In Nederland verstonden we onder niet werken toch wel iets anders dan ik van hem en z’n vrouw zag.
Schaterend van het lachen verzekerde ie me dat ze niets te kort kwamen.
Die paar kleine dingetjes die ie zo nu en dan deed. En van het najaar gingen hij en z’n vrouw echt wel een aantal weken er op uit naar Amerika, waar familie woonde of naar andere landen. Nee, hij ging best met vakantie, net als wij.
Al doorbabbelend wilde ie weten wat ik voor m’n beroep deed en hoe lang ik al werkte. Toen ie hoorde dat ik nog maar een paar jaar te gaan had, werd z’n plezier nog groter.
Wat ik ging doen? Of ik al kleinkinderen had? In Frankrijk was het gebruikelijk dat de grootouders na hun pensi­onering meestal overdag op de kleinkinderen pasten.
Hij zag geloof ik al helemaal voor zich hoe ik daar met de kleinkinderen aan de gang was en zingend en grinnikend bij dat idee ging ie aan het werk om ergens een stuk muur weg te beuken omdat ie daar een nieuwe toegangspoort in gedachten had.
Wat een man, wat een leven.
Mmm, passen op de kleinkinderen over een paar jaar?
Eh, voorlopig nog even niet.

1990
Gajus in Frankrijk