123. Over orchideeën
Verzamel je ook planten vroeg een van de lezers me naar aanleiding van de vorige aflevering van C’est la vie?
Ik vond het wel een aardige vraag en omdat ik inderdaad al van jongsaf aan een tik heb voor het opkweken van plantjes uit stekken of uit zaad kon ik ‘m min of meer bevestigend beantwoorden.
Als kind van zes stak ik in het voorjaar al kluitjes madelieven uit het plantsoen om die thuis in een potje op te kweken. Niet altijd naar de zin van m’n moeder die maar weinig op had met m’n geknoei met aarde. Later deden sinaasappelstruikjes uit sinaasappelpitten en dennenboompjes uit de zaadjes van dennenappels hun intrede.
(meer…)
122. Vergaat de wereld echt op 21 december?
Is het bestaan van menselijk leven op aarde eindig en zo ja, hoe lang hebben we dan nog te gaan? Een vraag die de mens vanaf het begin van z’n bestaan bezig houdt. Je komt het onderwerp dan ook tegen in de meeste godsdiensten.
Met voorspellingen over de datum waarop het definitief met ons is afgelopen trek je gegarandeerd de aandacht en ook voor dit jaar is er weer een dag uit de bus gerold. Een en twintig december. Lekker aan het einde van een jaar, dan heb je elf maanden gelegenheid om de spanning op te voeren.
(meer…)
146. De kop is er af
Of ie zich de befaamde mistwedstrijd tegen Liverpool nog kon herinneren had ome Bram op een gegeven ogenblik aan Gajus gevraagd en toen deze daarop bevestigend had geantwoord waren ze steeds verder afgedaald in die reusachtige grijze geheugenbank met herinneringen. De beslissingswedstrijd van Ajax tegen Benfica in Parijs, de 6-5 nederlaag tegen het Heerenveen van Abe Lenstra, het landskampioenschap van het DWS-A van Solleveld, de teloorgang van Blauw Wit en nog veel meer.
Het was gezellig druk in de Ingooi. De kop van het nieuwe jaar was eraf en dan voeren de benen je zoals Nico het uitdrukte, je bijna op de automatische piloot naar Amsterdams oudste supporterscafé. Om daar de andere mannen een gelukkig Nieuwjaar te wensen, om de ideetjes en plannen voor het nieuwe jaar uit te wisselen, om even bij te praten over hun pensioen en de problemen met de Euro. En om even terug te kijken in de tijd want daar zitten vaak de oplossingen voor de toekomst verborgen.
(meer…)
145. Een veelbelovend jaar
Hoe het gisteren in de Ingooi was afgelopen vraag je? Je bedoelt met de nieuwjaarsreceptie?
Ah geweldig. Iedereen was er. En die slimmerd van een Frits had niet alleen de mannen van de vaste supportersgroep uitgenodigd maar ook hun partners. Moet je nagaan, voor het eerst in al die jaren mochten de vrouwen er ook bij zijn.
(meer…)
144. Terug van weggeweest
Jammer dat je met de Ingooi bent gestopt hadden er een paar naast hun beste wensen voor het nieuwe jaar op de kaarten geschreven die ik ontving. En of het café eigenlijk nog bestond of ook gesloten was.
Ik kan ze gerust stellen, de Ingooi dat wil zeggen, het café, draait als de bekende tierelier. Toevallig of eigenlijk niet toevallig was ik er een paar dagen geleden nog om even bij te praten met Frits. Ik was niet het enige lid van het vaste groepje oersupporters. Gajus, Bram en Nico waren er ook om de gevolgen van te overvloedige kerstmaaltijden te corrigeren.
(meer…)
143. Broken illusions
‘Wordt het geen tijd dat je weer eens wat over de Ingooi schrijft’ had Gajus junior tegen z’n vader gezegd. ‘Ik hoor allerlei geruchten over een splitsing in de vaste supportersgroep en dat er een goeie kans is dat Fritsie er mee stopt.’
Het was zo’n grauwe novemberdag met veel vallend blad. De laatste stuiptrekkingen van een zomer die ook al weinig mooie dagen te bieden had gehad voerden ons volgens de weerprofeten definitief naar een bitterkoude winter met veel sneeuw. Reden genoeg voor junior om een midweeks bezoekje aan de oude lui te brengen.
(meer…)
118. Over de Jordaan
Over de Bazel heb ik al eerder in C’est la vie geschreven. In het gebouw met die naam, vroeger de hoofdzetel van de Nederlandsche Handel-Maatschappij, is tegenwoordig het gemeente archief van Amsterdam gevestigd. Het archief is vrij te bezoeken voor iedereen, bezit een soort museum en een filmzaaltje waarin historische filmbeelden over de stad worden vertoond.
Afgelopen voorjaar zagen we er een korte film met beelden uit de Jordaan zoals die er vlak voor en na de oorlog ’40 – ’45 uitzag.
Het toeval speelde me kort geleden een boekje in handen waarin een woningonderzoek in de Jordaan wordt beschreven dat wil zeggen, van de situatie zoals die ruim 90 jaar geleden was. Veel overzichten en grafieken laten zien hoe slecht de woonsituatie was en voor zover dat nog niet voldoende is helpen foto’s als toelichting op het verhaal.
De Jordaan. Altijd een beetje een buitenbeentje geweest in Amsterdam. Door de bewoners zowel verguisd als geromantiseerd. Ze werd bezongen in menige smartlap en het was de plaats waar de bevolking gemakkelijk in opstand kwam als de zaken niet naar hun zin gingen.
(meer…)
117. New year in Dalat
Jaarwisselingen, de overgang van een oud jaar naar een nieuw, ik heb er al heel wat meegemaakt. Maar van hoeveel kan ik me nog iets herinneren?
Die van 31 december 1944 naar 1 januari 1945 zie ik nog helemaal voor me. Met een soort platte oliebollen van tarwe, suikerbietenpulp en appel die we opaten bij het licht van brandende drijvertjes in lijnolie. En die tijdens m’n militaire diensttijd van 1956 naar 1957 in Kampen. En er zijn er nog wel een aantal maar daar wil ik het in deze aflevering van C’est la vie niet over hebben.
In dit verhaal gaat het over een jaarwisseling die we ruim twee jaar geleden in Dalat in Vietnam vierden. De overgang van 2008 naar 2009 dus en hoe ik op 1 januari tot een bijzondere aankoop besloot.
(meer…)
116. Over stoommachientjes
“Het zonnetje schijnt dus ik maak me niet druk,” zei de rijkelijk getatoeëerde fietser die ons maar net passeren kon.
En hij reed door, het steegje in dat onze nieuwsgierigheid geprikkeld had. Wij liepen ook nog wat verder maar het verwachte hofje bleef uit en we keerden terug naar de Grote Houtstraat om onze wandeling naar de Grote Markt te vervolgen.
(meer…)
114. Het geheim van Twente
Ken je Twente? Ja, van de voetbalclub met die naam maar kom je er wel eens? Of vind je als echte Randstedeling dat het een beetje achtergebleven gebied is waar boeren en textielarbeiders de godganse dag bij gebrek aan ander vertier op midwinterhoorns blazen en Paasvuren stoken. Een gebied waar je beter niet naar toe kunt gaan als je er niets te zoeken hebt.
Ik moet bekennen dat ik tot voor enige jaren ook niet echt veel van dat deel van Nederland wist. Dat was niet zo verwonderlijk omdat ik er afgezien van een bezoek dertig jaar geleden tijdens een voetbaltoernooi van een van m’n zonen nooit geweest was. In feite was m’n kennis daardoor beperkt tot zaken als dat Stork er een fabriek had en de van Heeks er als een soort onderkoningen jaren geregeerd hadden. (meer…)