132. De mannen van de Ingooi
“Om Fritsie te verrassen als ie weer terug is,” had Gajus gezegd en met een sierlijke zwaai had hij het doek op de bar van de Ingooi gezet. “Voilà mensen, de mannen van de Ingooi.”
Het was een vrijdagmiddag, al een tijdje de middag waarop de volledige vaste supporterskern zich in de Ingooi verzamelde om de gebeurtenissen van de afgelopen week te bespreken. Achter de bar stond een invaller omdat de uitbater van de Ingooi een weekje afwezig was als gevolg van een kleine medische ingreep in het AMC. Maar dat was allemaal goed verlopen had tante Jans gezegd en als er geen complicaties zouden optreden kwam ie vrijdag weer thuis.
Terug naar het onverwachte optreden van Gajus die nog had vermeld dat het de bedoeling was dat het werk een plaatsje in de Ingooi kreeg.
De reactie bestond in het begin vooral uit verbazing gemengd met onzekerheid over de bedoelingen van de maker.
“Denk je dat Frits het mooi vindt,” zei ome Bram na een paar minuten als eerste maar de discussie die daar over ontstond werd door meneer Piet, die de naam had een meer dan verdienstelijk amateur kunstschilder te zijn, de kop ingedrukt. Zaken als mooi of lelijk waren naar zijn mening in dit geval volstrekt niet aan de orde. Voor een goede beoordeling moesten ze het eerst eens worden over de stijl van dit schilderij, verder wat de bedoelingen waren van de maker en vooral of het de kijkers nieuwsgierig maakte. Hij herkende bijvoorbeeld een aantal duidelijke kenmerken en wilde graag van de anderen vernemen of die zagen wat de boodschap van de schilder was.
Wel een mooie lijst gaf Haagse Karel daarop als mening, een beoordeling die met afkeurende blikken van de anderen als niet ter zake doende werd verworpen. Maar daarna kwam de discussie goed op gang, vooral omdat iedereen wilde weten wie er waren afgebeeld. Aardig was daarbij dat vier man opteerden voor de rol van de middelste figuur in de afgebeelde groep.
Als we er nou eerst eens een plaats voor zoeken stelde Hansie voor en zo gebeurde het dus. Boven de tafel van de vaste supportersgroep werd een mooi plaatsje in het licht gevonden en Nico zorgde er voor dat het waterpas werd opgehangen.
Alsof het afgesproken was kwam op dat moment tante Jans naar beneden. Ze kende de eetgewoontes van haar klanten en wist dat die zo rond de klok van twee toe waren aan een balletje brood. Niets beter dan een broodje met een dampende gehaktbal als het ontbijt er ’s ochtends bij ingeschoten is, zegt ze dan steevast en met een brede glimlach liep ze op haar jongens toe. Die bekeken net met voldoening het resultaat van hun initiatief en Fransie die tante Jans als enige had zien aankomen, maakte haar attent op de verfraaiing aan de wand van Amsterdams oudste supporterscafé.
Haar reactie verraste iedereen. “Wat een mooie kleuren,” was namelijk het eerste wat ze onmiddellijk zei. “En wat zal Fritsie daar blij mee zijn. Heb jij dat gemaakt Gajus? Hier jongen, krijg jij als eerste een lekker balletje van me. Kijk uit bij het eten, ze zijn nog heet want ik heb ze net gebakken.”
Het was duidelijk dat het schilderij daarmee geaccepteerd was en het nieuwtje waar Gijssie mee binnenkwam over het aftreden van Bos zorgde daarna voor voldoende andere gesprekstof.
Aan de wand hingen de mannen van Gajus alsof het nooit anders was geweest. Roerloos en zwijgend maar als je goed keek zag je dat dat maar schijn was.
12 maart 2010
Gajus