‘s Avonds tegen zessen wordt duidelijk dat we geluk hebben gehad met het weer want er valt een gigantische regenbui die ruim een uur duurt.
We gaan weer eten op het stationnetje. Deze keer bij een van de andere eethuisjes waar binnen een plaatsje voor ons wordt vrij gemaakt. Ik neem weer een Pizza die hier in een grote houtgestookte oven voor je gebakken wordt. Met een glas Peruaans bier goed te eten.
Bij het afrekenen ontstaat een situatie die je meegemaakt moet hebben om ‘m te geloven. We vragen namelijk om aparte rekeningen voor iedereen. Even ontstaat er wat paniek bij de knaap die ons heeft bediend maar na wat gefluister met z’n baas komt hij tot rust.

De situatie doet me een beetje denken aan de bekende TV-serie Fawlty Towers met die dwaze John Cleese als hoteleigenaar. Alleen lopen er hier wel vijf vreemde figuren rond. De baas van de tent is een wat oudere man met een soort schipperspet die we prompt tot kapitein promoveren. De bediening is in handen van een man met een eng gezicht (de enge man) en een tweede die gekleed is in een korte broek. De pizzabakker als vierde man van de bezetting houdt zich alleen bezig met het pizzabakken. Met een stoïcijns gezicht schuift hij die in de oven en bijna vergeet ik nog nummer vijf te noemen, de wisselloper, die voortdurend naar buiten draaft om minuten later weer terug te komen met klein geld.
Na een paar minuten komt ‘korte broek’ terug met de eerste rekening. Dany betaalt met  bankpapier.  ‘Korte broek’ slaat de ogen naar de hemel. Natuurlijk kan hij niet wisselen. Hij kijkt om zich heen of de ‘wisselloper’ er is, ziet hem niet en verdwijnt dan zelf hollend met het bankbiljet in de hand naar buiten. Terwijl hij weg is verschijnt ‘eng gezicht’ met de tweede rekening. Tot ons plezier krijgen we een herhaling voorgeschoteld van de opvoering door ‘korte broek’. Ook hij verdwijnt met een wapperend bankbiljet in de hand in de duisternis.
Een paar minuten later verschijnen zowel de ‘wisselloper’ als ‘korte broek’ weer hijgend op het toneel en kan het afrekenen verder gaan.
Een wonderlijke voorstelling waarbij ze er tussen de bedrijven door toch nog in slagen om bestellingen op te nemen en rond te brengen.
Maar het bezoek dat we vandaag aan de berg met de verborgen stad brachten was een van de hoogtepunten tot nu toe. Morgen weer terug met de trein naar Cusco. Op de rails bij het station zijn alle verkopers en handelaren nog steeds druk in de weer met hun business. Een hond doet zich behaaglijk grommend tegoed aan de kop van een lama.
Beelden van het dagelijks leven in Peru. We kijken er nog nauwelijks van op.