Een wonderlijke wereld
Verleden week een bezoek gebracht aan de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Tot 17 april kan je daar de tentoonstelling “Indonesia. De ontdekking van het verleden” bezichtigen. Interessant en niet alleen voor mensen die in dat land geboren zijn of er een bezoek hebben gebracht.Wij maakten er een rondreis in 1994, dat wil zeggen, we reden en vlogen drie weken op/over de eilanden Sumatra en Java met daarna drie of vier dagen Bali om aan het strand een beetje bij te komen. Ik had er geen reisverhaal van gemaakt, was toen nog niet zo ver met m’n vertellerij. Wel staan er drie dikke albums in de boekenkast. Met talrijke foto’s van het land en z’n inwoners. Een wat jongere uitgave van mezelf ontbreekt uiteraard niet bij deze plaatjes.
Indonesië, ons Indië leerde ik nog op de Lagere School, vertoonde bij ons bezoek maar weinig zaken die herinnerden aan de eeuwen dat de Nederlanders er de scepter zwaaiden. Overigens ook geen hardfeelings bij de bewoners van het land evenmin als tekenen van waardering voor het groots dat we daar in het verleden zouden hebben verricht. (meer…)
Der Untergang
Gistermiddag waren we met goeie vrienden naar de bioscoop. Weer eens een keertje naar de film. In Tuschinsky dat bij het betreden van de hal al onmiddellijk allerlei herinneringen bij me opriep aan vroeger. Toen ik er als zestien- zeventienjarige al zat, op woensdagmiddag soms of in het weekend, op het bovenste balkon voor drie kwartjes als ik me goed herinner. Met wereldnieuws van Polygoon Profilti en een klein shownummer voor de hoofdfilm begon, met levende muziek in de orkestbak onder leiding van Anton Kersjes.
Dat is dus allemaal over in deze flitsende tijd en – een beetje tot mijn teleurstelling – speelde de film in zaal 4 en niet in de hoofdzaal. Der Untergang draait al een aantal weken en de grootste bezoekerspiek is er waarschijnlijk af. Het was daarom niet druk toen het licht langzaam doofde en een paar reclame’s probeerden ons over te halen om vaker naar de bioscoop te gaan. (meer…)
Een cel is maar twee meter lang
Verleden week weer eens een keertje naar Eerbeek geweest. Flink dorp met papierfabrieken, tussen Apeldoorn en Arnhem, voor ’t geval je niet weet waar het ligt.
Er bevinden zich daar wat stevig verankerde wortels uit m’n jeugd en of het nostalgie is of wat anders weet ik niet maar de plaats blijft aan me trekken, vandaar.
Eerbeek dus, zo’n anderhalf uur rijden van Amstelveen, dat wil zeggen als je de snelweg neemt maar bij Voorthuizen hadden we genoeg van de snelheid en reden verder een route binnendoor. Door de bossen, heide, kleine dorpen en langs talrijke bungalowparken en campings. (meer…)
4 Mei
En omdat ’t zo’n lekker rustig weer was dacht ik na de afwas en de krant: “Weet je wat, we gaan lekker nog effe een blokkie om. Wandelen, als ontspanning, om de geest tot rust te brengen”.
Maar mevrouw Gajus had geen zin en zei dat ik maar alleen moest gaan. En ik moest niet vergeten dat ik om acht uur effe moest stoppen vanwege de herdenking.
Maken jullie ook wel eens zo’n wandelingetje? Moet je doen. Is goed voor je. Nee, echt. Je vergeet alles en vooral de tijd. En hoewel ik zo nu en dan op m’n horloge had gekeken kwam ik er daardoor pas 5 over acht achter dat ik de stilte had gemist. (meer…)
6 MEI 1992
Zevenenveertig jaar geleden waren we één dag bevrijd.
Hoe oud was ik toen helemaal? Bijna 12 al. Oud genoeg om alles bewust mee te maken.
Ik kan me er eigenlijk niet zo veel meer van herinneren.
Was er feest, drukte, rumoer van blije mensen? (meer…)