1. Wat verwachten jullie te zien in dat land?

“Wat verwachten jullie eigenlijk te zien in dat land?” vroegen de vrienden en bekenden toen we ze vertelden dat we voor een reis naar Ethiopië hadden geboekt.
“Wat daar te zien is?” antwoordde ik dan meestal om tijd te winnen. “Nou ja, van alles hè. Dat land is al heel oud en het heeft een heel interessante historie. Bovendien staat het nog aan het begin van z’n toeristische ontwikkeling waardoor je er niet meteen bij iedere bezienswaardigheid over de hordes bezoekers struikelt.”
“Ja ja ja,” kregen we dan meestal als antwoord. “Nou, we zijn benieuwd.”
Uiteraard hadden we ons besluit niet zomaar in een opwelling genomen. We hadden eerst het nodige vooronderzoek gedaan want net zoals de meeste Nederlanders wisten we niet veel meer over dat land te vertellen dan die paar overbekende feiten die iedereen waarschijnlijk wel kent. Dat die kleine keizer met z’n grote helm er jaren de scepter zwaaide, dat Lucy er gevonden is en dat er goede hardlopers vandaan komen. (meer…)

2. We vertrekken naar Addis Abeba

Met een lijnvlucht van Lufthansa vertrekken we op 23 november in alle vroegte naar Frankfurt. Daar stappen we over waarna we onze reis vervolgen. Na een tussenstop in Khartoum arriveren we dan ’s avonds tegen half tien in Addis Abeba waar we in hotel Lalibela overnachten.

Is het echt nodig dat we al drie uur voor vertrek op Schiphol aanwezig zijn had ik nog aan de aardige medewerkster van ons reisbureau gevraagd.
Oh ja, dat is het zeker, had die me verteld. Komt u asjeblieft niet later. Dat kan heel veel moeilijkheden geven, vooral als de vlucht overbooked is. En dus rijden we al om half vier richting vliegveld waar we even voor vieren arriveren.
Ondanks het vroege tijdstip is het al druk in de grote vertrekhal maar na een tijdje ontdekken we Jaap, die we tijdens een eerdere reis hebben leren kennen en die samen met ons deze reis maakt. (meer…)

3. Het Tanameer en de watervallen van de Blauwe Nijl

Donderdag, 24 november. Na het ontbijt in het Lalibelahotel vertrekken we naar de luchthaven voor de binnenlandse vlucht naar het Tanameer. Bahar Dar aan dat meer is onze eerste halteplaats. We brengen daar een bezoek aan het zomerpaleis van wijlen Haile Selassie en de plaatselijke markt. Na de lunch rijden we naar het plaatsje Tis Esat voor een wandeling naar de watervallen van de Blauwe Nijl.

Het is nog donker als we om zes uur naar de bus lopen die ons naar het vliegveld zal brengen.
Buiten is het fris. Niet zo verwonderlijk, Ethiopië ligt voor een groot deel op een hoogte van een paar duizend meter boven de zeespiegel. (meer…)

4. Varen op het Tanameer

Vrijdag 25 november. Bijna 70 bij 90 kilometer is het Tanameer groot met meer dan 32 eilanden en we varen vandaag naar de overkant. Onderweg bezoeken we een aantal eilandjes om eeuwenoude kloosters en kerken met prachtige muurschilderingen te bezichtigen. Aan het einde van de middag rijden we daarna naar Gondar.

Voor de verandering staan we vandaag maar weer eens vroeg op. Zes uur gaat de wekker maar ik was al wat eerder wakker, gewekt door het rumoer van startende vrachtwagens, balkende ezels, kraaiende hanen en Imams die opriepen tot gebed.
Als we even na zeven door het stadje rijden is het overal al een drukte van belang. Kinderen zijn op weg naar school, volwassenen naar hun werk, marktkooplui prijzen luidkeels hun waren aan, deze stad is springlevend. (meer…)

5. Dagje Gondar

Zaterdag 26 november. We blijven een dag in Gondar om het 17e-eeuwse paleis van keizer Fasilidas en het Bad van dezelfde heerser te bezoeken. Maar er is nog meer. Het bijna vier eeuwen oude kerkje in Debre Birhan Selassie mag je niet gemist hebben en ook het Wekadorp waar Ethiopische Joden hun wijd en zijd bekende figuurtjes van gebakken klei maakten, staat op ons lijstje van te bezoeken bezienswaardigheden.
‘s Middags bezoeken we op eigen gelegenheid het centrum van Gondar. Op een terras laten we de wereld aan ons voorbij trekken.

Half tien ’s ochtends, we rijden de heuvel af waarop ons hotel ligt en passeren bij het naderen van de stad een markt in een buitenwijk. Het is er ongelooflijk druk. Overal lopen mensen, het rijdende verkeer zoekt zich moeizaam een weg, zwaar beladen ezeltjes lopen daar ook nog eens tussendoor evenals een verdwaalde kudde koeien en geiten. Fascinerende beelden. (meer…)

6. We rijden naar Aksum

Zaterdag 26 november. Via een spectaculaire route door de bergen verlaten we het hoogland en rijden door de droge provincie Tigre. Onderweg lijkt het wel of de tijd in deze streek heeft stilgestaan. Na een lange en vermoeiende rit bereiken we tegen de avond Aksum, de stad die vanaf het begin van onze jaartelling vele eeuwen de hoofdstad was van het Ethiopische rijk.

Kwart voor vijf op, half zes ontbijt, zes uur weg. Pfff, ik weet niet zeker of ik dat wel leuk vind. Driehonderdzestig kilometer moeten we vandaag rijden, een van de langste ritten deze reis, over wegen die niet te vergelijken zijn met de brede en goed verzorgde asfalttrajecten in ons land. (meer…)

8. De ark des verbonds

Bewerking van een artikel van Franklin ter Horst

Een van de meest raadselachtige onderwerpen die in het Oude Testament worden beschreven, is die over de “Ark van het Verbond”. Deze ark is daarin het symbool van de aanwezigheid van God temidden van de kinderen van Israël.
In de ark bewaarde Mozes de tafelen der wet die hem door God op de berg Sinai waren gegeven. De ark werd op bevel van Mozes bij de Sinaï vervaardigd en is ook bekend onder andere namen zoals “De Ark van Jahwé”, “De Ark van God”, “De Ark van het verbond ” en “De Ark van de Verbondsakte”. (meer…)

9. Van Aksum naar Mekkale

Dinsdag 29 november. Er staat weer een dag rijden voor de deur. Stukje van 235 kilometer staat in de routebeschrijving.
Als je dat getal deelt door een gemiddelde snelheid van 35 kilometer als gevolg van de slechte weg kan dat toch nog een tijd duren. Onderweg pakken we daarom als onderbreking maar een paar kerkjes mee.

Weet je dat het om half zes nog donker is?
Dat is toch geen tijd om op te staan, dan draai je je nog eens lekker een keertje om in je bed. Dacht ik even en in z’n algemeenheid houd ik me ook aan dat principe behalve als ik op reis ben. Dan moet je vroeg uit de veren en is het rijden geblazen, met de bus, uren lang, van de ene naar de andere bestemming. Zo ook hier in Ethiopië. We verlaten Aksum en gaan naar Mekkale, uurtje of acht rijden. (meer…)

10. Nog een dag in de bus

Woensdag 30 november.”Vandaag staat een lange, maar schitterende tocht naar Lalibela op het programma,” zegt ons programma. ”Driehonderdtien kilometer. Onderweg zien we herders met koeien, schapen en ezels, die langs de weg lopen maar ook soms midden op de weg opduiken. Ook kan langs de weg een priester zitten onder een parasol met een heiligenbeeldje of een afbeelding van een heilige in een kastje. Weggebruikers kunnen bij hem in een klein potje hun donatie kwijt.”

Als je zoiets leest krijg je toch meteen zin om op weg te gaan? En dat doen we dus, vroeg in de ochtend, want de weg schijnt hier en daar niet helemaal te zijn wat je van een weg mag verwachten.
Lia is niet helemaal lekker. Het eten van gisteren is niet goed gevallen en een paar Diacuretabletjes zijn nodig om te hevige aandrang onderweg te voorkomen. Ik ben er ook niet helemaal vrij van en bij het ontbijt hoor ik dat er nog twee of drie mensen met problemen zitten. (meer…)