Zwaan kleef aan.
Waar het ‘m precies in zit is met een paar woorden moeilijk uit te leggen maar vliegen met de KLM is anders. Neem nou bijvoorbeeld die rechtstreekse vlucht waarmee wij ons van Amsterdam naar Beijing spoeden, 272 passagiers in een Boeing 747. Wij hebben een plaats vrij ver voorin het vliegtuig toegewezen ge­kregen en in ons deel heerst een beetje de schoolreisjessfeer, die ik me van vroeger herinner. Die uitbundige stemming van ‘ons kan niets gebeuren’. In dit geval wordt dat vooral veroorzaakt door een groep makelaars die voor een werk/plezier-reis op weg zijn naar Beijing.

De stewardessen bij de KLM zijn ook anders. Niet allemaal van die gelikte  fotomodellen zoals je bij andere maatschappijen ziet. Gewoon leuke meiden die van aanpakken weten. Het ‘poldermodel’ en vooral de jongeren zien er uit alsof ze net op weg zijn naar een wedstrijd van hun hockeyclub of van wat voor sport ook.
Een paar oudere dames, die hun strepen al verdiend hebben, zijn belast met de leiding. Degelijke types, dat past als beschrijving nog het best bij ze en ze zou­den qua uiterlijk niet misstaan in een paars kabinet.
Eén van de oudere dames voorziet ons op een gegeven moment van warme doekjes en koffie. Ze doet dat met een constant volgehouden moederlijke glim­lach. Bijna om kramp van in je kaken te krijgen lijkt me. Maar daar schijnen die warme doekjes heel goed tegen te helpen.
Bij het ronddelen van het eten blijkt de kip uit het keuzemenu op te zijn. Een minnetje in de beoordeling. Als ik bezorgd informeer of dat ook voor de wijn geldt word ik onmiddellijk met een brede professionele lach gerust gesteld. Zelfs als ik de hele reis wil doorpimpelen zal dat nog geen enkel probleem op­leveren.
Aardig is dat er op deze bestemming naast normaal bestek ook eetstokjes wor­den verstrekt. Lia laat de geboden gelegenheid niet onbenut om alvast wat te oefenen. Het succes is nog niet groot. Ondanks de schriftelijke uitleg over het gebruik op de verpakking blijken de twee stokjes tijdens haar pogingen een ei­gen leven te leiden. Ze geeft het voor haar doen daarom snel op. De wens om tijdens deze reis door China wat af te vallen zal daaraan wel meewerken.
Later, als de meeste passagiers pogingen doen om te slapen, wordt het bij het kleine keukentje achterin het vliegtuig echt gezellig. Eén van de stewardessen zorgt met gulle hand voor cognac en een jongeman, die voor de business op weg is naar Peking, maakt me vertrouwd met alle ins en outs van de zaadhan­del.
Ja, vliegen met onze nationale trots, dat heeft wel wat.