Na de kennismaking van gisteren met Rome hebben we vandaag als eerste activiteit een stadsrondrit op ons programma staan. Met een open dubbeldekkerbus waarbij je alles zo mooi vanaf een hoog standpunt kunt overzien. Je moet er wel goed weer voor hebben dat wil zeggen op z’n minst droog met een temperatuurtje van minimaal een graad of negentien. Aan de laatste voorwaarde wordt onze tweede dag in Rome voldaan, aan de eerste niet helemaal dat wil zeggen, het is bewolkt en de hemel boven ons ziet er soms dreigend uit. Maar afgezien van een enkel buitje zal het wel droog blijven krijgen we bij het ontbijt van Julia te horen. Ik steek voor de zekerheid toch m’n opvouwbare paraplu maar bij me, een gewaarschuwd man telt voor twee zegt een goed Italiaans spreekwoord.

Als we de B&B verlaten is de markt al in volle gang. Groene asperges voor tweeënhalve Euro per kilo, schoenen voor een tientje, kleding. Tussen de overwegend vrouwelijke bezoekers ook een aantal in stijlvol donkergrijs gestoken kantoorheren. Een ervan is geïnteresseerd in dameskleding, een tweede bekijkt met keurende blik een paar open damesschoentjes. Ik zie het mezelf nog niet doen. Gaat ie daar vanavond z’n echtgenote mee verrassen? Of zijn ze voor z’n vriendin?
We wandelen naar het Stazione Termini voor de rondrit. Er vertrekken daar twee of drie lijnen die elk een verschillende route volgen. Wij geven de voorkeur aan de rode 110. Lang wachten is niet nodig, er komt er net een aan en we zoeken een plaatsje boven. Even later trekt Rome aan ons voorbij. Ik doe m’n best om foto’s te nemen maar dat lukt vanuit een rijdende bus niet echt goed. Eigenlijk kan ik het net zo goed achterwege laten. Altijd staat er wel net een boom of een lantaarnpaal in m’n beeld en we zijn toch al van plan om de meeste bezienswaardigheden die we passeren te bezoeken. Bovendien werkt de donkere lucht niet mee.
De historische stad met het Colosseum, de Tiber, het Vaticaan en nog 77 andere plaatsen, in bijna twee uur krijg je de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad te zien. We krijgen in ieder geval een goeie indruk van het stadscentrum, ook dat veel wandelend te doen is. Bij de Scuderie del Quirinale zien we dat er een rij van een paar honderd meter staat voor de Caravaggiotentoonstelling. Dat betekent minstens een uur wachten en bevestigt in ieder geval de juistheid van onze beslissing om een bezoek in verband met de drukte maar te laten vallen. Bovendien zijn er twee of drie werken in twee kerken te zien.
Caravaggio, meester van de barok die het zogenaamde Clair-obscur als geen ander in zijn schilderijen wist toe te passen. Rembrandt werd door hem geïnspireerd met zijn befaamde licht donker techniek. Overigens was Michelangelo Merisi C. zoals hij voluit heette niet alleen een begenadigd kunstschilder maar ook een licht ontvlambaar heerschap dat maar weinig nodig had om met zijn degen iemand te lijf te gaan. Een kort leven, hij werd maar veertig jaar oud, dat een aaneenschakeling was van vechtpartijen en schandalen.
Ondertussen begint het een beetje te spetteren. We zijn toch al van plan om uit te stappen omdat we in de buurt zijn van het Piazza del Popolo. Eerst maar een kop koffie in zo’n klein koffiebarretje. Een lungo voor mij dat wil zeggen een Espresso met wat meer water, niet te verwarren met een dubbele espresso.
De bui is van korte duur en we wandelen naar het volksplein aan de rand van de villa Borghese. Groot zoals veel pleinen in Rome met twee identieke koepelkerken aan de kant van de Via del Corso en een obelisk in het midden. De laatste ongetwijfeld meegepikt uit Egypte. De Romeinen waren overigens niet de enige die dat deden, zo’n beetje half Europa heeft zich er aan schuldig gemaakt. Op het plein is het druk, veel toeristen, ook veel schoolklassen die met hun jaarlijkse uitstapje bezig zijn.
Bij het plein staat nog een kerk. De Santa Maria del Popolo en als het goed is kunnen we hier een schilderij van Caravaggio bewonderen. We zijn niet de enige bezoekers. Het schilderij hangt achter in de kerk, in een kleine kapel tussen een aantal onbekende meesters en er is een hek geplaatst om de bezoekers op voldoende afstand te houden. De bekering van Paulus zoals dit werk heet, ziet er prachtig uit. Mooi uitgelicht en vergeleken met de andere Bijbelse taferelen in deze kerk duidelijk behorend tot de buitencategorie. We hebben nu een paar kerken bezocht in Rome en m’n eerste indruk is dat ze minder pompeus zijn dan de gebedshuizen die we in Sevilla hebben gezien. Over het algemeen heeft men er hier geen bezwaar tegen dat men in kerken fotografeert. Hier heeft men bij de schilderijen toch het bekende verbodsbordje voor camera’s opgehangen. Ik geef er m’n eigen interpretatie aan; men is vooral bezorgd dat de kleuren door een voortdurende flitskanonnade achteruitgaan. Ik flits dus nooit in dit soort gevallen en houd me ook hier aan deze regel. Maar ik bega wel een kleine zonde en maak wat gehaaste foto’s uit de hand. Vanaf mijn positie achter het hekwerk niet zo’n geslaagde poging maar het moet maar.
Na dat bezoek besluiten we richting oude stad te wandelen. Het miezert weer een beetje. Het loopt tegen twaalf uur, door de koffie hebben we trek gekregen. Ook de dames willen wel iets gebruiken en ontdekken aan de overkant van de straat een kleine broodjeszaak. Een mooie gelegenheid om de kwaliteit van de belegde broodjes in Rome te testen en het besluit om daar naar binnen te gaan is snel genomen. Een schot in de roos blijkt een paar minuten later. Lekkere broodjes met allerlei soorten beleg die ze nog even tussen twee hete platen leggen zodat er een knapperige korst ontstaat.
De zaak wordt gedreven door een jong stel dat glimlachend toekijkt hoe wij onze broodjes weghappen. Als we bijna klaar zijn komen er twee oudere heren binnenstappen die de eigenaar willen spreken. Een met een gezicht dat model heeft gestaan voor alle gangsterfilms uit Hollywood. De tweede die een tas bij zich heeft toont een Toni Sopranolach. Niet alleen daarom lijkt hij me de gevaarlijkste van het stel. De eigenaar van de broodjeszaak moet even mee naar buiten komen en de man begint tegen hem te praten. Er wordt naar de winkel gewezen en het meisje achter de toonbank kijkt bezorgd. Ik onderdruk de opwelling om een foto te nemen en laat m’n fantasie even z’n gang gaan. Zouden die twee van de mafia zijn en komen ze even afrekenen voor de ‘bescherming’ die ze ‘verlenen’. Of is het gewoon een bezoek van twee gemeenteambtenaren? Omdat het zonnescherm van de winkel te groot is of de buitenboel verveloos. We zullen het nooit weten. Onze broodjes zijn op en het Colosseum wacht.
Met de bus leggen we daarna het laatste stuk af. Verbeeld ik het me of wordt het lichter?
Na al dat obscure lijkt een beetje clair me helemaal niet zo’n slecht idee voor het vervolg van de dag.

12-05-2010
erjeetje