33. Is dit mensenwerk?
Woensdag 3 januari. De vermoeidheid begint z’n tol te eisen maar de Banteay Srei en de Ta Prohm mag je niet missen. Betekent anderhalf uur rijden maar ze overtreffen werkelijk alles.
Woensdag al, nog een paar dagen, dan zit deze reis er op. Ook wel lekker om weer naar huis te gaan. De vermoeidheid begint toch toe te slaan. Bijna vier weken zijn we nu onderweg met elke dag nieuwe ervaringen. Op een gegeven ogenblik zit ik dan vol. Ik neem de gebeurtenissen nog wel waar maar realiseer me niet echt meer hoe bijzonder ze zijn. Dat komt dan meestal pas later, als we weer thuis zijn en ik de foto’s bekijk. En als ik bezig ben om te schrijven. De korte aantekeningen die ik heb gemaakt zijn dan voldoende om alle herinneringen weer op te roepen. (meer…)
11. Contrasten
Zondag, 17 december. Was het gisteravond inderdaad zo koud? Of had de schrijver wellicht een dipje? Of laat hij zich beïnvloeden door de zon die vandaag schijnt. Tijd voor een hoofdstukje met als titel Contrasten.
’s Jonge, jonge, wat zag dat Sapa er gisteravond mistroostig uit. Koud, handjevol toeristen dat door de straten dwaalde. Op zoek naar warmte en vertier.
De souvenirzaken waren voor een deel al gesloten, andere waren nog open hopend op die ene klant. Ook nog open, dat wil zeggen op straat lopend, Dhong of Mhongvrouwen die probeerden hun waar aan de man/vrouw te brengen. (meer…)
28. Onze laatste dag in Vietnam
Zaterdag, 30 december. Vandaag is onze laatste dag in Vietnam. We gaan varen in de omgeving van Cantho en daarbij een drijvende markt bezoeken. Helaas, door een foutje in de organisatie loopt er iets mis en duurt het wachten op de boot lang. De rit met de bus ’s middags verloopt ook niet helemaal zoals we gewend zijn maar we arriveren uiteindelijk in Chau Doc waar een goed hotel op ons wacht.
(meer…)
12. Fever in the morning
Maandagochtend, 18 december. Half zes ’s ochtends arriveren in een hotel is een ongewone ervaring. Bijna alles slaapt nog. Niemand om je vertellen dat ze blij zijn met je komst. Er blijft niets anders over dan een plaatsje zoeken in de lounge en wachten. Maar dat geeft in ieder geval veel tijd voor zelfreflectie.
(meer…)
13. Good night, Hanoi
Maandagmiddag, 18 december. We slenteren nog een keer door Hanoi. Het is zonnig weer en omdat een stad zich dan op z’n mooist toont wordt onze laatste dag er een met een gouden randje.
Kan dat, tot twaalf uur in je bed liggen als je op reis bent? Mis je dan niet veel? Ach, het antwoord is simpel. Om niets te missen moet je goed uitgerust zijn en dat was ik vanochtend niet. Maar nu ben ik weer boordevol motivatie en maak een rondje bij het monument tegenover het hotel. Veel vlaggen en grote borden waarop foto’s van de oorlog zijn geplakt. Soldaten tijdens een aanval, veel oom Ho.
Ton vertelde dat er vanochtend kransen waren gelegd wat met veel ceremonieel was gebeurd. Naast de officiële vertegenwoordigers van allerlei organisaties was er ook nog een soort defilé geweest van oud-strijders. (meer…)
14. Van Hanoi naar Hue
Dinsdag, 19 december. Als alles goed gaat vliegen we om kwart voor een naar Hue. Uurtje vliegen waardoor we de hele middag kunnen besteden aan een eerste verkenning van de stad.
Half negen, ik heb net ontbeten. Het busje dat ons naar het vliegveld zal brengen komt straks om half elf. Tijd genoeg dus. Hebben we eigenlijk al tickets? Ik kijk in het mapje waarin ik die dingen heb opgeborgen maar kan geen kaartjes ontdekken. Vreemd, zou de chauffeur van de bus ze meenemen? Weet je wat, ik loop even naar de balie, misschien liggen ze daar wel klaar.
Tickets for Hue? No, sir. De twee dames van de receptiebalie kijken nog even bereidwillig in wat laatjes maar niets. Geen envelopje voor Smit en Jansen. Maar geen paniek, als we vragen hadden moesten we gewoon even naar mrs. Thy van Tulip Tours in Saigon bellen, zij wist alles.
“Kan ik even naar Saigon bellen?”
“No problem, sir. But you have to pay.” (meer…)
15. De keizerlijke stad en de citadel
Woensdag, 20 december. We zijn in Hue, gedurende een paar eeuwen de symbolische hoofdstad van Vietnam. Absolute must is een bezoek aan de citadel, die tijdens het Tetoffensief voor een groot deel werd vernield.
Kwart over acht ’s ochtends. Ik ben klaar wakker. Het regent zachtjes en buiten glimt Hue me met natte daken en straten tegemoet.
Hue, de naam roept herinneringen bij me op aan de oorlog in Vietnam omdat hij vaak werd genoemd in nieuwsjournaals. Hoe lang is dat eigenlijk geleden? Twintig jaar, vijfentwintig? Ik weet het niet precies meer, het was de tijd van bombardementen die dan weer werden gestopt en daarna toch weer doorgingen, van demonstraties met leuzen tegen Johnson Molenaar en wat al niet. Ik moet het thuis opzoeken. (meer…)
16. Het smaakt naar meer aan de Parfumrivier
Woensdag, 20 december. We zijn in Hue waar we een dag vullen met bezoeken aan een weeshuis, de Citadel, twee wonderlijk eethuizen, varen op de Parfumrivier, en nog veel meer. Had ik er niet beter drie in plaats van twee hoofdstukken van kunnen maken? Vast wel maar morgen moeten we weer verder en er komt nog veel meer.
(meer…)
17. Poetsen en polijsten
Donderdag, 21 december. Van Hue naar Hoi An. We rijden met een busje langs de kust in zuidelijke richting, passeren Dah Nang en bezoeken onderweg een werkplaats waar ze en gros marmeren beelden vervaardigen. Tegen vieren arriveren we op onze plaats van bestemming, het life heritage resort in Hoi An.
Met een busje waar wel acht personen in passen, verlaten we om een uur of tien Hue. Uurtje of vijf zes rijden geeft ons reisoverzicht aan. Met een chauffeur die z’n voertuig volledig in de hand heeft maar jammer genoeg over een engelse woordenschat beschikt die beperkt blijft tot een woord of tien. Geen uitleg dus over wat er onderweg te zien is.
De weg volgt de kustlijn, met mooie vergezichten waar we het eerste deel, van de rit weinig van zien omdat het regent. Nou ja, het zij zo. Dan maar een paar natte plaatjes maken.
Na een paar uur rijden en een paar korte fotostops pauzeren we bij een soort strandhotel. Onze chauffeur gaat wat eten en een vriendelijke meneer komt vragen of wij ook plannen in die richting hebben. Wij hoeven nog niet zo nodig, hebben uitgebreid ontbeten en wandelen een stukje langs het strand. Een kop koffie? Nou vooruit, om wakker te blijven. Mooi hotel overigens, met een zee die flink tekeer gaat. (meer…)
18. Relaxen in Hoi An 1
Vrijdag/Zaterdag/Zondag, 22/24 december. Lekker hoor, zo’n paar dagen ontspannen doorbrengen in Hoi An. Beetje wandelen, kooklessen, terrasje pikken, mooie outfit laten maken voor het kerstdiner en nog veel meer. Wordt dit weer een ooggetuigenverslag van onze belevenissen? Mmmm, nee. Daar lenen deze dagen zich niet voor. Maar dat betekent niet dat er niets over de plaats te vertellen is. Ik beperk me echter tot de bijzondere dingen. Bijzonder in mijn ogen althans.
Hoi An, leukste stadje van Vietnam, las ik ergens. Dat is wat overdreven maar wel een bijzondere plaats. That’s for sure
(meer…)