11. De wasvrouw lacht altijd
Huilt Hanoi omdat we vertrekken? Het lijkt er wel op. Als we om acht uur ’s ochtends naar het vliegveld rijden vallen onderweg de eerste regenspetters en de loodgrijze hemel boven ons voorspelt nog veel meer hemelse tranen.
We gaan naar Hoi An, vliegen, want ruim 600km met de auto betekent een dag rijden in dit land. En waarom zou je het jezelf moeilijk maken als je in een klein uurtje op je plaats van bestemming kunt zijn. (meer…)
12. Et maintenant
Dinsdag 23 december in Vietnam. Terwijl in Nederland iedereen druk in de weer is met voorbereidingen voor kerstmis is het in Hoi An een dag die zich niet echt onderscheidt van andere dagen in deze plaats.Ik heb me op het ruime balkon voor onze kamer geïnstalleerd. Niets zo aangenaam als daar aan het einde van de middag een uurtje doorbrengen, zeg ik maar. Even geen gedraaf, geen verhalen, geen dingen die ik niet mag missen. Alleen maar met de muziek van m’n Ipod een beetje voor mezelf weg filosoferen. Over Vietnam bijvoorbeeld. Hoe het er uitgezien zou hebben als de Fransen in 1954 in Dien Bien Phu gewonnen hadden. (meer…)
13. Speld in de hooiberg
Of we zin hadden om ’s avonds mee te doen aan de TamTam cookingclass vroeg mevrouw Phi gisteren na afloop van ons schoolbezoek. We hadden er wel oren naar en spraken af voor de avondcursus. Het werd onder haar leiding een leuke avond waarin we crispy fried shrimps, vegetable springrolls, fishsoup, grilled fish in bananaleaves en grilled meat in banana leaves klaarmaakten. Dat klinkt niet alleen lekker maar smaakte ook heerlijk met een glaasje wijn er bij. Tijdens onze vorige reis hadden we ook een kookles gevolgd, alleen was de groep toen veel groter. Nu waren we met zes ‘leerlingen’ en had ik het gevoel dat ik onder leiding van Jamie Oliver bezig was om m’n koksdiploma te behalen. Maar erg leuk en aan te bevelen voor iedereen die van plan is naar Vietnam te gaan. (meer…)
14. Honeymoon island
Is dat nou echt wel iets voor ons had ik aan Laurens gevraagd toen hij bij de voorbereiding van deze reis had voorgesteld om tussen Hoi An en het in het binnenland gelegen Pleiku een paar dagen door te brengen op een vakantie-eiland. Dat moeten jullie beslist doen was zijn antwoord geweest. Ten eerste is het bijna onmogelijk om in een dag van Hoi An naar Pleiku te rijden als je onderweg ook nog wilt stoppen om My Son en My Lai te bezoeken. Ten tweede zijn de accommodaties tussen deze twee plaatsen niet om over naar huis te schrijven en ten derde is dat Tam Hai Island zo mooi. Dat moet je absoluut gezien hebben. Zijn jullie niet veertig of vijftig jaar getrouwd in die periode? Dat waren we dus niet maar we lieten ons overtuigen dat we dit Honeymoon island niet mochten missen. (meer…)
15. Mag het een onsje minder
De weersverbetering waarop we de eerste dag van ons verblijf op Tam Hai eiland hadden gehoopt was de tweede dag helaas uitgebleven. Wat heet uitgebleven, als gevolg van een gigantische storing vanuit Australië was ons eilandje ’s nachts bijna ondergelopen door de aanhoudende regen. Helaas, wat volgde was dus geen relaxt verblijf aan een zonovergoten strand, geen verkenning van het eiland en ook geen party in het zwembad.
In plaats daarvan vermaakten we ons met een beetje lezen, een middagdutje en een lang gesprek met een van de gasten. Deze, een oudere Duitse dame, was blij dat wij haar wat aanspraak boden en zo kwamen we er al snel achter dat ze namens of in opdracht van een of andere hulporganisatie regelmatig in Vietnam verbleef, haar bezittingen een aantal jaren geleden had verkocht en een deel van het jaar aan de Bodensee woonde. (meer…)
16. Pleiku
Wat je met een nacht slaap al niet kunt bereiken als je ’s avonds verkreukeld en wagenziek in bed bent gekropen. Ik ben om zeven uur klaarwakker en de gevolgen van de rit gisteren zijn volledig verdwenen. Vandaag gaan we Pleiku verkennen, een ritje in de omgeving maken, dorpen bezoeken en ik ben er helemaal klaar voor. Ik sta op en m’n eerste gang is naar het raam om de gordijnen open te doen. Kijken of het weer zich een beetje hersteld heeft. (meer…)
17. Papa Ho slaapt niet
Wat valt er te vertellen over een ontbijt in Pleiku, ’s ochtends om acht uur? In ieder geval dat het stil is in het restaurant van het Hoang Anh Gia Lai hotel. Er zit maar een handjevol gasten, allemaal mannen in donkere pakken. Een paar afkomstig uit China. Zouden het partijbonzen zijn of managers?
We kiezen een tafeltje bij het raam en ik zoek naar het ontbijtbuffet maar dat is niet aanwezig. Je ontbijt hier nog à la carte en wordt bediend door keurig geklede meisjes. (meer…)
18. De koffieroute
Of ik wist dat er zoveel koffie uit Vietnam kwam? Nee dus. Brazilië, Ethiopië, akkoord, maar Vietnam als koffieproducent was nieuw voor me. Onderweg van Pleiku naar Buon Ma Thuot reden we echter als het ware bijna tussen de koffiebonen door. Kilometer na kilometer passeerden we koffieboerderijen met koffiebonen aan de struik, in gestapelde balen of drogend langs de kant van de weg. Als afwisseling zo nu en dan een dorpje, rubberplantages met de hevea brasiliensis en bospercelen met dennen waaruit hars werd afgetapt.
Buon Ma Thuot bereikten we om een uur of een. Bij het binnenrijden werd gelijk duidelijk dat het de hoofdstad van de provincie was. Veel meer stad dan Pleiku, met brede lanen, veel grote gebouwen, in het centrum een aantal moderne winkels en de bekende kerstboom die uit Heinekenflesjes bestaat. (meer…)
19. Buon Mah Thuot
Buon Mah Thuot bereiken we vroeg in de middag en na een snelle lunch is er nog voldoende tijd om van alles te ondernemen. Volgens onze Trottergids heeft deze stad nog minder te bieden dan Pleiku en doen de autoriteiten moeilijk als je langer dan een dag wil blijven.
Nog minder dan Pleiku denk ik als ik het lees. Dat was toch niet mijn indruk toen we de stad binnenreden. En er wonen toch mensen hier? Waar mensen zijn is altijd wel iets te doen.
Maar goed, op ons programma staat een bezoek aan de watervallen van Drai Sap, geen rondje stad dus om wat rond te kijken en de boel te verkennen. (meer…)
20. Op weg naar Dalat
Omdat we vandaag een lange rit voor de boeg hebben zijn we maar eens een keer vroeg opgestaan. Een blik naar buiten leert dat het somber weer is en heeft geregend. Wat voor dag is het eigenlijk? Het gevoel voor de datum of de dag van de week begint me zo langzamerhand te ontglippen. Is het maandag, woensdag? Ik heb geen idee en moet op m’n horloge kijken om te ontdekken dat het dinsdag 30 december is. Morgen dus oudjaar. Al weer een jaar voorbij gevlogen. Vorig jaar brachten we de jaarwisseling door in Limburg. Nu zijn we iets verder van huis.
Het wordt vandaag zoals gezegd een dag met veel rijden. Dalat, een voormalig Frans vakantieoord, is het stadje waar we naar toe gaan. We blijven daar een paar dagen en dat vind ik wel plezierig. (meer…)