21. Dalat aflevering 1
Dalat zag er voor zover we dat gisteren konden beoordelen een stuk aantrekkelijker uit dan Pleiku en Buon Mah Thuot. Met ongeveer 150.000 inwoners is het een plaats van flinke afmetingen die in tegenstelling tot het gebied waar we de afgelopen dagen doorheen zijn gereden, nauwelijks te lijden heeft gehad van de Vietnamoorlog.
De stad is begin vorige eeuw gebouwd door – en voor de Fransen die er de hitte van Saigon ontvluchtten en werd daarom ook wel het Aix les Bains van Vietnam genoemd. Of Petit Paris. De ligging in een dal op een hoogte van 1500 meter zorgen voor het aangename klimaat.
Maar al die Franse bezoekers zijn na de nederlaag bij Dien Bien Phu in 1954 uit Vietnam verdwenen. Er komen nu vooral Vietnamese vakantiegangers waaronder veel pas getrouwde stellen. Verder is het tegenwoordig het centrum van een omvangrijk gebied met tuinbouw. Door de kascultuur van groente, fruit en bloemen vind ik het wel een beetje op Aalsmeer lijken. Die kassen zijn hier niet van glas maar van plasticdoek. (meer…)
22. Dalat aflevering 2
Na het bezoek aan de Lang Biang Mountain besluiten we de rest van Oudejaarsdag aan een verkenning van het centrum van Dalat te besteden. De stad is rondom een meer gebouwd en doet me daardoor een beetje aan Hanoi denken. Het Xuan Huongmeer is echter een kunstmeer dat begin vorige eeuw op initiatief van de eerste Franse bewoner van de stad werd aangelegd.
Jammer genoeg vindt de zon het alweer voldoende en valt er zo nu en dan wat miezerige regen. Onze Bao zet ons af bij de Villa Crazy House. Een wonderlijk gebouw dat lijkt op een mengeling van de Anton Pieckhuisjes op de Efteling en het Park Guell van Gaudi. Het is gebouwd door Dr. Hang Viet Nga, een architect die zijn of haar opleiding genoot in Moskou en in 1990 met dit bouwwerk begon. In een toelichting bij de entree lees ik dat de architect vanaf het begin van de bouw heeft gebroken met traditionele praktijken. (meer…)
23. Dalat, hotel California
Het is vandaag 1 januari 2009 in Dalat. Weer een nieuw jaar, met mogelijkheden voor een portie geluk en voorspoed. Een rechtvaardig deel voor iedereen lijkt me wel een mooie wens.
Na de viering gisteravond zijn we wat langer in bed blijven liggen. Tot bijna half tien hoewel ik om acht uur al wakker werd door het gepiep van m’n telefoon met een nieuwjaarswens van een van de kinderen.
Waar waren we gebleven in het vorige hoofdstuk? In het Long Hoa restaurant, na afloop had Bao ons teruggereden naar het hotel. De bar nodigde de gasten uit voor een gezamenlijk afscheid van het oude jaar. Zoiets kan aardig zijn maar ook geweldig tegenvallen. Toen we binnen kwamen zaten er nog geen tien mensen. Eerst maar een drankje hadden we besloten in de hoop dat het later wat gezelliger zou worden. Er werd in ieder geval aan de muziekinstallatie gewerkt. Zoals gebruikelijk bij geluidsinstallaties had die eerst alleen maar snerpende geluiden voortgebracht maar na enig geknutsel met snoeren wist een van de muziekmakers een aantal akkoorden aan een keyboard te ontlokken. (meer…)
24. HCMC – Saigon, we komen er aan.
De tweede januari is het gedaan met onze rust in het lieflijke Dalat. We gaan verder, HCMC wacht, Bao wacht ook, met de bus, en daarom rijden we na een snel ontbijt en nadat we de rekening hebben betaald al om kwart over acht op de snelweg die de stad met het vliegveld verbindt. Niet dat wij gaan vliegen, wij willen tenslotte iets van het land zien. De vierbaansweg gaat al snel over in een tweebaans. Onderweg is er weinig verkeer afgezien van kuddes koeien die op weg zijn naar een sappig weiland om de buik vol te eten. Na anderhalf maken we onze eerste stop bij de waterval van Pongour dat wil zeggen een parkeerplaats waarop een groot bord staat dat vertelt hoe je bij de pongour waterfall kunt komen.
25. Wonderlijk
Daar zitten we dan, drie uur ’s middags, op een terras dat wel iets weg heeft van Americain, aan een plein dat ongeveer twee keer zo groot is als het Leidseplein. Hoewel de zon zich het grootste deel van de dag verschuilt achter een wolkendek is het 25 graden, een beetje klammig weer. Verkeer raast voorbij, auto’s, bussen, bromscooters, veel brommers. Dit plein is één van de vele kloppende harten van de stad.
Om een of andere reden doet het me een beetje onwerkelijk aan dat we hier iets zitten te drinken. Misschien omdat het 4 januari is, in Nederland schijnt het te vriezen, maar in feite is het een normale gebeurtenis. We waren gewoon moe na een halve dag kijken, lopen en kopen, wilden even bijkomen en konden de uitnodiging om een half uurtje ontspannen op een terras in Saigon door te brengen met een lekker drankje niet weigeren. (meer…)
26. Delta discovery day 1 (HCMC – Mytho)
We naderen zo’n beetje het eind van onze reis door Vietnam en ik kan me nog herinneren hoe we met ons reisbureau Vietnam Journey bespraken hoe we met een hoogtepunt konden eindigen. Dan moeten jullie een paar dagen door de Mekong delta gaan fietsen had Laurens gezegd.
Ik wist dat ze meerdaagse fietstochten organiseerden maar zag me in eerste instantie nog niet door de bushbush rijden. Dat is helemaal geen probleem kregen we te horen, jullie krijgen daar goeie fietsen en worden van HCMC met de bus naar de plaats gebracht waar je met je tocht begint. De afstand? Tussen de 30 en 35 kilometer per dag. Een paar maanden geleden deed een gezinnetje ‘t met hun zoon van 12. Ze hebben genoten. (meer…)
27. Delta discoveryday 2 (Fietsen naar Ben Tre)
Maandag 5 januari. De wekker heeft me net wakker gemaakt en geeft aan dat het zes uur is. Zes uur? Is dat niet erg vroeg? En waarom word ik niet wakker gemaakt met een muziekje? Zo iets van:
Monday Monday so good to me
Monday morning it was all I hoped it would be.
Maar dan realiseer ik me dat we er vandaag vroeg uit moeten. Geen tijd om de Ipod te pakken. Het programma schrijft scheren voor. Daarna aankleden, wat eten en om acht uur op de fiets. Waarom zo vroeg? Omdat het dan nog betrekkelijk koel is.
Pff, wel heerlijk geslapen vannacht en in m’n dromen door oneindig grote groene velden gereden. (meer…)
28. Een dag van uitersten
Voor de eerste keer deze vakantie heb ik niet goed geslapen. Ik lag gisteravond eerst nog een uur lang te woelen, was klaarwakker en bracht de nacht daarna door met een aaneenschakeling van korte slaapjes. Om acht uur had ik er genoeg van en besloot om op te staan. Buiten was de herrie van het verkeer en muziek van de supermarkt al een paar uur aan de gang.Als we bezig zijn om ons aan te kleden klopt Ton aan de deur. Als we nog willen ontbijten, moeten we opschieten is zijn mededeling. De ontbijtzaal sluit om half negen.
Die is boven op het dak en verschaft een mooi uitzicht over de stad en z’n omgeving. Het ontbijt is wat minder. Hoewel er een kaart ligt met een lange lijst Vietnamese gerechten is er alleen maar oud brood met een in overvloedig vet soppend roerei en thee. Nou ja, dat overleven we ook wel. (meer…)
29. De laatste dagen. Van plus 35 naar min 5
Het is zo ver. We beginnen aan de laatste dag van ons verblijf in Vietnam. Drie weken reisden we rond door dit grote land en ze zijn omgevlogen. Maar de koek is op en als voorbereiding voor onze thuiskomst hebben we gisteravond via internet een mailtje aan de buren gestuurd met de vraag of ze de verwarming wat hoger willen zetten. Het vriest namelijk in Nederland.
Wij zijn van plan om vandaag wat te gaan shoppen in Saigon en een museum te bezoeken. Overigens lig ik op dit moment in bed te schrijven. Het is half acht in de ochtend en buiten is de sky blauw met hier en daar wat witte vegen. Op de achtergrond zorgt het verkeer al een paar uur voor gedempt achtergrondrumoer. Ik zet de TV aan voor de weersverwachting en zie dat het regent in het Noorden. Maar Saigon krijgt te maken met zon en wat wolkjes, temperatuur 32 graden, warm dus. Ik besluit om nog een kwartiertje te blijven liggen voor ik opsta. Vanavond laat vliegen we naar huis, in westelijke richting dus we krijgen er 6 uur nacht bij. (meer…)