20. HET STENEN WOUD

Maandag in Kunming en in plaats van vakantie leek het wel een gewone Neder­landse werkdag voor me. Erger nog, een bijzondere werkdag want de gebrui­kelijke tijd van opstaan tijdens m’n werkzame periode was zeven uur geweest. In verband met alle plannen voor deze dag moest ik er al om half zeven uit.
Nog wat slaperig na het vroege ontwaken en opstaan genoten Lia en ik in alle vroegte van een lekker ontbijtje en we lagen daarna zoveel voor op het schema dat we nog maar even naar de kamer gingen. Even genieten van het uitzicht op de brede straat voor het hotel.
“Ik heb een goed bericht voor je”, probeerde ik Lietje te verrassen. Maar ik was te laat want ze had al gezien dat het buiten droog was. (meer…)

21. DE LAATSTE DAG KUNMING

Alweer de laatste dag in Kunming? Ja, het leek wel of de tijd steeds sneller verstreek. ’s Ochtends behoefden we ons eens een keertje niet te haasten. Lietje d’r been was bij het opstaan wat stijf maar ze had gelukkig lekker geslapen. De wond had verder niet gebloed wat we als een goed teken beschouwden.

Verzamelen om tien uur in de hal was de afspraak maar we waren om kwart over negen al klaar met ontbijten en inpakken en we besloten om met z’n tweeën een ochtendwandeling te maken.
“Zou je niet liever even lekker in een gemakkelijke stoel gaan zitten,” had ik vooraf natuurlijk als bezorgde echtgenoot geopperd maar dat voorstel was resoluut van de hand gewezen met de opmerking dat we maar eenmaal in China waren en dat we nog genoeg konden zitten in de bus.
Voor het hotel was het een drukte van belang. Auto’s schoten af en aan. Even twijfelden we over de kant die we zouden opgaan maar na enig nadenken viel onze keuze op rechts omdat we de andere kant al kenden van onze wande­ling die we een paar dagen daarvoor hadden gemaakt. (meer…)

22. BOOTTOCHT OP DE LIJIANGRIVIER

Ik werd al om zes uur wakker. Beschikte ik eigenlijk nog wel over het vermo­gen om uit te slapen? Of was het een gevolg van de muziek waarvan de tonen vanuit het parkje onze kamer binnendrongen?
Goeie morgen. Buiten was het nog donker maar in het halfduister zag ik dat groepjes Chinezen al ijverig bezig waren met …? Met heuse Tai-chi oe­feningen.

Nou ja, eerst maar opstaan en ontbijten. We zouden op deze dag weer allerlei dingen ondernemen en het was de bedoeling om vroeg op weg te gaan. Omdat Lietje nog wat wilde filmen zetten we er met z’n tweetjes een stevig tempo in en verkregen op die manier een half uurtje tijd om rond te lopen in het parkje. Daar was het bij onze aankomst al een en al bedrijvigheid. In de aan­grenzende rivier reinigde een grote groep mensen met langzame bestudeerde bewegingen hun lichaam. De Tai-chi beoefenaren op de vaste wal vergrootte onder­tussen de beweeglijkheid van hun ledematen. De ogen, oren, armen, knieschijf, vingers, kortom alles wat kon bewegen werd onder leiding van een voorvrouw onder handen genomen. Honderd meter naar rechts hield een andere groep zich bezig met dansen. Net als in Beijing werd op Chinese muziek een wals in com­binatie met een soort Driekusman uitgevoerd. Dit was toch wel een heel bijzon­dere belevenis. Terwijl we verbaasd rondwandelden namen we het toneel op met de video. Zo nu en dan werden we gepasseerd door een trimmer. Het halve uurtje vloog om. Toen we ten slotte de weg overstaken om terug te gaan naar het hotel werden we aangesproken door een Chinese heer die zich met z’n fiets in de hand in het Engels voorstelde als docent aan de plaatselijke universiteit. Een aardige man die erop stond om ons een paar Chinese munten te schenken. Jammer genoeg moest het gesprek kort zijn omdat de bus wachtte. (meer…)

23. HONG KONG

Heerlijk geslapen zij het kort want het was uiteindelijk half twee voor we het licht hadden uitgedaan. In een grote ruime kamer voorzien van alle luxe maar merkwaardig genoeg zonder de thermoskan met warm water, die in al onze andere Chinese hotels aanwezig was geweest. En de pantoffeltjes en ki­mono? Ook niet, misschien vergeten maar dat zouden we later wel zien.
Waarom was ik eigenlijk al zo vroeg wakker? Ja, dat wist ik zelf niet. Ik was zo getraind op vroeg opstaan in de voorgaande weken dat ik het om kwart voor acht genoeg vond. Buiten zag het er veelbelovend uit en zingend verrichtte ik wat en scheer- en washandelingen. Lietje kwam daarna ook tot le­ven en riep me vanuit haar bed toe of ik nog aan het getuigschrift voor Gerard had gedacht. Natuurlijk had ik dat gedaan en sterker zelfs, de avond tevoren in bed had ik zelfs al wat tekst bedacht. Terwijl zij in de badkamer verdween snuffelde ik in de schrijfmap die op het grote bureau in onze kamer lag maar het papier dat erin zat was te dun voor m’n doel. Dan nog maar eens in m’n kof­fer kijken maar het resultaat leek mager tot ik in een brainwave een van de overhemden pakte die ik in Chengdu had laten wassen. (meer…)

24. DE LAATSTE DAG HONG KONG

De laatste dag van onze Chinareis. Nou ja, laatste dag, voorlaatste dag eigen­lijk als we de vliegreis terug erbij zouden rekenen. Op het programma stond shoppen en rondkijken in de stad, op eigen gelegenheid maar tijdens de eetpartij met Dick en Lies hadden we afgesproken om in ieder geval met z’n vieren naar Hong Kong island te gaan.

Nadat we ontbeten hadden en onze laatste filmrolletjes weggebracht, wandelden we naar de ferry die op een minuut of vijf van het hotel lag. Het weer was net als de dag ervoor stralend en natuurlijk warm.
Hoe was het met Lietje haar been? Eigenlijk helemaal niet zo slecht. Dick had daar nog even naar gekeken en tot zijn en onze tevredenheid kon vast­gesteld worden dat er geen infectie bij was gekomen. Het bleef natuurlijk nog gevoelig en eigenlijk zou wat rust op z’n tijd geen kwaad kunnen maar de voorlopige conclusie was dat ze geluk had gehad. Nou ja, waarom ook niet. Met een aantal andere dingen had het minder meegezeten. (meer…)

Foto’s deel 1