147. Bloemen die nimmer verwelken

“Moet je dat nou zien,” zei een verontwaardigde tante Jans tegen oom Bram, terwijl ze hem de rozen voorhield die ze van de ouwe jongens voor haar 75^e verjaardag had gekregen. “Staan nog geen week en de bloemen laten nu al hun blaadjes vallen. Durven ze ook nog op het kaartje te zetten dat het bloemen zijn die nimmer verwelken. Je moet eens tegen die collega’s van je zeggen dat ze goeie bloemen moeten verkopen. Vroeger stond zo’n bos drie weken.” En mopperend deponeerde ze de bos treurnis in een vuilnisbak.
“Overdrijft ze niet een beetje,” vroeg de net gearriveerde Gajus aan Bram die er een beetje beteuterd bij zat te kijken. “Of hebben ze ons bij Wimpies bloemenparadijs een bos in handen gestopt die al twee weken in de winkel stond te verkommeren?”
(meer…)

146. De kop is er af

Of ie zich de befaamde mistwedstrijd tegen Liverpool nog kon herinneren had ome Bram op een gegeven ogenblik aan Gajus gevraagd en toen deze daarop bevestigend had geantwoord waren ze steeds verder afgedaald in die reusachtige grijze geheugenbank met herinneringen. De beslissingswedstrijd van Ajax tegen Benfica in Parijs, de 6-5 nederlaag tegen het Heerenveen van Abe Lenstra, het landskampioenschap van het DWS-A van Solleveld, de teloorgang van Blauw Wit en nog veel meer.
Het was gezellig druk in de Ingooi. De kop van het nieuwe jaar was eraf en dan voeren de benen je zoals Nico het uitdrukte, je bijna op de automatische piloot naar Amsterdams oudste supporterscafé. Om daar de andere mannen een gelukkig Nieuwjaar te wensen, om de ideetjes en plannen voor het nieuwe jaar uit te wisselen, om even bij te praten over hun pensioen en de problemen met de Euro. En om even terug te kijken in de tijd want daar zitten vaak de oplossingen voor de toekomst verborgen.
(meer…)

145. Een veelbelovend jaar

Hoe het gisteren in de Ingooi was afgelopen vraag je? Je bedoelt met de nieuwjaarsreceptie?
Ah geweldig. Iedereen was er. En die slimmerd van een Frits had niet alleen de mannen van de vaste supportersgroep uitgenodigd maar ook hun partners. Moet je nagaan, voor het eerst in al die jaren mochten de vrouwen er ook bij zijn.
(meer…)

144. Terug van weggeweest

Jammer dat je met de Ingooi bent gestopt hadden er een paar naast hun beste wensen voor het nieuwe jaar op de kaarten geschreven die ik ontving. En of het café eigenlijk nog bestond of ook gesloten was.
Ik kan ze gerust stellen, de Ingooi dat wil zeggen, het café, draait als de bekende tierelier. Toevallig of eigenlijk niet toevallig was ik er een paar dagen geleden nog om even bij te praten met Frits. Ik was niet het enige lid van het vaste groepje oersupporters. Gajus, Bram en Nico waren er ook om de gevolgen van te overvloedige kerstmaaltijden te corrigeren.
(meer…)

143. Broken illusions

‘Wordt het geen tijd dat je weer eens wat over de Ingooi schrijft’ had Gajus junior tegen z’n vader gezegd. ‘Ik hoor allerlei geruchten over een splitsing in de vaste supportersgroep en dat er een goeie kans is dat Fritsie er mee stopt.’
Het was zo’n grauwe novemberdag met veel vallend blad. De laatste stuiptrekkingen van een zomer die ook al weinig mooie dagen te bieden had gehad voerden ons volgens de weerprofeten definitief naar een bitterkoude winter met veel sneeuw. Reden genoeg voor junior om een midweeks bezoekje aan de oude lui te brengen.
(meer…)

142. Over twijfel en wijsheid

Het was een van die warme voorzomeravonden waar we al een aantal jaren mee worden verwend en de late bezoeker die had gedacht nog een plaatsje op een caféterras te kunnen vinden kwam bedrogen uit. Overal zat het tjokvol. Zo ook bij de Ingooi waar de vaste kern van bezoekers aan het einde van de middag was neergestreken voor een glaasje, een hapje en vooral een goed gesprek over al die dingen die oudere Amsterdammers bezig houden.
Dat laatste wilde echter niet echt goed op gang komen en de stiltemomenten werden steeds langer.
(meer…)

141. Het jassie van Ajax

Moeten we niet weer eens een keertje bijpraten had Gajus junior tegen z’n vader gezegd. Als we nou voor morgen afspreken in de Ingooi. Tegen een uur of twaalf. Eten we gelijk wat en met een beetje geluk zijn de andere ouwe jongens er ook. En zo gebeurde het dus.
Het was wat later dan ze afgesproken hadden omdat de sneltram weer eens vertraging had maar tegen enen betrad Gajus Amsterdams oudste supporterscafé waar z’n zoon al met een aantal leden van de vaste supporterskern in gesprek was.
(meer…)

140. Mannen en voetbalplaatjes

“Als we dit jaar nou weer eens een nieuwjaarsreceptie in de Ingooi organiseren,” had ome Bram in de postkerstweek aan de vaste kern van ouwe jongens voorgesteld. “Effe die laffe oliebollensmaak wegspoelen met een pilsje. Ik denk dat je daar een heleboel mensen een plezier mee doet.”
De reacties op z’n voorstel waren lauw geweest. Het vieren van verjaardagen en bezoeken aan oude moeders in bejaardentehuizen bleken hoger op de prioriteitenlijst van de aanwezigen te staan en omdat ook Frits er niet veel van verwachtte werd het voorstel van Bram zonder hoofdelijke stemming verworpen.
Dan zie ik jullie woensdag wel had ome Bram bij het afscheid gezegd en omdat ze zich een beetje schuldig voelden waren de meeste leden van de vaste supporterskern op de middag van de 5^e januari aanwezig. Er werden veel beste wensen uitgewisseld en goede voornemens voor het nieuwe jaar aangekondigd. Daarna ging iedereen met uitzondering van Gajus en meneer Piet, die de voorkeur aan een glaasje wijn gaven, aan de Nieuwjaarspils.

(meer…)