‘Wordt het geen tijd dat je weer eens wat over de Ingooi schrijft’ had Gajus junior tegen z’n vader gezegd. ‘Ik hoor allerlei geruchten over een splitsing in de vaste supportersgroep en dat er een goeie kans is dat Fritsie er mee stopt.’
Het was zo’n grauwe novemberdag met veel vallend blad. De laatste stuiptrekkingen van een zomer die ook al weinig mooie dagen te bieden had gehad voerden ons volgens de weerprofeten definitief naar een bitterkoude winter met veel sneeuw. Reden genoeg voor junior om een midweeks bezoekje aan de oude lui te brengen.
Je moet niet alles geloven wat die vrienden van je vertellen was de eerste reactie van senior geweest maar na wat voorzichtig aandringen van zijn zoon was hij toch van wal gestoken met een lang verhaal over de gebeurtenissen van de afgelopen maanden. Dan moest junior daar maar een aflevering van de Ingooi van maken voor degenen die geïnteresseerd waren in het lief en leed van Amsterdams oudste supporterscafé.
‘Je bent natuurlijk op de hoogte van al dat gedoe bij Ajax met Jopie Cruijff’ was hij na een teug van het glaasje rood dat zijn zoon voor hem had meegenomen, begonnen. En je weet ook dat van onze groep oersupporters in de Ingooi Gijssie en Fransie de heer JC bijna nog meer vereren dat de gemiddelde bewoner van de Bijbelbelt dat doet met die andere verlosser wiens naam toevallig ook met JC begint.
Voor de mensen die het voetbal een beetje volgen is het allemaal niet nieuw wat er op het ogenblik gebeurt. Zo om de vijf jaar krijgt die kleine uit Barcelona last van z’n midlifecrisis en z’n vrouw stuurt hem dan naar Nederland want ze kan er niet tegen als ie de hele dag als een puberende ADHDer om haar heen draait. Bij de KNVB en Ajax zijn ze zo langzamerhand wel gewend aan die bezoeken en richt ie meestal maar weinig schade aan. Na de nodige stampij vanaf z’n favoriete plek aan de zijlijn verdwijnt JC dan na een paar maanden weer van het toneel omdat hij geen trek heeft in een functie waarin verantwoording moet worden afgelegd.
Maar dit keer ging het vuurtje niet van zelf uit. Sterker nog, gesteund door de groep slippendragers die altijd om hem heen zwermt, wist hij het voor elkaar te krijgen dat het bestuur zich door de ledenraad liet wegsturen. En voor het eerst trad hij toe tot een vijfkoppige groep die de opdracht kreeg om voor een nieuw bestuur en een nieuwe organisatievorm voor de vereniging zorg te dragen.
Iedereen blij? Nou, in feite alleen de Telegraaf en Johan Derksen van Voetbal International. Er waren ook wel kritische geluiden over de gang van zaken te horen omdat het verleden had geleerd dat samenwerken met de heer JC zo al niet moeilijk in de dagelijkse praktijk tot de onmogelijkheden behoort. Henk Spaan in het Parool was een van de opponenten en de sportredactie van het AD hoewel ik me niet aan de indruk kon onttrekken dat die met hun Rotterdamse achterban probeerde in troebel water te vissen.
Wat zich in de maanden daarna afspeelde had nog het meest weg van een soap met dialogen die rechtstreeks uit de modderspuit kwamen. Een gang van zaken die door de buitenwereld met verbazing werd en wordt gadegeslagen. Niet dat ik daar echt warm of koud van word; de Europese crisis en ons afbrokkelende pensioenstelsel vind ik oneindig veel belangrijker maar tegen m’n zin word ik toch bijna elke week met de ongein in de Arena en op de Toekomst (what’s in a name) geconfronteerd.
Lekker flesje wijn heb je meegenomen, jongen. Wat is het? Mmm, een Argentijn. Ook al met een schroefdop in plaats van een kurk. Heb ik je dat verhaal al verteld over meneer Piet? Je kent ‘m, hè. Aardige man, zit pas een jaar of twee drie bij onze groep, heeft net zoals ik bijna overal verstand van maar dan nog wat meer en doet aan beleggen. Vertelt daar wel eens iets over, dat ie weer een hoop geld heeft verdiend met opties en putopties. Maar hij doet natuurlijk meer, belegt ook in onroerend goed en bos. Al een jaar of tien geleden heeft ie een flink bedrag gestoken in een paar honderd hectares nieuwe aanplant in Spanje. Kan ook Portugal zijn maar dat doet er voor het verhaal niet toe. Het ging namelijk niet om een bos met gewone bomen, maar om kurkeiken en een eigenschap van die boomsoort is dat ze eerst een jaar of wat moeten groeien voor je er de bast van kurk kan afhalen. Een diepte-investering noemde Piet het daarom maar met de nog steeds groeiende wijnconsumptie op de wereldmarkt en daarmee de behoefte aan miljoenen kurken om al die flessen af te sluiten lag de zilvervloot al op ‘m te wachten. Tot een paar jaar geleden een stel handige wijnboeren de koppen bij elkaar stak en besloot om de kurk de kurk te laten en over te gaan op schroefdoppen. En dat heeft gevolgen gehad. Zelfs in die mate dat nu al meer dan de helft van de wijnproductie in flessen met schroefdoppen wordt geleverd en met een paar jaar is de kurk historie. Gone, en die bomen van Piet kan ie daardoor aan de straatstenen nog niet kwijt. Mooi verhaal hè.
Maar we hadden het over de verlosser uit Barcelona en de groep mensen die zich door zijn evangelie laat begeesteren. Samengevat komt dat neer op een nieuwe opzet voor de in zijn ogen al jaren falende jeugdopleiding bij Ajax en de vervanging van de zogenaamde ‘jassies’ in het bestuur door oud-voetballers. Met voor zichzelf een adviserende functie op afstand kan succes dan niet uitblijven en zullen de gouden jaren van weleer terugkeren. Halleluja.
Het is een plan dat je wel een beetje kunt vergelijken met dat bos van Piet. Met een nieuwe trainingsaanpak voor de jeugd denken ze dat er over vijf jaar geoogst wordt en de kampioenschappen voor het oprapen liggen. Wat zeg ik, is het winnen van de beker met de grote oren bijna een zekerheid. Dat alles dus onder voorwaarde dat je Dennis en Tsjeu La en Wim en Jaap en Frankie maar hun gang laat gaan. Dat al die nieuw opgeleide sterren dan onmiddellijk worden weggekocht komt kennelijk niet in de hoofden van de heren op.
Overigens geen kwaad woord over Frankie maar voorlopig krijgt die het huidige elftal van de roodwitten nog niet aan het voetballen. Hij ziet wel elke wedstrijd meer ‘goeie momenten’ zoals hij dat uitdrukt. Dat je ondanks dat je tien keer beter bent dan je tegenstander dan toch verliest tsja, dan heb ik toch m’n twijfels over z’n aanpak.
Maar in hun filosofie zal het wel een bedrijfsongeval zijn.
Ondertussen gaat het gekrakeel bij de roodwitten maar door en in de Ingooi heeft een aantal leden van de vaste kern daar al meer dan genoeg van. Een paar weken geleden is de bom toen gebarsten. Frits had de televisie op verzoek van Gijssie op dat programma van Voetbal international gezet, je weet wel met die Genee en Derksen, en daar werd me weer een portie vuil uitgestort over de mensen die niet alles klakkeloos van JC aannemen. De honden lustten er geen brood van. Het was de druppel die bij Nico de emmer lieten overlopen. “Moet ik dat nog langer aanhoren?” had hij luidkeels door de Ingooi geroepen. “Ik kan me niet voorstellen dat mensen die over een beetje gezond verstand kunnen beschikken daar bij willen horen. En dan heb ik het nog niet over het volkomen ontbreken van ieder fatsoen bij die lui.”
Natuurlijk volgde er een felle discussie over z’n opmerking. Het liep nog net niet uit de hand maar het slot was dat Hansie en ome Bram voorstelden om de supportersclub maar gewoon op te heffen. Ook zij waren dat gedoe van de clan rondom meneer C. meer dan zat.
Een week geleden is toen de kogel door de kerk gegaan. Zaten we weer bij elkaar met de volledige groep en kwam het voorstel op tafel om de vaste supportersclub van de Ingooi op te heffen. Moet je je voorstellen wat dat betekende. Na minstens tien kampioenschappen, 4 maal de beker met de grote oren, tig keer de beker in ons eigen land, bijna vijftig jaar gezamenlijk lief en leed werd de band met de roodwitten doorgesneden. Maar zoals ome Bram zei, het kon op deze manier niet verder. “Wat moet gebeuren dat moet gebeuren” en met alleen de stemmen van Fransie en Gijssie tegen werd het voorstel aangenomen. Die twee zijn daarop boos weggegaan en hebben hun gezicht niet meer laten zien in de Ingooi. Waren van plan om een nieuwe groep op te richten als JCvolgers of zoiets hoorde ik gisteren van Frits.
Of ik het jammer vind van de vaste supportersclub? Ach, wat is jammer? Kijk, de sfeer en de beleving waren toch al een aantal jaren niet meer zoals we dat in de glorietijd onder Rinus en later onder Lowie hadden meegemaakt. Op een gegeven ogenblik is dat over en dat sommige jongens dan de illusie hebben dat het met meneer C. allemaal weer terugkomt, is mooi hoor maar de realiteit is anders.
Maak jij er nou maar een mooi stukkie van voor de volgers van de Ingooi. Die hebben ook hun rechten. En schrijf er meteen in dat Fritsie gewoon weer in de Ingooi staat maar overweegt om er een parttimebaan van te maken. De aanleiding van z’n tijdelijke afwezigheid was z’n vakantie met tante Jans. Waar ze heen waren? Dat raad je nooit. Omdat tante Jans wel eens wat anders wilde hadden ze met z’n tweeën een cruise geboekt. Op zo’n oceaanstomer en dat was ze zo goed bevallen. Mooie verhalen natuurlijk toen ze weer terug waren en ze gaan het meer doen. Maar stoppen met het café? Nooit.

“Hoe je deze aflevering noemen moet, vraag je? Mmm, wat zou je zeggen van ‘broken dreams’ of nee, noem het maar ‘broken illusions’.”
“Of dit de laatste aflevering is van de serie? Mwaoh, ik had eigenlijk gehoopt dat je die vraag niet zou stellen maar nu je er dan toch over begint zal ik je ook gelijk maar antwoord geven. De Ingooi, het verhaal bedoel ik, stopt. Ik had het er nog over met ome Bram en die zei ook dat het mooi was geweest. Genoeg is genoeg, Gajus, zei ie en zo is het.”
“Voor de zekerheid dan toch geen open einde voor het geval je straks spijt krijgt, pa?”
“Neeee, geen open einde. Eindig maar met ‘De Ingooi finito’. En doe me nou nog maar een glaasje rood.
Broken illusions. Er zullen er nog wel meer komen volgend jaar.
Nou, proost dan maar. Op de Ingooi.”
13-11-2011

Gajus