Hij was al een tijdje niet naar de Ingooi geweest en omdat de zon eindelijk weer eens wilde laten zien hoe fijn het buiten kan zijn als de wereldleiders op Bali besluiten om het milieu niet langer naar de barrebiesjes te helpen lag een bezoekje aan de stad voor de hand.
Hij was niet de enige die naar buiten was gelokt. Het was druk en toen hij uiteindelijk in de straat arriveerde waar de Ingooi al sinds jaar en dag gevestigd is leek het ook daar wel op de Leidsestraat op een doordeweekse dag. Zoveel publiek dat de politie er bij een samenscholingsverbod de handen vol aan zou hebben.
De reden van die drukte verwonderde hem niet. De straat was in trek en in het afgelopen jaar hadden er al een tiental nieuwe zaken de deuren geopend. Laverend tussen het materiaal van weer een verbouwing arriveerde hij ten slotte bij de Ingooi waar de deur echter gebarricadeerd werd door een forse bouwvakker die bezig was met enig sloopwerk aan de gevel.
“Ze binne gesloten meester,” kreeg hij te horen toen hij probeerde de deur te openen. “As je de baas van de tent moet hebben mot je bij de buren zijn.”
Verbaasd liep Gajus een deur verder om te kijken of Frits daar aanwezig was. Dat bleek inderdaad het geval. Samen met z’n hulp Mehmet was de uitbater druk in gesprek met ome Bram en Nico terwijl ze allevier de blik op een grote plattegrond gevestigd hadden.
En pas na het tweede goeiemiddag van Gajus keken ze op om te zien wie de moed had om hun overleg te verstoren.
“Allemachtig, het is Gajus,” zei ome Bram. “Leef jij nog?” en ook de anderen begroetten hem met soortgelijke bewoordingen.
“Waar ben je geweest, man?” zei Nico. “We hebben al een aantal keren naar je huisadres gebeld maar er nam niemand op.” Even viel er een zwijgen tot Frits het gesprek hervatte en Gajus op de hoogte stelde van de veranderingen die in de Ingooi plaatsvonden.
“Zoals je ziet zijn we met een kleine verbouwing bezig. Dit pandje wordt bij de zaak getrokken waardoor Mehmet dan eindelijk eens echt met z’n ideeën voor een eetcafé kan beginnen.”
“Wat je een kleine verandering noemt,” was het commentaar van Gajus maar gezien het enthousiasme van de anderen slikte hij de rest van z’n commentaar ‘dat niet elke verandering een verbetering betekent’, maar in. En bij de uitleg van Nico over wat er allemaal te gebeuren stond, voelde hij gaandeweg ook weer wat van de vroegere betrokkenheid bij Amsterdams oudste supporterscafé.
“Als jullie maar van de naam afblijven,” zei hij voor hij z’n korte bezoek beëindigde. “Anders zien jullie me hier echt niet meer. Eens de Ingooi is voor altijd de Ingooi.”
“Maak jij je nou maar niet bezorgd,” zei ome Bram. “De dag na Kerstmis is de heropening en voor het geval je weer niet te bereiken bent, nodig ik je bij deze uit om daarbij aanwezig te zijn.”
En nog een beetje verbaasd liep Gajus even later weer op straat. Ik denk dat ik maar even een bioscoopje pik, zei hij zachtjes tegen zichzelf. Die film van Earth moet erg mooi zijn. Een blik op de aarde voor ze daar ook een groot eetcafé van maken.

erJeetje

11-12-2007