“Als jij die planken nou effe meeneemt, Gajus, dan kan Gijssie die stoeltjes vast in de aanhanger zetten.”
Het was the day after the match en Frits was de enige die zo nu en dan met een aanwijzing de stilte in de Ingooi verbrak. De rest van de leden van de vaste supporterskern was zwijgzaam en in zichzelf gekeerd aan het werk om Amsterdams oudste supporterscafé weer in z’n oude staat terug te brengen.

Vier weken was het avond aan avond stampvol geweest met liefhebbers van het spelletje en tijdens de finale, gisteren dus, waren de eerste liefhebbers al ’s ochtends binnengekomen om alvast een beetje in de sfeer te komen. Dat de afloop wat anders was geweest dan iedereen had gehoopt was natuurlijk een slag geweest maar in dat soort gevallen komt het beste in Frits boven. Naadloos gaat ie dan van uitbater over in free lance medewerker van de Stichting Correlatie.
Zo ook dus op maandagochtend. “Nog even die vloer aanvegen en de tafels op z’n plaats, mannen en dan nemen we een uurtje pauze. Kunnen we voor degenen die daar behoefte aan hebben de finale wedstrijd van gisteravond nog een keertje evalueren.”
Een kwartiertje later zaten de mannen bij elkaar met een biertje en een balletje gehakt brood.
Het gesprek kwam maar moeizaam op gang. Dat kwam ook omdat alles wat er in de match tegen de Spanjool was gebeurd al uitgebreid was besproken in de kleine uurtjes tussen de zondag en maandag. “Eigenlijk heb ik geeneens zo’n behoefte om nog een keertje na te praten,” zei Gajus toen Frits het tweede biertje bracht. “Laten we eerlijk zijn, die jongens voetbalden beter, waren weliswaar het hele toernooi niet sterk in de afwerking maar je wist dat er vroeger of later toch een bal in zou gaan. Wat zeg je Frans, moeten we nog iets over de spelers zeggen? Ook die hebben we gisteren al beoordeeld. Niemand begreep waarom Huntelaar niet vaker was ingebracht. Van Persie was toch niet echt de gedroomde spits. En ik geloof dat we daar nog steeds zo over denken. Die scheidsrechter? Ach, maakte een paar foutjes die niet echt in ons voordeel waren maar wat er mis ging was dat wij onze kansen niet hebben benut. Kijk, kansen komen er altijd, dat zien we al een paar jaar maar dan moet je ze er wel in schieten. Dat deden we deze keer niet, zo moeilijk kan voetbal nou eenmaal zijn. Dat harde spel van ons elftal heb ik voor het laatste bewaard. Voor de duidelijkheid, dat is ook niet mijn ding maar laten we het wel even duidelijk stellen. Die trend tot verruwing is echt niet nieuw. Wie zei er ook al weer dat voetbal oorlog was? En in de doorsnee wedstrijd in Champions league en andere competities zie ik het soms nog veel erger. Om daar af te komen zullen we naar een heel ander systeem toe moeten van tijdsregistratie, bestraffing bij overtredingen en toepassing van moderne elektronica ten dienste van de scheidsrechter. Persoonlijk zie ik dan het meeste in een situatie waarbij een speler maximaal vijf overtredingen mag maken in een wedstrijd. Daarna gaat ie eruit maar mag wel vervangen worden door een invaller.”
Het waren woorden waarbij Frits tevreden kon toekijken. De mannen waren even door een dal gegaan maar hadden de weg omhoog weer aardig te pakken. Nog een maandje dan begon de competitie weer, met nieuwe prijzen, nieuwe kansen en was deze malheur al rap vergeten.
Alleen ome Bram had nog niet veel gezegd en het was duidelijk dat er nog iets was wat hem dwars zat. Het was ook Nico niet ontgaan en onder het motto, nooit geschoten, altijd mis, richtte hij het woord tot de ouwe bloemenkoopman. “Wat zit jij nog te sippen, bloem, verkeerd gokje gewaagd met de uitslag? Of heb je een steigertje aan een van de grachten gehuurd en loop je nou een paar roodjes mis omdat die rondvaart niet doorgaat?”
Weer was het even stil en was alleen het getik van de Friese staartklok, erfstuk van een ver familielid van Gajus, hoorbaar. Ze wachtten allemaal op de reactie van Bram en na wat gesnuif kwam die dan ook. “Jullie weten dat ik zelf jarenlang coach en elftalleider ben geweest van een kluppie uit de Pijp waarvan de naam niemand nog iets zegt omdat ze allang gefuseerd zijn met een andere vereniging en daarna nog een keer. De bekers en ouwe clubbladen liggen nog bij mij thuis. Het was de tijd dat sportiviteit nog iets vanzelfsprekends was en dat zijn we een beetje vergeten. Maar daar wil ik het niet over hebben. Ook niet over het verloop van de wedstrijd gisteren. Ik was allang blij dat die gasten scoorden zodat de penalty’s me bespaard bleven. Waar ik nou echt op hoopte was dat ik eindelijk eens verlost zou worden van dat schot van Rensenbrink tegen de paal. Meer dan dertig jaar geleden, in de laatste minuut in – en tegen Argentinië. Krijg ik er de misser van Robben voor terug.”
Er kwam een blik van herkenning in de ogen van de andere ouderen in het gezelschap waarvan er een zachtjes Hölzenbein en Schwalbe prevelde. Ook een Engelsman als scheidrechter bracht Gijssie naar voren maar de ware stemming om nog eens in al dat historische WK-leed te duiken ontbrak.
Het was Nico die daarna het gesprek op de kabinetsformatie bracht maar zelfs hiervoor was de animo gering en het was Hansie die als eerste het gesprek beëindigde. Ik vind het eigenlijk wel genoeg voor vandaag, mensen. Ga je mee Gajus. Dan zetten wij samen die spullen bij Karel neer. Is die ook gerust.
En zo gebeurde het dus op de day after.

12-7-2010
Gajus