“Maar jullie zouden toch geen verre reizen meer maken?” zei de zichtbaar verbaasde Fransie tegen de twee bezoekers die even bij de Ingooi naar binnen waren gelopen om wat te drinken. En om de eventueel aanwezige vrienden bij te praten over hun laatste plannen voor een reis naar het verre Oosten.

Het mooie weer had ze de stad ingelokt, meneer en mevrouw erJeetje en ze hadden er een echt dagje uit in eigen stad van gemaakt. Veel gelopen natuurlijk, want dan zie je het meest, door de straat waarin hij was opgegroeid, en ze hadden een lekker broodje gegeten vlak bij de AlbertCuijp, winkeltjes bekeken in de Utrechtsestraat, van die dingen.
“Nou ja, ver, niet ver, volgend jaar willen we beslist weer naar Afrika, da’s toch ook niet naast de deur,” gaf meneer erJeetje te kennen voor hij een grote tappils van Frits behoedzaam naar de mond bracht.
“Eigenlijk hadden we wel wat vage plannen van het voorjaar,” gaf mevrouw erJeetje als nadere toelichting. “Kennissen van een reis naar China waren naar de reisbeurs geweest en waren teruggekomen met enthousiaste verhalen over Vietnam, Laos en China. En daar hadden wij in eerste instantie ook wel zin in maar, nou ja, we zagen het toen nog even niet zitten. Dachten meer aan weekjes Praag en Boedapest.”
“En,” nam meneer erJeetje weer over. “Toen zei zij verleden week dat we dat wel eens mochten gaan boeken. Maar dat was nog niet alles. Volkomen onverwacht gaf ze daarna te kennen dat als ik achteraf toch liever misschien naar eh Vietnam wilde, dat dat natuurlijk ook kon. En het leukste was dat we allebei al weken met dat idee rondliepen. We hebben gelijk geboekt. Vertrekken eind september, met die reiskennissen waarover we het net hadden.”
“Ongelooflijk,” mengde Frits, die een paar bestellingen op het terras had uitgevoerd, zich ook weer in het gesprek. “Ongelooflijk, naar Vietnam. Lijkt me overigens niet echt een uitrustvakantie.”
En dat had hij goed gezien zoals uit de toelichting daaromtrent van de erJeetjes bleek. Zo’n reisje naar de bergvolkeren is meer inspannend dan ontspannend. Vermoeiend maar ook boeiend. Met vervoer over wegen die die naam nauwelijks verdienen.
“’s Jonge, jonge,” zuchtte Frits ten slotte. “Hoe halen jullie het in je hoofd, mensen. Ik mag rustig zeggen dat jullie me behoorlijk verrassen. ’t Is bijna nog verrassender dan de uitslag van de verkiezingen, hè Frans?”
Hoofdschuddend gaf de aangesprokene te kennen dat hij het volledig met de stelling van de uitbater van stads bekendste supporterscafé een was. En nadat hij de keel gesmeerd had met een drankje van het concern dat mede verantwoordelijk is voor de tot standkoming van de wedstrijden voor de championsleague gaf hij met een priemend wijsvingertje te kennen dat hij ook iets over dat onderwerp wilde zeggen. Dat meneer erJeetje er met z’n voorspeling van 10 tot 15 zetels voor die club van Fortuyn mooi naast had gezeten.
Dat werd dus nog een heel gesprek op die zonnige dondermiddag. Over de drijfveren die tot die verrassende uitslag hadden geleid. Hadden al die mensen uit angst op de lijst PF gestemd? En waar kwam die wonderlijke, door niemand verwachte winst van het CDA vandaan? Dat was nou niet de eerste partij waarop je proteststemmen zou verwachten. Speelde het terugverlangen naar de geordende samenleving van vroeger daarbij wellicht een rol.
De erJeetjes wachtten de uitkomst van het gesprek niet af en vervolgden hun tocht door de stad, eerst zonder bepaald doel maar al gauw richting Nieuwendijk omdat ze plotseling een onbedaarlijke lust in een ijsje van Van der Linden kregen. Van bakker van der Linden, die al veel meer dan vijftig jaar, schuin tegenover de plaats waar eens de Royal stond, een kleine zaak drijft met banket en het lekkerste roomijs van Amsterdam. Of het terugverlangen naar vroeger ook een rol speelde bij deze plotse opwelling? Wie zal het zeggen.
Misschien kwam het wel gewoon door het lekkere weer. Het ijs was in ieder geval lekkerder dan ooit. Vietnam was nog een aantal maanden ver weg en het verleden ziet er nou eenmaal altijd anders uit dan het in werkelijkheid was.
erJeetje