Doen we nog iets bijzonders morgenavond had ome Bram gevraagd en omdat alle leden van Amsterdams oudste supportersgezelschap het plotseling erg druk leken te hebben met iets anders had hij er een bij de arm gepakt en z’n vraag herhaald.
“Doen we nog iets bijzonders morgen?”

“Eh, iets bijzonders,” was de reactie van de betrokkene, Haagse Karel dus. Iets bijzonders zei je? Bedoel je een krokusavond omdat de scholen een weekje vrij zijn? Of had je iets anders op het oog? Een 29 februarifeest omdat dat maar een keer in de vier jaar voorkomt?”
Er werd een beetje gegrinnikt door de anderen. Maar niemand nam het initiatief om op de vraag van ome Bram en het antwoord van Karel in te gaan.
Het lag voor de hand dat er iets bijzonders gaande was en nieuwsgierig geworden vroeg hij daarom met een fluweelachtige klank in z’n stem of de heren misschien zo goed zouden willen zijn om hem te informeren.
“Weten de heren misschien iets dat deze oude man niet weet? Is er misschien ….”
Wat hij verder wilde zeggen bleef verborgen omdat Nico hem met een aan duidelijkheid niets overlatend gebaar het zwijgen oplegde. “Bram, er is inderdaad iets aan de hand. En dat je dat niet weet omdat je er een paar weken ziek thuis lag met griep is ook wel duidelijk. Om het maar in een paar woorden uit te leggen, de Ingooi gaat niet dicht.”
“Niet dicht,” was het verbaasde antwoord van de oude bloemenkoopman. “Niet dicht zei je. Maar Frits had het pand toch verkocht aan een of andere makelaar?”
“Dat dachten wij ook,” viel Gijssie nu ook in. Maar die heeft het weer doorverkocht aan een projectontwikkelaar die het zou laten verbouwen tot Juppenflats. En daarna …. maar zegt de naam Kooistra jou mischien iets?”
De verbazing die na de mededeling van Nico ongeveer een een centimeterdik op het gezicht van Bram lag werd vervangen door een donkerrode blos en snuivend van verontwaardiging gaf hij antwoord.
“Hoor ik daar goed wat jij zegt? Hoor ik de naam van die gast die de Oesterbar en nog wel tien andere zaken naar de gallemiese heeft geholpen. Met dat mooie advocatenvriendje van hem? Nee, leuk geprobeerd boys maar daar trapt deze jongen niet in. Frits, schenk eens effe in en zeg dat het niet waar is.”
Maar wat al een paar weken bekend was bij de insiders werd nu met vereende krachten aan ome Bram uitgelegd.
Dat Frits een maand of wat geleden had besloten om met de Ingooi te stoppen. En dat hij natuurlijk had geprobeerd om een opvolger te vinden voor Amsterdams oudste supporterscafe. Vergeefs, was toen gebleken. Er waren geen liefhebbers te vinden en de uitbater had ten slotte de zaak inclusief alle daarboven liggende etages verkocht aan een makelaar.
Maar als er een wereld is waar plannen snel veranderen dan is het wel de wereld van het ontroerend goed. Bovendien had het stadsdeel Binnenstad wat moeilijk gedaan en omdat hij geld nodig had voor een ander object had de makelaar het pand doorverkocht aan een projectontwikkelaar die het op zijn beurt weer met dertig procent winst van de hand had gedaan waardoor het nu deel uitmaakte van het imperium van de Groningse horecatycoon.
En die scheen al een contract te hebben afgesloten met een liefhebber. Een oud-voetballer die de zaak wilde pachten met de bedoeling er een eigentijds voetbalcafé van te maken dat bovendien een rol zou gaan spelen in een nog te ontwikkelen TVvoetbalshow van SBS.
Geen sluitingsavond had Frits te horen gekregen van de nieuwe eigenaar. En de inventaris moest op 1 maart volledig overgedragen worden.
“Dus die kruk waar ik meer dan veertig jaar op heb gezeten mag ik morgenavond niet meenemen?” deed ome Bram nog een laatste poging.
“Sorry, Bram, die mag je inderdaad niet meenemen,” kreeg hij als antwoord. “Maar jullie zijn bij deze wel uitgenodigd om hier morgenavond aanwezig te zijn. Voor een afscheidsfeestje dat tante Jans en ik aanbieden aan alle mensen die ons door de jaren trouw zijn gebleven.”
“Het lijkt me dat daar wel iets op gedronken mag worden,”vertolkte Gajus de mening van alle aanwezigen en dat er daarna nog langdurig werd nagepraat zal wel duidelijk zijn.
Want zo’n afscheid gaat je niet in de kouwe kleren zitten.
De Ingooi finito. Waar moet het heen met deze stad?
erJeetje