“Volgens mij zijn we er nu allemaal,” concludeerde Nico na een korte blik op z’n horloge. “Alleen Gijssie is verhinderd want hij zit met z’n vrouw en de kids In Frankrijk en meneer Piet liet via z’n antwoordapparaat weten dat ie aan het schilderen is in Drenthe. Hebben jullie allemaal wat te drinken? Dan wilde ik met jullie goedvinden de aftrap verrichten.

Het was de maandag die in de geschiedenis van de Ingooi waarschijnlijk zal voortleven als bridgemonday. Er was na de opening van Nico instemmend gemompeld door de leden van de vaste supporterskern die zich op het terras van café de Brug hadden verzameld om, zoals ome Bram het had uitgedrukt, ‘nou eens een keer spijkers met koppen te slaan over de toekomst van de Ingooi’.
Op geroutineerde wijze had Nico daarna de historie van de Ingooi geschetst. De bloeiperiode die samenviel met de successen van de Meerclub, hoe er daarna mindere jaren waren gevolgd en de zaak vijf jaar geleden zelfs gesloten dreigde te worden. Hoe dat door de financiële deelname van de leden van de vaste supporterskern voorkomen had kunnen worden. De recente uitbreiding met het eetcafé was een schot in de roos geweest en eigenlijk was er nu vooral behoefte aan uitbreiding van La Remise en Jeu. Onverwacht waren er echter problemen gerezen die om een snelle oplossing vroegen en daarvoor was de goedkeuring van de groep nodig.”
Geroutineerd liet Nico na die laatste woorden een stilte vallen om iedereen gelegenheid te geven het gehoorde te verwerken. Reacties bleven natuurlijk niet lang uit. Wat waren dat voor problemen waar hij z’n verhaal mee had onderbroken?
Even maakte een passerende vrachtwagen hem het spreken onmogelijk maar daarna volgde de lancering van het vervolg van z’n verhaal. “Frits moet stoppen met werken van de dokter.” De mededeling verwekte zowel verbazing als ongerustheid.
“Frits? Stoppen? Is ie ziek dan?” zei ome Bram met een stem die een lichte trilling vertoonde. “En wat is er dan nog meer aan de hand?”
Met een kort opheffen van beide handen maande Nico de mannen tot stilte en nadat Haagse Karel wat te drinken had gehaald ging hij verder met z’n verhaal.
Frits had natuurlijk al veel eerder willen stoppen met werken maar was vijf jaar geleden op verzoek van de aanwezigen doorgegaan als uitbater van de Ingooi. De laatste tijd had ie wat last van kortademigheid zoals hij het noemde maar na een bezoek aan z’n huisarts en vervolgens de cardioloog bleek dat er toch wat meer aan de hand was dan alleen maar een tekort aan lucht. Het kwam er op neer dat er wat onderhoudswerk aan z’n hart verricht moest worden omdat een paar hartkleppen niet goed meer werkten, en dat werken daarna tot de verboden vruchten moest worden gerekend.
Een tweede probleem was dat de resultaten van het cafégedeelte van de zaak ver achter bleven bij die van de eetafdeling. Eigenlijk wilden Mehmet en JeanPaul La Remise en Jeu het liefst uitbreiden met de ruimte van de Ingooi, temeer omdat Frits ermee was gestopt. De jongelui wilden daarbij natuurlijk het liefst op eigen benen staan en hadden daarom contact gezocht met Nico om te kijken hoe dat voorstel zou vallen bij de mede-eigenaren.
“Weet je,” zei Nico terwijl hij even stopte om een slok van z’n pils te nemen. “Weet je, ik had natuurlijk wel moeilijk kunnen doen maar jullie zijn net zo goed op de hoogte van de stand van zaken waar het de Ingooi betreft als ik. Ik heb dus met de twee knapen afgesproken dat die met een voorstel zouden komen. De boeven hadden natuurlijk al wat voorwerk verricht en drie dagen later lag er een uitgewerkt aanbod voor me. En laat ik meteen maar zeggen dat het me niet tegenviel waar ze mee aan kwamen. Hier Karel, als jij nou effe die A-viertjes uitdeelt dan kunnen jullie zelf zien wat het inhoudt. Een mooi bedrag, toch? Voldoende om een gouden randje aan het pensioen van Frits te hechten. En, als je op bladzijde twee kijkt, zal je zien dat het bedrag van jullie bijdrage aan het in stand houden van de Ingooi vijf jaar geleden inmiddels is vertienvoudigd. Ja, daar sta je van te kijken, Fransie, dat zijn beleggingscijfers waar jij geeneens van durft te dromen. Hebben ze hier eigenlijk wat te eten? Ik heb trek gekregen van m’n verhaal. Ik geloof dat jij hier de weg al een beetje kent, Gajus. Als jij nou eens even binnen gaat kijken of er wat hartigs op tafel kan komen dan kunnen we met z’n allen op ons gemak nog even naar de cijfertjes kijken.”
En zo gebeurde het. Terwijl Gajus vergezeld door ome Nelis naar binnen ging om voor de ravitaillering te zorgen kwam buiten het gesprek op gang waarbij Nico zo nu en dan voor wat toelichting zorgde als de discussie uit de rails dreigde te lopen.
Eigenaar Willem van de Brug bleek in staat om voor een hoeveelheid smakelijk ogende saté met brood te zorgen en Gajus zorgde ervoor dat het ook de heren Nelis en Bertus aan niets ontbrak. Horen bij de inventaris verklaarde hij fluisterend aan Nico en dat kan alleen maar voordelen hebben als je in de toekomst kijkt.
Deze begreep onmiddellijk wat Gajus bedoelde en nadat hij via ome Bertus voor een vloeibare bijdrage had gezorgd tikte hij net hard genoeg op een van de borden om de aandacht weer naar zich toe te trekken.
“OK, mannen, jullie hebben nou het financiële plaatje gezien en ik hoorde er een paar zelfs al filosoferen over een tweede huisje in Frankrijk maar die moet ik dan helaas teleurstellen. Als de heren zich goed herinneren is er namelijk indertijd vastgesteld, en vastgelegd Karel, dat de eventuele winst op hun bijdrage uitsluitend besteed mocht worden aan een gelegenheid – bijvoorbeeld een café – ten behoeve van hangouderen. Aangezien de Ingooi op het punt staat om als zodanig te verdwijnen lijkt het me voor de hand liggend dat we met het verdiende geld op zoek gaan naar een vervanger. Ik vertel aan een aantal van jullie niets nieuws dat we hier wellicht bij een mogelijk nieuwe Ingooi zitten. Wat zeg je, Fransie, er kunnen geen twee cafés tegelijk met die naam bestaan? Scherp, Fransie, en goed opgemerkt. Daarom heb ik in de koopvoorwaarden van de huidige Ingooi laten opnemen dat de naam eigendom blijft van de huidige vereniging van eigenaren. Wij met z’n allen dus. Maar laten we nou niet vooruitlopen op dingen die nog geregeld moeten worden. Kan ik op jullie instemming rekenen voor de verkoop van de Ingooi en La Remise en Jeu?”
Dat kon hij onder het door Hansie aangedragen voorbehoud dat ook de afwezigen, Gijssie en meneer Piet, hun goedkeuring aan het besluit zouden verlenen. En omdat iedereen zich wel kon vinden in het initiatief van Nico kreeg hij gelijk toestemming om de onderhandelingen voor de aankoop van de Brug in gang te zetten.
“Ik had niet anders van jullie verwacht,” zei de voormalige directeur en oprichter van een internationaal opererend installatiebedrijf met een lichte blos. “En ik wil daarom voorstellen om nu op te stappen en naar la Remise en Jeu te gaan. Daar heb ik namelijk een tafel voor ons gereserveerd en reken maar dat die jongens zich nog meer het vuur uit de sloffen lopen dan ze normaal al doen.
Bridgemonday vandaag, heren. We zullen het er nog vaak over hebben.”

Gajus 9-7-2008