Of Frits de grootbeeldtelevisie weer huurde had ome Bram gevraagd en hoewel de knorrige reactie van de uitbater van Amsterdams oudste supporterscafé even het ergste deed vrezen konden de leden van de vaste supporterskern daarna toch weer opgelucht ademhalen. Vrijdag zou, om de woorden van Frits te gebruiken, het kreng aangesloten worden, zodat ze zatermiddag in ieder geval niks van de wedstrijd tegen de Schotten hoefden te missen. Alleen Gijssie had nog wat twijfels of hij er wel bij zou zijn vanwege de aankomst van Sinterklaas in z’n woonplaats.

“Je weet hoe het is met die twee koters van me,” zei hij met een zorgelijke blik tegen Gajus, die weer even terug was uit Frankrijk omdat hij deze twee wedstrijden van het jaar beslist in aanwezigheid van z’n oude vrienden wilde meemaken.
“En moeders heeft me ook al gevraagd wat ik nou belangrijker vind, voetbal of die kleine Silvie en Daantje van me.” Zucht, “kan jij niet wat bedenken, Gajus. Ik wil die kinderen toch ook niet in de kou laten staan.”
“Waarom neem je ze niet mee hier naartoe en vraag je aan tante Jans of ze boven bij haar naar Sinterklaas op de televisie mogen kijken,” mengde Nico zich in het gesprek. “Of nog beter, als we allemaal een tientje dokken huren we een Sinterklaas in en laten die hier opdraven voor die kinderen. Kan jij lekker naar voetbal kijken en Daantje en Silvietje hebben de dag van hun leven. Bel nou meteen je Sofietje even of ze dat een goed idee vindt, maken we dat daarna gelijk rond.” Waarna hij met het bekende gebaar aan Frits aangaf dat een glaasje met iets versterkends er bij de heren best in zou gaan.
Daarna werd er ongewoon lang door niemand iets gezegd, zo lang dat Haagse Karel zenuwachtig op de tafel begon te trommelen.
“Wou je ons wat vertellen, Haagse,” verbrak Hansie als eerste de stilte.
“Nieuwe ontwikkelingen in je partij of begin je wellicht voor je zelf, als voorman van Herrijzend Nederland?”
“Lach d’r maar om,”gaf de aangesprokene te kennen. “Maar voor mij hoeft ’t allemaal niet meer. Geen politiek meer voor deze jongen. Nee, laat mij m’n eigen gang maar gaan, beetje handelen in van alles en nog wat, dan zal het mijn tijd wel uitdienen. Trouwens, weet je …?”
Wat hij verder had willen vertellen bleef in de lucht hangen omdat Fransie op dat ogenblik binnenkwam. “Hoi, Frits, mannen, hebben jullie het al gehoord, laatste nieuws over oranje, nou zal Dickie toch met de billen bloot moeten.”
“Oranje, Dickie, blote billen,” was het commentaar waarmee hij begroet werd. “Wat is er aan de hand, Frans. Kom voor de draad, man.”
Maar ze moesten toch eerst wachten tot de binnengekomene een paar flinke slokken van het hem door Frits aangereikte glas goudgeel vocht had genomen.
“Luistert, mensen. Je weet dat Voetbal Internationaal een enquête onder de voetballiefhebbers heeft gehouden over de opstelling van het Nederlands elftal. Wie in de basis moeten staan en wie in ieder geval niet. Nou, nog geen vijf minuten geleden publiceerden ze de uitslag via internet. Mogen jullie raden wie er op de bank mogen beginnen?”
En voor de tweede maal deze avond viel er een stilte totdat ome Bram die verbrak met de opmerking dat hij altijd al een hekel had gehad aan raadseltjes en dat Fransie beter voor de draad kon komen. “Vooruit man, en ga me niet vertellen dat die Seedorf in de basis staat anders zeg ik alsnog voor zaterdag af.”
“Dan zit jij in ieder geval goed want 85 procent van de mensen die een stem hebben uitgebracht, hebben ‘m op de reservebank geplaatst. Samen met die andere veelverdiener, die van Barcelona. Nou, zo’n uitslag daar kan Dickie toch nooit omheen.”
En tevreden keek hij in het rond om te kijken hoe z’n boodschap gevallen was.
“Even, Fransie, wie bedoel je met die andere veelverdiener,” wilde Gijssie weten die zich net weer bij het gezelschap had gevoegd.
“Dat kan alleen maar Kluivert zijn,” kwam het antwoord op die vraag uit een onverwachte hoek. Het was Fritsie die met een blad pilsen naderbij was gekomen en deze met een jarenlange ervaring verradende routine een plaatsje op de volle tafel gaf. Van hem”, gaf hij daarbij te kennen terwijl hij op Gijssie wees. “Omdat tante Jans effe wat heeft geregeld voor dat voetbal van zaterdag,”
Alsof ze daarop had gewacht kwam die op dat ogenblik naar beneden met een grote schaal dampende gehaktballen die ze met een moederlijk gebaar naast het rondje pils zette. “Laat ze niet koud worden, jongens enne Gijssie. Ga jij nou maar lekker naar voetbal kijken, zaterdag, dan neem ik Sofietje en die kinderen wel mee naar de intocht van Sinterklaas.”
Het was duidelijk dat de stemming niet meer stuk kon en de rest van de avond werd besteed aan diepgravende analyses over de beste tactiek die Dickie kon volgen, waarbij de Schotse ruit als beste optie uit de bus kwam. Dat hij daarbij de stem van de liefhebbers niet zou negeren werd aangenomen met een vanzelfsprekendheid die wat verwonderlijk aandeed.
Alsof ze allemaal plotseling aan Sinterklaas waren gaan geloven maar ja waarom ook niet. Ook volwassenen hebben behoefte aan een wondertje op z’n tijd.
erJeetje