2. De eerste jaren na de oorlog
Mei 1945, de oorlog is eindelijk afgelopen. Nederland en vooral het Westelijk deel dat het laatst bevrijd werd, verkeert de eerste weken in een doorlopende feeststemming. Overal lopen de mannen van de Binnenlandse Strijdkrachten in hun blauwe overals en het lijkt wel of half Nederland aan het verzet tegen de Duitsers heeft deelgenomen.
Al na een paar dagen verschijnen de eerste kranten. Het Parool, Trouw, de Waarheid, het Vrije Volk en nog een aantal. De bladen die tijdens de oorlog onder toezicht van de Duitsers waren verschenen is een voorlopig verschijningsverbod opgelegd waarbij hun drukpersen aan de voormalige illegale pers zijn toegewezen. We maken kennis met de leiders uit het verzet en hun wens om een leidende rol bij de wederopbouw en ontwikkeling van het land te spelen. (meer…)
3. De strijd om het verhaal over de Februaristaking
Rond de jaren 50 verdwenen de namen van Jansen en Dieters uit de publiciteit. In de Waarheid werden ze alleen nog maar genoemd als er verwezen werd naar het driemanschap de Groot-Dieters-Jansen. Bij de jaarlijkse herdenking van de Februaristaking kom ik de naam van Lou Jansen niet meer tegen.
De reden van deze verdwijning wordt in een aantal boeken genoemd en heeft betrekking op de bekentenissen die Jansen en Dieters na hun arrestatie in 1943 hadden afgelegd. Zie ook de publicaties in de kranten d.d. oktober 1943 in hoofdstuk 1.
Al vrij snel na afloop van de oorlog speelde de CPN met verve in op de hoofdrol die ze tijdens de Februaristaking in 1941 hadden gespeeld. Aanvankelijk werd deze gebeurtenis in goede samenwerking met andere partijen jaarlijks in Amsterdam herdacht. Toen de koude oorlog zich aankondigde kwam daar een einde aan en vonden er op een gegeven moment zelfs twee herdenkingen plaats. Tevens werd een verzoek van het bureau voor oorlogsdocumentatie eind jaren veertig aan de leiding van de CPN om mee te werken aan een publicatie over de gebeurtenissen in 1941 afgewezen. (meer…)
4. Hoe het driemanschap door de SD werd opgerold
Waarom wilden de Groot, Jansen en Dieters hun ondergrondse activiteiten in 1943 beëindigen?
Wat was de oorzaak van hun arrestatie, was het een gevolg van verraad, waarom heeft de Groot Lou Jansen niet gewaarschuwd?
Net zoals in de voorgaande hoofdstukken heb ik gebruik gemaakt van een aantal publicaties waarin deze geschiedenis wordt beschreven. (meer…)
5. De rol van Piet Vosveld
In deze aflevering beschrijf ik nog een keer de gebeurtenissen die tussen 1 en 6 april 1943 plaatsvonden met daarop aansluitend de rol die Piet Vosveld daarin heeft gespeeld.
Hoe hij in 1940 begon als deelnemer aan het verzet, daarna vanaf april 1943 optrad als handlanger van de SD.
Hoe hij na de bevrijding vluchtte naar Engeland en daar na een verblijf van vijf jaar aan de Nederlandse justitie werd uitgeleverd.
De processen die tegen hem werden gevoerd vanwege zijn rol als verrader/handlanger van de SD en het uiteindelijk de doorslag gevende advies van de Ereraad voor de illegaliteit.
Als afsluiting zijn mogelijke rol in het zakenleven. Het verhaal over een P.O.C. Vosveld die met zijn beleggingsadviseur in 1972 – 1973 terecht stond vanwege corruptie. Doordat hij overleed ontliep deze Vosveld zijn straf.
Het is een samenvatting van de verhalen van Lou de Jong, J.W. Stutje, Ger Verrips, Hansje Galesloot, Verslag van de Ereraad, verslagen in kranten en tijdschriften en eigen ervaringen. (meer…)
De Zijderoute
Zeventien jaar geleden reisden wij dwars door China en volgden daarbij een deel van de zijderoute, de naam voor het 1700 jaar oude handelsnetwerk van 7000 kilometer lengte dat het Romeinse Rijk verbond met India, Perzië en China.
Een boeiende maar ook vermoeiende reis van 31 dagen die in Beijing begon en in Lahore eindigde. Via Xian, Lanzhou, Xiahe, Jiayuguan, Dunhuang, Turpan, Urumqi, Kashgar, Karimabad, Gilgit, en Islamabad. Met lokale bussen en de trein, dwars door de Gobiwoestijn en via de Karakorampas van China naar Pakistan. (meer…)
De Aardappeleters van van Gogh
Hoe laat is het op de klok in de kamer van aardappeleters? En wist jij dat Vincent van Gogh meer dan 600 brieven schreef aan zijn broer Theo?
Het zijn vragen uit de speurtocht voor kinderen in het van Goghmuseum.
Wij waren er van de week met de kleinzoon van bijna acht en of het de bedoeling was weet ik niet maar voor we het wisten werden we kind met ons kleinkind en probeerden een antwoord te geven op de vraag wat de aardappeleters tegen elkaar zeiden. Dat viel nog tegen. Waar praat je over tijdens het eten? In een interview vertelde iemand laatst over de boeiende gesprekken die er tijdens zijn jeugd aan tafel gevoerd werden. Zelf kan ik me daar absoluut niets over herinneren en ik neem aan dat het bij de meeste mensen het geval is. (meer…)
155. Ein letztes Glas im Stehen
Het bericht dat de Ingooi ging sluiten gonsde al een tijdje door de stad maar ik kreeg afgelopen zaterdag de bevestiging van Gajus toen ik hem tegenkwam bij Stanislavski, in de stadsschouwburg dus.
Hij was gehaast, tijd voor een uitgebreid gesprek was er dus niet, het oudste supporterscafé had z’n deuren inderdaad een week geleden voorgoed gesloten en er bleken drie liefhebbers te zijn om de zaak over te nemen. Een winkel voor hippe mode, een koffieshop en een eettent die het vooral op de biologische toer wilde gooien. “Bel Nico maar,” zei hij terwijl hij met een brede armzwaai richting Leidsestraat verdween. “Die weet van de hoed en de rand. En doe m’n groeten aan de lezers”. (meer…)
154. Brothers in arms
Waarom ga je vanmiddag niet even bij de Ingooi langs had mevrouw Gajus ’s ochtends gezegd. Dan kom je d’r nog even uit.
En hoewel de sneeuw en buiten een gevoelstemperatuur van min acht hem niet echt uitnodigden om er op uit te gaan was hij om twee uur toch maar naar de halte van de sneltram gewandeld waar hij vervolgens met een groeiend aantal wachtende passagiers een minuut of twintig mocht discussiëren over de kwaliteit van het hedendaags openbaar vervoer in Nederland en dat van Amsterdam in het bijzonder.
De sneltram die uiteindelijk toch kwam opdagen was vol maar omdat hij na een halte of zes moest overstappen vond hij het niet erg om te staan.
Al met al was het na drieën voor hij de Ingooi bereikte. Even dacht hij dat de zaak gesloten was maar de deur gaf mee en het zag er zo donker uit omdat Frits de verlichting op een laag pitje bleek te hebben gezet. (meer…)
153. Vrienden voor het leven
Of ie al naar de Ingooi was geweest om z’n vrienden van de vaste supporterskern een gelukkig Nieuwjaar te wensen had Gajus junior aan z’n vader gevraagd en nadat deze wat had gebromd over geen tijd, druk-druk-druk, verjaardagen en het verven van de binnenboel had zoonlief z’n vader met zachte doch besliste gebaren in een jas gehesen en waren ze met z’n tweeën op weg gegaan naar Amsterdams oudste café.
Eerst met de tram richting Centraal Station, vervolgens met de 5, de 3 met een stukje lopen als afsluiting.
De verrassing die hun komst in de Ingooi veroorzaakte was groot. “Moet je nou toch eens kijken wie er binnenkomt,” had ome Bram gestameld. En het “ziet, hij is weder opgestaan’ van meneer Piet gaf ook al aan dat de binnenkomst van de stamvader van het groepje oersupporters naast verbazing ook voor zowel vreugde als blijdschap zorgde. (meer…)
152. Oud gelul in nieuwe zakken
“Ja, sorry hoor,” zei ome Bram. “Dit kan ik niet meer bijhouden. Jarenlang heet onze column de Ingooi. Daar hebben jullie eind verleden jaar de Ingooi revisited van gemaakt. Vlak voor de EK verleden jaar moest het plotseling de Ingooi.next gaan heten, nooit meer iets van gehoord overigens, en nu zie ik dat Gajus bezig is met een aflevering van de Ingooi revisited. Hoe zit dat oudste? Gaat het jou ook te snel, heb je iets bijzonders te….”
Wat hij verder wilde opmerken bleef in de lucht hangen omdat Hansie hem vakkundig de mond snoerde. “Proef nou eerst eens je wijn, ouwe man. En laat Gajus lekker bezig met z’n stukkie. De lezers van de Ingooi hebben lang genoeg droog gestaan.” (meer…)