118. Over de Jordaan

Over de Bazel heb ik al eerder in C’est la vie geschreven. In het gebouw met die naam, vroeger de hoofdzetel van de Nederlandsche Handel-Maatschappij, is tegenwoordig het gemeente archief van Amsterdam gevestigd. Het archief is vrij te bezoeken voor iedereen, bezit een soort museum en een filmzaaltje waarin historische filmbeelden over de stad worden vertoond.
Afgelopen voorjaar zagen we er een korte film met beelden uit de Jordaan zoals die er vlak voor en na de oorlog ’40 – ’45 uitzag.
Het toeval speelde me kort geleden een boekje in handen waarin een woningonderzoek in de Jordaan wordt beschreven dat wil zeggen, van de situatie zoals die ruim 90 jaar geleden was. Veel overzichten en grafieken laten zien hoe slecht de woonsituatie was en voor zover dat nog niet voldoende is helpen foto’s als toelichting op het verhaal.
De Jordaan. Altijd een beetje een buitenbeentje geweest in Amsterdam. Door de bewoners zowel verguisd als geromantiseerd. Ze werd bezongen in menige smartlap en het was de plaats waar de bevolking gemakkelijk in opstand kwam als de zaken niet naar hun zin gingen.
(meer…)

117. New year in Dalat

Jaarwisselingen, de overgang van een oud jaar naar een nieuw, ik heb er al heel wat meegemaakt. Maar van hoeveel kan ik me nog iets herinneren?
Die van 31 december 1944 naar 1 januari 1945 zie ik nog helemaal voor me. Met een soort platte oliebollen van tarwe, suikerbietenpulp en appel die we opaten bij het licht van brandende drijvertjes in lijnolie. En die tijdens m’n militaire diensttijd van 1956 naar 1957 in Kampen. En er zijn er nog wel een aantal maar daar wil ik het in deze aflevering van C’est la vie niet over hebben.
In dit verhaal gaat het over een jaarwisseling die we ruim twee jaar geleden in Dalat in Vietnam vierden. De overgang van 2008 naar 2009 dus en hoe ik op 1 januari tot een bijzondere aankoop besloot.
(meer…)

116. Over stoommachientjes

“Het zonnetje schijnt dus ik maak me niet druk,” zei de rijkelijk getatoeëerde fietser die ons maar net passeren kon.
En hij reed door, het steegje in dat onze nieuwsgierigheid geprikkeld had. Wij liepen ook nog wat verder maar het verwachte hofje bleef uit en we keerden terug naar de Grote Houtstraat om onze wandeling naar de Grote Markt te vervolgen.
(meer…)

114. Het geheim van Twente

Ken je Twente? Ja, van de voetbalclub met die naam maar kom je er wel eens? Of vind je als echte Randstedeling dat het een beetje achtergebleven gebied is waar boeren en textielarbeiders de godganse dag bij gebrek aan ander vertier op midwinterhoorns blazen en Paasvuren stoken. Een gebied waar je beter niet naar toe kunt gaan als je er niets te zoeken hebt.
Ik moet bekennen dat ik tot voor enige jaren ook niet echt veel van dat deel van Nederland wist. Dat was niet zo verwonderlijk omdat ik er afgezien van een bezoek dertig jaar geleden tijdens een voetbaltoernooi van een van m’n zonen nooit geweest was. In feite was m’n kennis daardoor beperkt tot zaken als dat Stork er een fabriek had en de van Heeks er als een soort onderkoningen jaren geregeerd hadden. (meer…)

111. Over mooi en spannend

Het 75-jarige Gemeente Museum in Den Haag verraste me tijdens m’n laatste bezoek niet alleen met Berlage. Dwalend door het gebouw kwam ik op een gegeven ogenblik in zaal 19 terecht. Zaaltje is beter uitgedrukt. Het museum draait daar films en video’s die door twee verzamelaars, Loes en Egbert Dommering, in bruikleen zijn gegeven.
The nuclear football was de naam van de video waar ik in viel. Het ging in dit geval om het bezoek van Bush in 2002 aan Duitsland. Dat zie je toch regelmatig op de televisie hoor ik jullie al zeggen maar twee Duitse kunstenaars, Andree Korpys en Markus Löffler hebben de verfilming heel anders aangepakt. Zij concentreerden zich bij dit bezoek op gebeurtenissen rondom zo’n bezoek. Het uitrollen van de rode loper, het nerveuze gedoe van veiligheidsmensen, de voorbereidingen van de erewacht. En ze richtten hun camera niet op de president en z’n echtgenote maar op het zwartleren koffertje dat altijd vlak bij de president is. In dat koffertje zit het draagbare strategische commandocentrum waarmee de president de voorbereidingen voor een atoomoorlog kan starten. (meer…)

108. Het huis van Apollo

Wat zou je er van zeggen als we na de Wolkenkrabber ook het Apollo House met een bezoek vereren, zei vriend Jos een paar weken geleden en hij stuurde me gelijk een stapeltje informatie als voorbereiding. Ik moet bekennen dat ik even opkeek bij de naam die hij noemde maar dat probleem was snel opgelost. Het ging om de vroegere Rijksverzekeringsbank aan de Apollolaan. De tweede wolkenkrabber van Amsterdam zoals men het gebouw zestig jaar geleden wel noemde.
Donderdag voor de Kerst was het zover en sjokte ik na een tramritje ’s ochtends om negen uur van station Zuid richting Scheldestraat door de rulle sneeuw. Het was koud, de al jaren durende aanleg van de Noord Zuidlijn bij het RAI-gebouw maakte me ook niet echt vrolijk en ik nam me voor om in de Scheldestraat even te stoppen voor een warme kop koffie bij een van de koffiebars.

(meer…)

107. Winterimpressies

Is de winter dit jaar niet een beetje erg vroeg begonnen? Onder ons gezegd vind ik dat ie al meer dan lang genoeg geduurd heeft, ik kijk uit naar de lente, maar een blik op de kalender leert dat we nog maar net bezig zijn. Sterker nog, de astronomische winter begint dit jaar op 22 december dus het startschot is een paar uur geleden pas gevallen.
Gelukkig rekenen de meteorologen met een andere indeling. Die gaan uit van drie wintermaanden waarbij de winter op 1 december begint. In sommige Europese landen op 5 december of de 8-ste van die maand maar in ons land op 1 december precies. Maar ook dan hebben we nog twee maanden voor de boeg. Met felle kou en veel sneeuw als ik de weervoorspellers mag geloven.
(meer…)