61. Dinsdag
Is de dinsdag eigenlijk wel eens bezongen in de popmuziek? De maandag wel. En de zaterdag, de zondag. Daar kan je een avondvullend programma mee samenstellen maar de dinsdag? Ik zou zo gauw niets weten te bedenken. Daar kwam in het kort de alleenspraak van meneer erJeetje in de bijna uitgestorven Ingooi op neer.
62. Effe terug van weggeweest
Het gebeurde op zomaar een midweekse dag in de Ingooi. De klok wees een uur of halfacht aan, in de avond, en de stemming zat er bij de vaste kern van Amsterdams oudste supporterscafé niet echt in. Beetje somber waren de mannen, net als het weer buiten.
63. Doe mij maar een Amstel Gold
Het was een warme zondagavond en de vaste supporterskern van roodwit had een plaatsje gezocht op het terras van Mokums oudste voetbalcafé. De stemming was wat gelaten. En hoewel Gijssie al een paar pogingen had gedaan om de boel wat leven in te blazen wilde de gesprekken niet echt flitsend worden. Maar daar waren ook andere oorzaken debet aan. Trams die langs kwamen, verkeersherrie en ook Schiphol droeg meer dan een steentje bij.
64. Vier jaar
“Maar denk jij dan dat Koetje zo gek is om vier jaar in de wachtkamer te gaan zitten?”
De met stemverheffing gestelde vraag bleef even in de volle Ingooi hangen en alle hoofden keerden zich in de richting van de man die hem afgevuurd had. Ome Bram, die er een beringde wijsvinger bij in de borst van zijn opponent priemde.
Deze, de nieuwbakken spelersmakelaar Haagse Karel, had echter voor hetere vuren gestaan en toonde zich dan ook volstrekt niet geïmponeerd door deze behandeling.
65. Beetje stil
“Wat een vertoning,” zei ome Bram hoofdschuddend bij de beelden die de televisie van de open dag van Feijenoord liet zien. “Je zal toch wonen in die stad.”
’t Was een beetje stilletjes op de doordeweekse avond in de Ingooi, Amsterdams oudste supporterscafé, en dat was goed aan de stemming van Frits te merken.
66. Als we allemaal eens een mailtje sturen
Laten we eerlijk zijn had ome Bram aan het begin van de avond gezegd. Zo kan het toch niet langer.
Het was een van die vele zomeravonden waarop je nog tot laat buiten kon zitten en de vaste supporterskring van Ajax -voor de verandering eens in volledige samenstelling aanwezig- had zich daarom op het terras van de Ingooi geïnstalleerd.
67. Montinjakken
Of ie ziek was geweest vroeg het verzamelde gezelschap vaste bezoekers van de Ingooi.
Het was zo’n warme zomeravond waarmee we tegenwoordig als gevolg van het broeikaseffect verwend worden en voor de verandering had Amsterdams oudste supportersvereniging zich op het terras geïnstalleerd. Om een beetje te praten, een biertje te drinken, te kijken naar voorbijgangers, van die dingen.
68. Kiezen of delen
“Ik heb jullie toch gezegd dat het niks zou worden”, mopperde ome Bram, terwijl hij met een routine verradend gebaar een lange teug van z’n pils nam. “Te weinig klasse bij die gasten, te weinig inzet en teveel geld. Daar win je niet mee in de wedstrijden waarbij iets op het spel staat.”
69. Bestaat Sinterklaas?
Of Frits de grootbeeldtelevisie weer huurde had ome Bram gevraagd en hoewel de knorrige reactie van de uitbater van Amsterdams oudste supporterscafé even het ergste deed vrezen konden de leden van de vaste supporterskern daarna toch weer opgelucht ademhalen. Vrijdag zou, om de woorden van Frits te gebruiken, het kreng aangesloten worden, zodat ze zatermiddag in ieder geval niks van de wedstrijd tegen de Schotten hoefden te missen. Alleen Gijssie had nog wat twijfels of hij er wel bij zou zijn vanwege de aankomst van Sinterklaas in z’n woonplaats.
70. Portugal, here we come
Met de opmerking “Natuurlijk mogen we dat niet missen” van haagse Karel na afloop van de loting voor de EK was de toon voor de discussie in de Ingooi gezet. “Niks mooier dan erbij zijn,” had ie er aan toegevoegd. “Maar ga d’r alvast maar van uit dat die gasten een vermogen vragen voor het meest lullige hotelkamertje.”