Weet je het nog/al ?
‘We hebben een leuk pakketje voor je’ hoorde ik een paar weken geleden van vrienden die het huis van een overleden familielid hadden opgeruimd. Ik ontving het gisteren en toen ik de lucht van oud papier opsnoof kon ik wel haast raden waar het om ging. Boeken of tijdschriften van lang geleden.
(meer…)
What’s in a name
Bijna iedereen kent het verhaal van Romeo en Julia. Het speelt zich af in Verona waar twee adellijke families, de Capulets en de Montagues, elkaar regelmatig in de haren vliegen. Vraag niet hoe het kan maar Romeo, hij is een Montague, wordt tijdens een feestje tot over zijn oren verliefd op de schone Julia Capulet. Die is door vader Capulet echter beloofd aan graaf Paris en het huwelijk tussen die twee is aanstaande hoewel de dertienjarige Julia daar niets in ziet. (meer…)
Omzien
En weer is het voorjaar. De tijd van feesten en herdenken en de weergoden zijn zo vriendelijk om deze keer mee te werken. Op Koninginnedag hebben wij heerlijk door de stad gewandeld en alles was als het ware met een oranje waas bedekt. Misschien maak ik er nog een fotoaflevering van voor C’est la vie. Maar in deze aflevering wil ik het over de bevrijding hebben, vijf mei dus.In het rijtje van feestdagen heeft de vijfde mei al jaren geleden het onderspit gedolven. Net zoals de eerste mei, de dag van de arbeid. Nu is de viering van laatstgenoemde dag in Nederland nooit goed van de grond gekomen in tegenstelling tot Engeland, Frankrijk, Duitsland en andere landen.Dat was met 5 mei, de dag dat er voor Nederland een einde aan de tweede wereldoorlog kwam, de eerste jaren na 1945 toch anders. Vijf mei was een nationale feestdag waarbij iedereen vrij had. En concurrentie met de viering van 30 april was er nog niet. De reden daarvan lag voor de hand. Koningin Wilhelmina was jarig op 31 augustus en Koninginnedag werd daardoor op die datum gevierd. (meer…)
Tulips from Amsterdam
En plotseling is daar dan toch de lente. Met een strakblauwe hemel, ochtendkoffie met krant buiten in een beschut hoekje van de tuin, het geruzie van de kauwen die een nest bouwen in de dakgoot bij de buren, de geluiden van de loodgieter die een paar huizen verder een plat dak vernieuwt. Spring is in the air.
Later, tegen het einde van de ochtend, besluiten we om lekker een stukje te gaan fietsen. Ik wil wel weer eens naar de Rivierenbuurt, wat fotootjes maken bij de RAI, kijken of het daar nog steeds zo’n chaos is door het werk aan de NoordZuidlijn.
Het is rustig in het landelijke stukje polder tussen Buitenveldert en Amstelveen. Bomen en struiken die beginnen uit te lopen, reigers die roerloos aan de kant van de sloot staan en hier en daar een meerkoet die overweegt om met een drijvend nest te beginnen. Beetje vroeg nog meid, probeer ik haar via gedachtenoverdracht te beïnvloeden. Met een beetje goeie wil valt er volgende week nog een pak sneeuw. Aprilletje zoet heeft nog wel eens een witte hoed. Maar zoals Darwin ook al ontdekte blijkt de natuurlijke drang tot in stand houding van de soort sterker en slaat ze mijn waarschuwing in de wind. (meer…)
Stoptrein
Kunnen we die treinspullen niet beter aan de kinderen geven, zei mevrouw erJeetje een paar jaar geleden tijdens een tussentijdse poging om de zolder op te ruimen.
Het leek me wel een goed idee maar zoals het vaak met goede ideeën gaat bleef de uitvoering achterwege. In dit geval omdat de respons van de vader van het kleinkind – want die bedoelde ze – lauw te noemen was. Kortom, ik heb niet aangehouden en ze staan er nu nog. Die treintjes bedoel ik.
Speelgoedtreintjes zijn uit bij de jeugd en hun vaders en het bericht dat ik een paar weken geleden in de krant las bevestigde die mening. De Duitse fabrikant van modeltreinen Märklin had faillissement aangevraagd en zou naar alle waarschijnlijkheid het loodje leggen. Het einde van een bedrijf dat met zijn producten gedurende 150 jaar de harten van kleine en grote jongens harder liet kloppen. (meer…)
How high the moon
“Even een bedankje voor de verhalen uit ‘onze’ tijd op de site Zuidelijke Wandelweg” schreef me een paar weken geleden een oudbewoner van de Rivierenbuurt. Hij was in 1961 geëmigreerd en vond het leuk om via mijn verhaaltjes zo nu en dan een bezoek aan deze buurt te kunnen brengen.
In dit geval werd ik ook getrickerd door z’n achternaam, een fraaie dubbele Franstalige. Als je het zelf met een eenvoudige naam moet doen omdat een van je voorvaderen in 1811 niets beters wist te bedenken dan dat hij de zoon was van Jan kan dat aanleiding geven tot een moment van afgunst maar gelukkig ken ik m’n klassieken. Wat zegt een naam nou helemaal? Of zoals Shakespeare schreef: “What’s in a name? That which we call a rose bij any other name would smell as sweet.”
Iets anders was echter dat de naam van de briefschrijver me deed denken aan een jongen die ik me herinner uit m’n schooltijd. Paul zoals hij heette droeg namelijk dezelfde achternaam en zat een aantal jaren bij me in de klas. (meer…)
Nooit meer over de Wandelweg
Terwijl we afgelopen zondag lekker door het Amsterdams Bos fietsten liet ik m’n gedachten hun eigen gang gaan waardoor er allerlei herinneringen aan vroeger naar boven kwamen. Herinneringen aan het Bosplan zoals het in die tijd heette en nog veel meer. M’n eerste bezoek aan het bos moet in de zomer van 1945 zijn geweest. Tijdens de zomervakantie van m’n lagere school. Die duurde in die tijd maar vier of vijf weken, voor m’n gevoel was hij echter eindeloos lang. Buitenlandse reizen waren er nog niet bij. Ik kan me ook niet herinneren of er in m’n klas kinderen zaten die wel met hun vader en moeder weg gingen. M’n geheugen laat me wat dat betreft in de steek. (meer…)
In the mood
Moet je eigenlijk niet een kolommetje schrijven over de Bevrijdingsdag? Of de herdenking van de gevallenen? M’n alter ego keek me streng aan en omdat ik weet dat ik uiteindelijk toch het loodje tegen hem leg zette ik me moeizaam achter het toetsenbord van de PC.
Een stukje over de viering van de dag dat de oorlog afgelopen was. Weet je, het klinkt misschien gek maar die Bevrijdingsdag is als feest nooit goed van de grond gekomen. De eerste jaren na de oorlog nog wel maar toen na het aftreden van Wilhelmina Koninginnedag plotseling op 30 april gevierd moest worden was het met de vijfde mei snel afgelopen. En dat het een vrije dag was werd ook al gauw geschrapt in de agenda want dat kon de economie niet verdragen. (meer…)
Holland hails you
Gisteravond naar Zwartboek gekeken. Thuis want in de bioscoop draait de film niet meer, geloof ik.
Zwartboek gaat over de oorlog 40-45. En het verhaal, fictie, beschrijft de geschiedenis van een Joods meisje dat door een bombardement haar onderduikadres verliest en vervolgens in het verzet terecht komt. Na een toevallige ontmoeting met een Duits officier infiltreert ze in de SD maar legt na een mislukte overval bijna het loodje. Gevolg van een verrader in de groep maar die krijgt na de bevrijding ten slotte toch nog zijn verdiende loon.
Klopte het beeld dat de film opriep met wat ik me over de oorlog herinnerde? Ja en nee. Ja omdat ik gebeurtenissen die ik zelf in een soortgelijke vorm heb meegemaakt, wel herkende. Nee omdat er in mijn geheugen toch andere plaatjes zijn bewaard. Het leek er wel op maar ik vind dat filmmakers het dan vaak om de wille van het effect net teveel aanzetten. Maar afgezien daarvan heb ik er toch geboeid naar gekeken. (meer…)
Op de pof
In een van z’n bijdragen aan Zuidelijke Wandelweg vertelt Max over een klein winkeltje dat zich in z’n oude buurtje in Zuid staande had weten te houden. Nog niet opgeslokt door een van de megaconcerns. Het bijzondere was dat er op de pof werd gekocht. ‘Schrijf het maar op,’ zei een van de klanten namelijk toen ze met haar aankopen de winkel verliet.
Het verhaal schoot me gisteren te binnen bij m’n kaasboertje toen ik tot de ontdekking kwam dat ik te weinig geld bij me had om contant te betalen. Ik ga eerst wel even wat geld bij de automaat trekken was m’n reactie maar dat was helemaal niet nodig. “U kunt gewoon pinnen,” zei de winkelier en dat was natuurlijk zo.
Uit de muur trekken, pinnen, flappentap, pincode, allemaal begrippen die in mijn jeugd, de tijd tijdens de oorlog en daarna, nog niet bestonden. Het overgrote merendeel van de mensen kreeg z’n beloning contant uitbetaald. Als salaris één maal per maand voor de groep witte boorden werkers, als weekloon als je tot de groep handarbeiders behoorde. (meer…)