126. Maar niet op je vingers rekenen
Hoe lang is het geleden dat modaal Nederland van Gogh ontdekte? Vijftig jaar? Gebeurde dat al vòòr de oorlog? Of was het daarna? Ik kan me in ieder geval herinneren dat rond de jaren vijftig een reproductie van de korenmaaiers boven de divan een plaats kreeg. En ook in de huiskamer van andere familieleden en kennissen was een van Gogh daarna niet meer weg te denken.
Ik kom erop omdat verleden week een werk van Vincent voor 16,1 miljoen Euro werd verkocht. Aan een anonieme bieder. Het aardige was dat het tot die tijd in het woonvertrek van Liz Taylor had gehangen.
M’n kennismaking met het echte werk van de meester vond plaats tijdens een schoolreisje waarbij we een bezoek aan Kröller-Müller in Otterloo brachten. Ik moet bekennen dat ik me er weinig meer van kan herinneren. Wel dat er schilderijen hingen die uit gekleurde puntjes waren opgebouwd. Pointillisme van de heren Seurat en Signac leerde ik later.
De tegenwoordige jeugd maakt al vroeg kennis met alles wat je onder de noemer kunst mag onderbrengen merkte ik verleden week bij een middagbezoekje van de kleinzoon van vijf. Hij verwacht dan dat opa en vooral oma hem bezig houden en stelt daarbij prijs op het afdraaien van een vast programma van onderdelen. Maar omdat verandering het leven boeiend maakt stelde ik hem op een gegeven moment voor om samen wat te gaan tekenen. Hij vond het een goed idee en stelde me voor dat ik zou beginnen. Ik moest hem dan maar tekenen en dat deed ik dus. Hij was wel tevreden met het resultaat toen ik klaar was en deelde me mee dat het een portret was. Dan maak jij nu een portret van mij was m’n voorstel. Met “Ik kan niet zo goed tekenen” probeerde hij van de opdracht af te komen maar nadat ik hem had verteld dat hij eerst goed naar me moest kijken en dat het daarna best zou lukken ging hij, onderbroken door veel gelach van zijn kant, aan het werk.
Eenmaal bezig tekende hij er ook maar een lijf aan en armen en een paar oren. Sprekend gelijkend en hoewel hij er zelf nog niet helemaal tevreden mee was mocht ik het na wat aandringen houden om in te lijsten.
Enthousiast geworden vertelde hij me dat ze op school bezig waren met een thema en dat er een man uit Frankrijk was die stillevens maakte van bloemen. Of oma de bloemen die op tafel stonden wat anders kon neerzetten, dan zou hij er een stilleven van maken. En in recordtempo tekende hij daarna zijn versie van de anemonen van de familie J.
Daarna vond hij het wel voldoende en moest er maar even een filmpje gekeken worden.
Zou er een mooie creatieve toekomst voor hem open liggen? ’s Avonds toonde hij dat ook commerciële aanleg aanwezig is. Voor een Euro mocht ik namelijk het aan mij geschonken portret kopen en ook voor de bloemen en zijn door mij getekende krullenkoppie moest betaald worden. Twee munten per stuk die zorgvuldig in z’n portemonnee werden opgeborgen.
Dan heb ik nu vijf munten constateerde hij tevreden. Ik had ’s middags al gemerkt dat hij ondanks z’n vijf jaar al aardig met rekenen en schrijven uit de voeten kan. Uiteraard moest ik toen bewijzen dat de oplossing van bijvoorbeeld 15 + 13 ook voor mezelf geen problemen opleverde. Ik kreeg er de waarschuwing bij dat ik niet op m’n vingers mocht rekenen.
Dat laatste lijkt me wel een aardige aanwijzing voor de dames en heren die zich het hoofd breken over de Euro en Griekenland.
Denk er om, als jullie de miljarden laten rollen. Niet op je vingers rekenen.
13-2-2013
erJeetje
Bij het portret lijkt wel of er een oor is afgeknipt. Maar dat is niet zo. Het tweede oor is zo groot gemaakt om opa beter te kunnen laten luisteren.