Eenentwintig maanden duurde mijn militaire diensttijd en daarvan bracht ik er elf in Kampen door. Een stadje waar in 1956 niet veel gebeurde. Goed, er was een bioscoop waar we vaak heen gingen omdat televisie nog maar nauwelijks bestond, er was een kroeg die gedreven werd door een ex-militair, twee militaire tehuizen waar de verveling van af droop, aan de overkant van de IJssel een openluchtbad.

Verder voor het parate weekend de stadsgehoorzaal waar we de zaterdagavond doorbrachten om te dansen met plaatselijke ‘schonen’ bij de muziek van een bandje dat bestond uit de plaatselijke postbode, de bakkersknecht en nog wat mensen. Er was een simpel chinees restaurant voor de momenten dat de kok van de kazerne z’n dag niet had en er was vaak verveling.

Maar naarmate het verleden verder weg raakt neemt de nostalgie over die diensttijd toe. En wat doe je dan als je toch in de buurt van Kampen bent? Je rijdt even langs in de hoop nog iets van de sfeer van vroeger op te snuiven. Dat is natuurlijk tot mislukken gedoemd hoewel, toen ik voor m’n oude verlaten kazerne stond kwam het toch weer even terug. Het wisselen van de wacht, het ommetje door de hoofdstraat om een biertje te pakken, de gesprekken met Pax, Didden, de Kop (bijnaam), van Dam, Weeda en al die anderen. De batterijcommandant die ons uit frustratie omdat z’n derde ster maar niet wilde afkomen, door Kampen liet marcheren.

Eigenlijk had ik deze inleiding beter in de rest van het verhaal kunnen opnemen. Maar wat maakt het uit. Soldaat in Kampen. Het is een kijkverhaal met fotootjes van toen en nu. En als je ook in dienst hebt gezeten komen de herinneringen misschien wel even terug. 

Terugrijdend van een schilderweekend in Drenthe kon ik bij het passeren van Zwolle de verleiding niet weerstaan om even langs te gaan in Kampen. Ik bracht er in ’55-’56 een jaar van m’n militaire diensttijd door en was benieuwd hoe het er tegenwoordig uitziet.

Er is veel veranderd in de vroegere Hanzestad. De stad is groter gegroeid, veel groter. De brug over de IJssel is vervangen door een modern exemplaar, het stationnetje staat er nog maar of het treintje naar Zwolle nog rijdt kon ik niet zien. De soldaten van 101 Artillerie Meetafdeling zijn met het afschaffen van de Dienstplicht vertrokken en de kazerne in het hart van de stad staat leeg. De stad zelf is gemoderniseerd en doet z’n best om toeristen te trekken.

We maakten een korte wandeling langs markante punten die ik me herinnerde en ik maakte wat foto’s ter ondersteuning van deze korte aflevering.

In de lunchroom waar we koffie met gebak gebruikten vroeg ik aan de dame van de bediening of zij wist wat er met de vroegere kazerne ging gebeuren. Dat wist ze. Een projectontwikkelaar had vergevorderde plannen om het gebouw op te delen in appartementen maar als gevolg van de crisis was de uitwerking van die plannen uitgesteld. Eigenlijk wel jammer. Je hebt vanaf die plek een prachtig gezicht op de rivier.

Weer thuis gekomen dook ik in m’n fotoalbums van vroeger. Ik dacht een flink aantal foto’s van het Kampen uit 1956 te bezitten maar dat viel tegen. Veel foto’s van dienstmakkers uit die tijd maar weinig van het stadje. Ik doe er toch maar een paar bij. Als tijdsbeeld en ter vergelijking met tegenwoordig. Ter lering en misschien wel ter vermaak.

14-10-2009