“Wat zit jij daar sippig voor je uit te kijken, Gajus. Problemen met de tour? Of kan je niet tegen een beetje regen?”

Somber keek de aangesprokene op van z’n tafeltje in de Ingooi en maakte vervolgens een nodigend gebaar naar Fransie, die het etablissement net betreden had, om bij ‘m te komen zitten.
“Effe, Frans,” zei hij. “Luister even mee. Tourverslag.”
Het was inderdaad allemaal kommer en kwel wat verslaggever Sjaak Chapel te vertellen had. De renners waanden zich in de hel en na een schier onbeklimbare puist van de buitencategorie volgde een zo mogelijk nog verschrikkelijker afdaling.

Twee, drie minuten waren de eersten de top reeds gepasseerd en het wachten was op onze nationale trots. Vier minuten al en nog steeds niet en dan na 4.19 mag ie beginnen aan die angstaanjagende afdeling. Met los grint in de bochten en aan je rechterkant een gapende afgrond en voorop Robert Millar. Adembenemend en dan te weten dat er nog zo’n verschrikkelijke scherprechter komt. Maar dat dalen met al z’n haarspelden, dat moet je echt durven dat moet je … met een beslist gebaar draaide Fransie de radio uit.
“Stop toch met die flauwekul, Gajus. Laat je toch niks wijsmaken door die Chapel. Drink jij nou maar in je eigen tempo een lekker borreltje van me, trouwens, ik heb een nieuwtje voor je.” En dat leidde de aandacht gelukkig even af van het tourdrama in de Alpen.
En het was inderdaad mooi nieuws wat Fransie te melden had. Over een nieuwe aanwinst voor Ajax. Een uit alle posities scorende spits. Lowie bleek al helemaal uit z’n bol gegaan te zijn. En er kwam gelukkig weer een lachje op het gelaat van Gajus.
“Ik heb ’t je toch wel gezegd, jongens. Laat die Lowie maar schuiven. Gewoon in z’n eigen tempo naar de start van de competitie en dan in de eerste etappe eh de eerste wedstrijd voor de competitie meteen meedogenloos toeslaan. Heeft wel iets weg van Indurain. Laat zich niet gek maken door de rest. Zet de TV effe aan, Nico. Kunnen we even kijken hoe die jongens daar in Frankrijk zitten af te zien.”
En een stuk meer ontspannen keken de stamgasten naar het beeldverslag van die ontstellend zware etappe waarin glorie en ontbering hand in hand gingen.
Ja ja, wielrennen is lijden, zeker weten. En vooral in de Tour de France.